ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

 ΠΛΗΝ ΜΑΤΗΝ ΤΑΡΑΣΣΕΤΑΙ ΠΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΖΩΝ

πλὴν μάτην ταράσσεται πᾶς ἄνθρωπος ζῶν

(μικρό απόσπασμα)

Πλὴν μάτην ταράσσεται πᾶς ἄνθρωπος ζῶν. Ἄνθρωπος, τὸ τῆς ζωῆς πρόσκαιρον δάνεισμα, τὸ τοῦ θανάτου  ἀνυπέρθετον  ὄφλημα,  τὸ ἐκ προαιρέσεως ἀδάμαστον ζῶον, τὸ αὐτοδίδακτον πονήρευμα, τὸ αὐτομαθὲς ἐπιβούλευμα, τὸ εὔτεχνον  εἰς κακουργίαν, τὸ εὐμήχανον εἰς ἀδικίαν, τὸ ἕτοιμον εἰς πλεονεξίαν, τὸ ἀκόρεστον εἰς ἀπληστίαν, τὸ εὐφυὲς εἰς ἀπιστίαν, τὸ ὑπέρογκον πνεῦμα, τὸ μεγαλοῤῥῆμον   θράσος,  τὸ  εὐδιάλυτον   φρύαγμα,  τὸ  εὐκαθαίρετον   ὕψωμα,  τὸ εὐάλωτον   τόλμημα,  ὁ  πηλὸς  ὁ  αὐθάδης,  ἡ  τέφρα  ἡ  στασιώδης,  ἡ κόνις   ἡ μεγαλόφρων,  ἡ  σποδὸς ἡ  πεφυσιωμένη,  ὁ σπινθὴρ  ὁ εὐκατάσβεστος, ἡ  φλὸξ  ἡ εὐμάραντος, ὁ εὐρίπιστος λύχνος, τὸ ἑτοιμοφθόρον ξύλον, ὁ εὐξήραντος χόρτος, ἡ εὐνέκρωτος χλόη, ἡ εὐδαπάνητος φύσις· ὁ σήμερον ἀπειλῶν, καὶ αὔριον τελευτῶν· ὁ σήμερον ἐν πλούτῳ, καὶ αὔριον ἐν τάφῳ· ὁ σήμερον ἐν διαδήματι, καὶ αὔριον ἐν μνήματι· ὁ σήμερον ἐν πορφύρᾳ, καὶ αὔριον ἐν ἐκφορᾷ· ὁ σήμερον ἐν θησαυροῖς, καὶ αὔριον ἐν σοροῖς· ὁ σήμερον ἐν κόλαξι, καὶ αὔριον ἐν σκώληξιν· ὁ σήμερον ὢν, καὶ αὔριον μὴ ὤν· ὁ ἄρτι φρυαττόμενος,  καὶ μετ'  ὀλίγον  θρηνούμενος· ὁ ἐν  εὐπραγίαις ἀφόρητος, καὶ ἐν δυσπραγίαις ἀπαραμύθητος· ὁ ἑαυτὸν ἀγνοῶν, καὶ τὰ ὑπὲρ  αὐτὸν  πολυπραγμονῶν·  ὁ  τὸ  παρὸν  οὐκ  εἰδὼς,  καὶ  περὶ  τῶν  μελλόντων φανταζόμενος·  ὁ  φύσει  θνητὸς,  καὶ  τῇ  ἐπάρσει, ὡς  νομίζει,  αἰώνιος·  τὸ  πάσης ἀῤῥωστίας προκείμενον  πάρεργον, τὸ παντὸς  πάθους εὐδιάβατον  καταγώγιον,  τὸ τῶν  πυρετῶν  ἀδιάφορον  καθημερινὸν  γυμνάσιον, τὸ πάσης λύπης  εὐπαράδεκτον πανδοχεῖον. Ὢ πόση τῆς ἡμετέρας εὐτελείας ἡ τραγῳδία! ὢ πόσος ὁ τῆς ἀνθρωπίνης εὐτελείας θρίαμβος!

ΔΙΑΤΙ ΚΟΠΙΑΖΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

.Διατὶ κοπιάζεις διὰ τὸν κόσμο;

(μικρό απόσπασμα)

 Ἐγὼ εἶμαι πατέρας, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἔνδυμα, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιον, κάθε τί τὸ ὁποῖον θέλεις ἐγώ· νὰ μὴν ἔχεις ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε.

ΔΕΣΠΟΤΑ ΚΥΡΙΕ Ο ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΝΟΣΟΥΝΤΩΝ ΚΑ ΘΕΟΣ ΠΑΣΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ

∆έσποτα Κύριε, ο ιατρὸς τών νοσούντων καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως, ο μὴ βουλόμενος είναι τὸν άνθρωπον νοσερὸν ἢ κατώδυνον, αλλά ιλαρὸν καὶ υγιή

(μικρό απόσπασμα)

∆έσποτα Κύριε, ὁ ἰατρὸς τῶν νοσούντων καὶ θεὸς πάσης παρακλήσεως, ὁ μὴ βουλόμενος  εἶναι  τὸν  ἄνθρωπον  νοσερὸν  ἢ  κατώδυνον,  ἀλλ'  ἱλαρὸν  καὶ  ὑγιῆ ὁλοτελῆ, αὐτὸς καὶ τὴν δούλην σου Μαρίαν τὴν σωματικὴν ἀσθένειαν πεσοῦσαν καὶ ἐν ἀθυμίᾳ πάσῃ γεναμένη(ν) ἀνάστησον, οἴκτειρον, μὴ παρίδῃς, σβέσον τὸν πυρετόν, πράϋνον τὸ ἄλγος, ἀπέλασον τὴν ῥαθυμίαν. ὁ τὴν πενθερὰν τοῦ Πέτρου πυρήσουσαν καὶ δεινῶς κατακειμένην  καὶ ταύτην τῷ ῥήματί σου ἀναστήσας πρὸς τὸ διακονεῖν σοι, αὐτός, βασιλεῦ, πάρεσο καὶ νῦν ἐπὶ τὴν δούλην σου Μαρίαν καὶ καταπράϋνον τὸ ἄλγος τῆς ψυχῆς καὶ τὴν νόσον τοῦ σώματος

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΗΜΕΡΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ

Εις τήν τριήμερον ανάστασιν

 (μικρό απόσπασμα)

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε· ὁ Κύριος ἐγγὺς, μηδὲν μεριμνᾶτε· ὁ Κύριος ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, καὶ μετ' αὐτοῦ ὄχλος πολὺς ἁγίων.  Ἑορτάσωμεν οὖν ἡδέως τε καὶ σωφρόνως· Αὕτη γὰρ ἀληθῶς  ἡ ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν  ἐν αὐτῇ· κηρύξωμεν τὴν τοῦ Σωτῆρος ἀνάστασιν, μᾶλλον δὲ τὴν ἡμετέραν βοήσωμεν σωτηρίαν· κηρύξωμεν τῆς σωτηρίου ἡμέρας τὴν ὑπόμνησιν· κηρύξωμεν τὴν νέκρωσιν τοῦ διαβόλου, τὴν τῶν ἀκαθάρτων   δαιμόνων   αἰχμαλωσίαν,   τὴν  τῶν  Χριστιανῶν  σωτηρίαν,  τὴν  τῶν νεκρῶν ἀνάστασιν

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΝΕΚΡΩΝ

Περί τής ανάστασης νεκρών 

(μικρό απόσπασμα)

  Τοιοῦτος ἦν ὁ μακάριος Παῦλος· διὰ τοῦτο ἔλεγε· Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις, ἢ στενοχωρία, ἢ διωγμὸς, ἢ λιμὸς, ἢ γυμνότης, ἢ κίνδυνος, ἢ  μάχαιρα;   καθὼς   γέγραπται,   ὅτι   ἕνεκεν   σοῦ  θανατούμεθα   ὅλην   τὴν   ἡμέραν, ἐλογίσθημεν   ὡς  πρόβατα  σφαγῆς·  ἀλλ'  ἐν  τούτοις   πᾶσιν  ὑπερνικῶμεν   διὰ  τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς. Τοῦτο δὴ καὶ ἐνταῦθα αἰνιττόμενος  ἔλεγεν, ὅτι Εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος  διαφθείρεται,  ἀλλ' ὁ ἔσω ἀνακαινοῦται  ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ· ἀσθενέστερον τὸ σῶμα γίνεται, φησὶν, ἀλλὰ δυνατωτέρα ἡ ψυχὴ καὶ ἰσχυροτέρα, καὶ πτεροῦται μᾶλλον

ΜΗ ΘΗΣΑΥΡΙΖΕΤΑΙ ΕΑΥΤΟΙΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ

Μη θησαυρίζεται εαυτοίς θησαυρούς  

 (μικρό απόσπασμα)

Φύλακες   παρίστανται   πολλοὶ   καὶ   πιστοί,   οἱ   τὰς   ἐμὰς   πεπιστευμένοι παραθήκας. Πανταχόθεν ἠσφαλισάμην τοῖχον καὶ δῶμα· κλεῖθρα σιδηρᾶ καὶ φυλακὴ πολλή. Ὢ τῆς ἀπονοίας! ὁ ταλαίπωρος  χρυσὸς ἐν δεσμωτηρίῳ κατάκειται, μηδὲν ἁμαρτήσας καὶ οὐδὲ φωτὸς ἀξιοῦται, ὁ πάσης ὕλης τιμιώτερος ὧν νομίζομεν. Ναὶ ἡ τιμὴ ἐν ἀτιμίᾳ μετὰ ἀξιοπίστου φυλακῆς.  Καὶ τίς τὰ ἐμὰ ἀπὸ τῶν  ἐμῶν ἁρπάσαι δύναται, φησίν; ἀλλ' ἔλαθες ἑαυτὸν ὦ ἄνθρωπε φυλάττων  ἀφυλάκτως τὸν χρυσόν, τὸν μηδέποτε πίστιν ἔχοντα.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΥΓΟΝΑ – ΗΤΟΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ

Εις τήν τρυγόνα - ήτοι τήν εκκλησίαν

  (μικρό απόσπασμα)

Τοιαύτη ἐστὶν ἡ πάνσεμνος Ἐκκλησία. Τοῦ γὰρ ἀνδρὸς αὐτῆς Χριστοῦ σταυρωθέντος  καὶ εἰς οὐρανοὺς  ἀνελθόντος,  ἑτέρῳ  ἀνδρὶ  οὐκ ἐπιμίγνυται·  ἀλλ' αὐτὸν  ποθεῖ, αὐτὸν  ἀναμένει,  καὶ τῇ τούτου μνήμῃ συναποθνήσκει. Ἀλλ' ἵνα μὴ δόξωμεν,  ἀγαπητοὶ,  ἔξωθεν  εἶναι  τῶν  Γραφῶν  μνημονεύσαντες  τρυγόνος,  φέρε αὐτῶν  τῶν  Γραφῶν μνημονεύσωμεν

ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΑΞΙΝ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΕΛΩΝ 

Εις τήν σύναξιν τών αρχαγέλων  

(μικρό απόσπασμα)

Ἀγγέλους ἐγκωμιάζειν χρή. Καὶ γὰρ αὐτοὶ τὸν ∆ημιουργὸν ὑμνοῦντες, ἵλεων αὐτὸν καὶ εὐμενῆ τοῖς ἀνθρώποις παρέχουσιν. Ἀγγέλους δέ φημι, τοὺς ἡμετέρους συμμάχους, τοὺς κατὰ τῶν ἀντικειμένων  δυνάμεων ἐκστρατεύοντας, ὧν εἷς ἐστιν ὁ ἀρχάγγελος  Μιχαὴλ  πρὸς  μὲν  τὸν  διάβολον  ὑπὲρ  Μωϋσέως  σώματος ἀντιταττόμενο

ΕΞΕΛΟΥ ΜΕ ΚΥΡΙΕ ΕΞ’ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ

 Εξελού με κύριε εξ' ανθρώπου πονηρού

  (μικρό απόσπασμα)

αʹ. Θαυμάζω τί δήποτε ὁ προφήτης οὐκ ηὔξατο ῥυσθῆναι ἀπὸ δαιμόνων, ἢ λεόντων, ἢ δρακόντων, ἀλλ' ἐξ ἀνθρώ που πονηροῦ. ∆ῆλον οὖν ὅτι χείρονές εἰσιν οἱ πονηροὶ  ἄνθρωποι  τῶν  λεόντων.  Οἱ μὲν  γὰρ λέοντες  τὸν  ∆ανιὴλ  ἐνετράπησαν, Ἰουδαῖοι δὲ τὸν Κύριον ἐσταύρωσαν· οἱ κόρακες τὸν Ἠλίαν ἐν τῷ ὄρει διέτρεφον, τὸν  δὲ Ἰωσὴφ  οἱ  ἀδελφοὶ  πιπράσκοντες  ἔτρωγον,  ὃν  καὶ  δεόμενον  ὑπερ εῖδον

ΕΠΙΣΤΕΥΣΑ ΔΙΟ ΕΛΑΛΗΣΑ

Επίστευσα διό ελάλησα

 (μικρό απόσπασμα)

Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα. Ὥςπερ οἱ βουλόμενοι  ἐπί τινος  πράγματος διηγήσασθαί τισι πρότερον αὐτοὶ ἐν πληροφορίᾳ γίνονται καὶ οὕτως ἄρχονται λεπτομερῶς τὸ πρᾶγμα διδάσκειν, ὡςαύτως καὶ ὁ προφήτης μέλλων διδάσκειν ἡμᾶς αὐτὸς  ἐν  πληροφορίᾳ  πρότερον γίνεται  περὶ τῆς  τοῦ θεοῦ ὑπάρξεως  καὶ τῆς  ἐν Χριστῷ ἐλπίδος ἀποκειμένης τοῖς ἀνθρώποις· λέγει· Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα. Οὐκ ἦν  γὰρ  αὐτῷ  ἀσφαλές, μὴ πιστεύσαντι  πρότερον  καὶ  πληροφορηθέντι  περὶ  ὧν ἔμελλε  διηγήσασθαι,  ἄρξασθαι τοῦ  διδάσκειν·  διὸ  ἀναγκαίως  προτάσσει λέγων· Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ

Εις τόν μελχισεδέκ

 (μικρό απόσπασμα)

Εμνήσθην τού θεού καί ηφράνθην

Ἐμνήσθην τοῦ Θεοῦ, καὶ ηὐφράνθην, ὁ μελῳδὸς ἐμαρτυρήσατο ∆αυΐδ. Οὐκ ἐξ οἰκείας φύσεως ἐμαρτύρατο, ἀλλ' ἐξ ἁγίου Πνεύματος τοῦ Θεοῦ ἐκελάδησεν· οὐχ ἁπλῶς ἐμνημόνευσεν, ἀλλὰ καὶ σοφῶς ὁ ∆αυῒδ ἐλιτάνευσεν· οὐκ ἀπὸ χειλέων μόνον ἐμέμνητο, ἀλλὰ καὶ ἡ καρδία ἐδίδαξεν· οὐκ ἐν νυκτὶ ἢ ἡμέρᾳ ἐπελανθάνετο ὁ ∆αυῒδ, ἀλλὰ καὶ ταῦτα αἰτῶν κατὰ πᾶσαν ὥραν ἐμέμνητο.

ΕΙΣ ΤΟ ΓΥΝΗ  ΔΕΔΕΤΑΙ ΝΟΜΩ, ΕΦ' ΟΣΟΝ ΧΡΟΝΟΝ ΖΗ  Ο ΑΝΗΡ  ΑΥΤΗΣ

Εις το γυνή  δέδεται νόμῳ, ἐφ' ὅσον χρόνον ζῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς

(μικρό απόσπασμα)

Εις το γυνή  δέδεται νόμῳ, ἐφ' ὅσον χρόνον ζῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς· ἐὰν δὲ κοιμηθῇ, ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐν Κυρίῳ. Μακαριωτέρα δέ ἐστιν, ἐὰν οὕτω μείνῃ.

αʹ. Περὶ γάμου πρώην ἡμῖν ὁ μακάριος Παῦλος ἐνομοθέτει, καὶ τῶν τοῦ γάμου δικαιωμάτων,  Κορινθίοις οὕτω  γράφων  καὶ λέγων·  Περὶ δὲ ὧν  ἐγράψατέ  μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ  γυναικὸς  μὴ ἅπτεσθαι· διὰ  δὲ τὰς  πορνείας  ἕκαστος τὴν  ἑαυτοῦ  γυναῖκα ἐχέτω, καὶ ἑκάστη τὸν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω,

ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΟΙΑΣ ΔΕΙ ΑΓΕΣΣΘΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Καί περί του ποίας δεί άγεσσθαι γυναίκας

  (μικρό απόσπασμα)

Οἱ μὲν γὰρ χαῦνοι καὶ  διαλελυμένοι,  καὶ  πρὸς   τὴν πολυτελεστέραν  ναυτιῶσι  τράπεζαν· οἱ δὲ διεγηγερμένοι  καὶ νήφοντες,  καὶ πεινῶντες καὶ  διψῶντες   τὴν  δικαιοσύνην,   καὶ  πρὸς  τὴν  πενεστέραν  μετὰ  πολλῆς   τρέχουσι προθυμίας. Καὶ ὅτι οὐ κολακεία τὰ ῥήματα, ἀπὸ τῆς πρώην ὑμῖν διαλέξεως  γενομένης τοῦτο ἐδείξατε μάλιστα. Ἐπειδὴ γὰρ πολλοὺς περὶ γάμων λόγους ἐποιούμεθα πρὸς ὑμᾶς, δεικνύντες   ὅτι  μοιχεία  τις  ἀπηρτισμένη   τὸ  ἐκβάλλειν   γυναῖκας,   ἢ  ἐκβεβλημένας λαμβάνειν,   ζώντων    ἔτι   τῶν   προτέρων   ἀνδρῶν,

ΟΙΔΑΜΕΝ ΟΤΙ ΤΟΙΣ ΑΓΑΠΩΣΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

Οίδαμεν ότι τοίς αγαπώσι τόν θεόν

Εἰς τὴν ἀποστολικὴν ῥῆσιν τὴν λέγουσαν, "Οἴδαμεν ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθὸν," καὶ περὶ ὑπομονῆς, καὶ ὅσον τῶν θλίψεων τὸ κέρδος.

ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ

Περί αγάπης

(μικρό απόσπασμα)

Καλῶς εἶπεν ὁ Κύριος, ὅτι Τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι. Ποῖον γὰρ βάρος, ἢ ποῖος κόπος ἐστὶ τοῦ ἀφιέναι τοῦ ἀδελφοῦ τὰ παραπτώματα ἐλαφρὰ καὶ μηδαμινὰ, καὶ  συγχωρηθῆναι   τὰ  ἴδια,  καὶ  δικαιωθῆναι   συντόμως;  Οὐκ εἶπεν, ὅτι Προσάγαγέ μοι χρήματα, ἢ μόσχους, ἢ χιμάρους, ἢ νηστείαν, ἢ ἀγρυπνίαν,  ἵνα μὴ εἴπῃς, ὅτι Οὐκ ἔχω, οὐ δύναμαι, ἀλλ' ὅ ἐστιν  ἐλαφρὸν  καὶ εὔκολον  καὶ σύντομον, τοῦτο προσέταξε λέγων· Συγχώρησον τῷ ἀδελφῷ σου τὰ παραπτώματα, κἀγὼ συγχωρῶ τὰ σά.

ΒΑΡΥ ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΙΝ

Βαρύ της του θεού φιλανθρωπίας καταφρονείν

 (μικρό απόσπασμα)

Ἡ μὲν τῆς ∆εσποτικῆς φιλανθρωπίας  ἀρτίως ἀκουομένη φιλοτιμία  πολλὴν καὶ  μυρίων  ἁμαρτίας  ταλάντων   χρεοκοπίαν  εἰργάσατο  ἁμαρτωλοῖς  δωρουμένη· πολλοὶ δὲ πολλάκις  τῆς ∆εσποτικῆς κατασκιρτῶντες  χρηστότητος, καὶ κακῶς ταῖς παρ' αὐτῆς δωρεαῖς κεχρημένοι, τὸν τῆς φιλανθρωπίας  κατασκευάζουσι πλοῦτον θησαυρισμὸν ἑαυτοῖς τιμωρίας. 

 ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣ

Εγκώμιον είς τούς αγίους πάντας

(μικρό απόσπασμα)

 ∆εῦτε σήμερον, ἀδελφοί, τῶν ἁγίων μαρτύρων τὴν μνήμην φαιδρῶς πανηγυρίσωμεν. ∆εῦτε κοινωνήσωμεν αὐτῆς τῆς ἐπουρανίου χάριτος· μάρτυρες γὰρ τῆς ἐν παραδείσῳ προδοσίας ἀπολογία, τῆς σφαλείσης ἱλαστήρια φύσεως, τῆς προσκρουσάσης ἀνθρωπότητος δῶρα, τοῦ γένους τοῦ σαλευθέντος ὑπογραφαί, τῆς τοῦ ληστάρχου διορυγῆς προμαχίονες, τῆς τῶν πιστῶν ἐλπίδος ἐνέχυρα, καρτερίας θεόγραφοι πίνακες, μυστικαὶ χριστιανισμοῦ βελοθῆκαι, τόξα τοῦ προσταυρωθέντος ἀπόρρητα, ἰσχυροὶ τῆς εὐσεβείας βραχίονες

ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΙΩΑΝΝΗΝ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΝ

Εγκώμιον εις τόν άγιον ιωάννην τόν ευαγγελιστήν

ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Εις τήν προσκύνηση τού ζωοποιού σταυρού

 (μικρό απόσπασμα)

 Πάλιν ἡμῖν ἐξ οὐρανοῦ ἐπεδήμησεν ὁ μέγας καὶ μόνος θεολόγος Ἰωάννης· πάλιν Θεὸν Λόγον ἀνακηρύττει καὶ τὴν οἰκουμένην ἅπασαν εἰς οὐρανοὺς ἀναβλέπειν παρασκευάζει. Ἰωάννης ἡμῖν σήμερον ἐξ οὐρανῶν ἐπεδήμησεν, ὁ ἁλιεὺς ὁ ῥίψας τὴν σαγήνην καὶ λαβὼν τὸ εὐαγγέλιον, Ἰωάννης, ὁ ἀφεὶς τὸν κάλαμον καὶ μεταχειρισάμενος τὸν λόγον, Ἰωάννης, ὁ Μωϋσέως ὑψηλότερα δόγματα τὴν οἰκουμένην διδάξας.

 ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΙΩΑΝΝΗΝ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ

Εγκώμιον εις τόν άγιον ιωάννην τόν ευαγγελιστήν

(μικρό απόσπασμα)

 Μὴ τοίνυν αἰσχυνθῶμεν τοῖς σεμνοῖς τῆς σωτηρίας ἡμῶν συμβόλοις͵ μηδὲ τὸ μέγα κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν͵ δι΄ οὗ ζῶμεν καὶ ἐσμὲν͵ ἀποκρουσώμεθα͵ τρυφῇ ἑαυτοὺς ἐκδόντες καὶ κραιπάλῃ καὶ γαστριμαργίᾳ͵ ἀλλ΄ ὡς στέφανον περιφέρωμεν τὸν σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ͵ τουτέστι τῶν παθῶν τὴν νέκρωσιν.

ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

Περί ελεημοσύνης

 (μικρό απόσπασμα)

 Πάλιν ἡμῖν παρὰ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐδόθη καιρὸς τοῦ καταβαλεῖν ταῖς ὑμετέραις ἀκοαῖς τὰ τῆς ἐλεημοσύνης σπέρματα· πάλιν ἡμῖν ὁ Χριστὸς δέδωκε τὸν σπορέα μιμήσασθαι τὸν ἐπὶ τὴν καλὴν γῆν σπείροντα τὸν σπόρον αὐτοῦ, καὶ ἑκατονταπλασίονα  κομισάμενον. Ἰδοὺ γὰρ τὸ τῶν χειρῶν ἐσάλπισε κήρυγμα· ἰδοὺ τὸ τῆς ἐλεημοσύνης θέατρον συνεκροτήθη. Καλείσθωσαν οὖν εἰς μέσον οἱ φιλόθεοι καὶ φιλότιμοι καὶ φιλοπένητες·  καλείσθωσαν οἱ τῶν στεφάνων ἐρασταί.

ΠΕΡΙ ΕΛΠΙΔΟΣ

Περί ελπίδος 

 (μικρό απόσπασμα)

 Ἅπαντες  μὲν  ἄνθρωποι  φύσει  εὐμήχανοι,   διὰ  τὸ  φύσει  τοῦ  λογισμοῦ διακριτικόν  τε καὶ νουνεχές.  Ἕκαστος γὰρ τούτων  πρὸς γεωργίαν  καὶ ὁδοιπορίαν καὶ  τέχνην   τινὰ  ἐλπίδι  τινὶ  ἑαυτὸν  παραδίδωσιν.  Ἅπαντες  γὰρ  καμάτους  καὶ ἱδρῶτας,  κινδύνους  τε καὶ θλίψεις  προθυμίᾳ ὑποφέρουσι διὰ τὴν τῶν  μελλόντων ἀγαθῶν  προσδοκίαν.  

  ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΚΠΕΣΟΥΣΑΣ

περὶ παρθενείας, καὶ παραινετικὸς εἰς τὰς ἐκπεσούσας.

 Οὐδὲν ὁ θεῖος λόγος ἀσκόπως, οὐδὲ ξένον τῆς ἡμετέρας σωτηρίας παρέδωκεν αἴνιγμα.  Ὅθεν  ποῦ μου τὸν,  νοῦν  ἐκπετάσω, τὸ πυκνὸν  τῆς  ἐννοίας  ἐρευνῆσαι προετρέψατο, καὶ ἰδεῖν  τί ἄρα βούλεται τὸ ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ παρὰ τοῦ ∆εσπότου λεγόμενον. Πολλοῖς μὲν γὰρ πολλὰ διὰ παραβολῆς ἐλάλησε, τοῖς μὲν σαφηνίζων τὰ δυσχερῆ,  τοῖς   δὲ  ἀποκαλύπτων   τὰ  εὔδηλα   ἡμῖν,   τὸν   περὶ  σωτηρίας  λόγον ποιούμενος, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος  τρανὴν  καὶ ἀσύγχυτον  τὴν πεῖραν τῶν αἰνιγμάτων   παρέδωκε·  πῆ   μὲν   ἀπὸ   τῶν   καθ'  ἡμέραν   πραγμάτων   διεξιέναι δυναμένους  τὴν  ἔμφασιν,  πῆ  δὲ καὶ  ἀπ' αὐτῆς  τῆς  ἐννοίας  τοῦ  λεγομένου  τὴν αἴσθησιν ὑποδέξασθαι.

ΠΕΡΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 Περί σωτηρίας τής ψυχής 

 (μικρό απόσπασμα)

 ∆ιὰ τοῦτο ἔλεγεν  ὁ Σολομών· Ματαιότης ματαιοτήτων,  τὰ πάντα ματαιότης·  καὶ  ὁ  ∆αυῒδ  λέγει·  Ἐν  εἰκόνι  διαπορεύεται  ἄνθρωπος.  Πλὴν  μάτην ταράσσονται πάντες οἱ τὰ τοῦ παρόντος βίου πράγματα ἀγωνιῶντες·  ὄντως μάτην ταράσσονται, μάτην θορυβοῦνται, μάτην χειμάζονται, ἐπισυνάγοντες καὶ θησαυρίζοντες  τὰ  μετ'   ὀλίγον   καταλειπόμενα·   ἅπερ  λαβεῖν   μεθ'   ἑαυτῶν   οὐ δυνάμεθα,  ἀλλὰ πάντα  καταλιπόντες,  γυμνοὶ  ὡς ἐγεννήθημεν  πορευσόμεθα πρὸς τὸν φοβερὸν δικαστήν.

ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΕΝΔΕΚΑΤΗΝ ΩΡΑΝ

Περί τήν ενδεκάτην ώραν 

 (μικρό απόσπασμα)

 Ἐκ δύο φύσεων ὁ θεός, ψυχῆς λέγω καὶ σώματος, τὸν ἄνθρωπον κατεσκεύασεν. Ἑκατέροις δὲ πρὸς θεραπείαν παρέσχεν τὰ πρόσφορα· τῷ μὲν σώματι ἰατροὺς ἐμπείρους καὶ     ποικίλα κατασκευάσματα    φαρμάκων· τῇ  δὲ  ψυχῇ διδασκάλους σοφοὺς καὶ τῶν  θείων  γραφῶν  βοηθήματα. Πολὺ δὲ τὸ διαλλάττον ἑκατέρου τοῦ πράγματος. Τοσούτῳ γὰρ τέχνης κρεῖττόν ἐστιν <ἡ γραφή>, ὅσῳπερ ἂν καὶ τοῦ γηγενοῦς σώματος ἡ ἐξ οὐρανῶν δοθεῖσα ψυχή. Ὁ τοίνυν τὸ σῶμα παθὼν εἰς τὰ  τῶν  ἰατρῶν  ἐργαστήρια  παραγίνεται,  πρὸ τοῦ  λόγου  τὸ  χρῆμα  δεικνύς,  ἵνα ἀγοράσῃ ὑγείαν  τὴν  ἄδηλον.  Ἄδηλον  δὲ εἴρηκα, ἐπειδὴ  πολλάκις  καὶ οἱ ἰατροὶ βούλονται καὶ οὐ δύνανται.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΥΣΙΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ

Περί τής αγίας και ομοουσίου τριάδος 

 (μικρό απόσπασμα)

 Οἱ κατὰ τῆς ἁγίας καὶ ὁμοουσίου Τριάδος τὰς γλώσσας ἀκονῶντες,  καὶ λυττῶντες,   καὶ  τὸ  τοῦ  μονογενοῦς  Υἱοῦ καὶ  τὸ  τοῦ  ἁγίου  Πνεύματος  ἀξίωμα καθαιρεῖν  ἐπιχειροῦντες,   ἐλέγχονται   μὲν  ὑπ'  αὐτοῦ  τοῦ  ἁγίου  Πνεύματος  τοῦ λαλήσαντος  διὰ τῶν  ἁγίων  προφητῶν,  καὶ ὑπὸ τοῦ Λόγου τοῦ κηρύξαντος  τὴν ἑαυτοῦ ἔνσαρκον παρουσίαν, τὴν δι' ἡμᾶς ἐκ Παρθένου ἁγίας γενομένην,  ἄφραστόν τε  καὶ  ἀναλλοίωτον,   διὰ  τῶν  ἑαυτοῦ  ἀξίων·  ἐλεγχθήσονται   δὲ  ἐν  ἡμέρᾳ  τῆς δικαιοκρισίας αὐτοῦ τελειότατον,  ὅταν πάλιν ἔρχηται ἐξ οὐρανοῦ ἐνδοξασθῆναι ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, καὶ θαυμασθῆναι ἐν τοῖς φυλάξασιν ἄτρεπτον αὐτοῦ τὴν πίστιν. Ἐτόλμησαν δὲ, ἀγαπητοὶ, Ἀρειανῶν παῖδες, καὶ Μακεδονιανῶν μανίαν κατεχόμενοι, λέγειν Θεὸν μέγαν καὶ μικρὸν, καὶ κτιστὸν Θεὸν, Ἑλληνισμὸν παρεισφέροντες ἡμῖν. Ἐκείνων γάρ ἐστι κτίσματι προσκυνεῖν, καὶ τὸν μὲν τῶν θεῶν αὐτῶν μεγαλύνειν, τὸν δὲ σμικρύνειν.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 

Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΩΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

‘Ολοι γνωρίζουμε πώς οί μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας υπήρξαν θεοφώτιστοι, πνευματοκίνητοι. Συχνά δμως τό λησμονούμε και προσπαθούμε ν' αντιμετωπίσουμε προβλήματα θεολογικά και έκκλησιαστικά, δηλαδή προβλήματα ζωής και απώλειας πνευματικής, μόνο με τις δικές μας δυνάμεις. Αύτές οπωσδήποτε οφείλουμε νά τίς ενεργοποιούμε, άλλά δέν άρκοϋν γιά νά φθάσουμε σέ όρθό και δημιουργικό αποτέλεσμα, στην αλήθεια.
'Εδώ άκριβώς οί μεγάλοι Πατέρες έγιναν γιά τούς αιώνες δλους και γιά μας δάσκαλοι. Μας έδειξαν ότι γιά νά δημιουργήσουμε κάτι άληθινό, γιά ν' άπαντήσουμε ορθά σ' ένα ζήτημα της έποχής μας πρέπει νά δεχθούμε και νά βιώσουμε ό,τι πριν άπό μας δημιούργησαν μέ τόν φωτισμό τού άγιου Πνεύματος οί θεολόγοι Πατέρες.
Αυτός είναι ό λόγος πού μελετάμε και άναλύουμε τούς Πατέρες. "Οντας πνευματοκίνητοι, ό,τι γιά την αλήθεια και τή σωτηρία τού άνθρώπου είπαν και μας άφορα και πρέπει ν' άποτελεΐ βάση και σημείο έκκινήσεως τής δικής μας προσπάθειας.

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων ΜΕΡΟΣ Α

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων και άθεων αιρετικών και περί σημείων της συντέλειας του αιώνος τούτου. Ειπώθηκε καθώς αυτός ετοιμαζόταν να εκδημήσει από του σώματος.
ΜΕΡΟΣ Α'
α. Οδυνηρός ο λόγος, καθώς είναι και ο τελευταίος, όπως μου έχει δηλωθεί, αλλά και γεμάτος πολλή χαρά. Από την μια είναι οδυνηρός, διότι δεν θα σας ξαναμιλήσω. Από την άλλη είναι γεμάτος χαρά, διότι έφθασε ο καιρός ν' αναχωρήσω και να βρεθώ με τον Χριστό' και όπως είπε ο Κύριος, «Ούκέτι λαλήσω μεθ' ύμών» (Ιωαν. 14.30).
Και τώρα θα μιλήσω με πόνο καρδιάς περί των ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων και των άθεων αιρετικών, για τους οποίους ο Παύλος έλεγε, «Πονηροί άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν έπΐ το χείρον, πλανώντες καί πλανώμενοι» (Β' Τιμ 3.13), και για τους οποίους πολλές φορές σας μίλησα ήδη. Διότι πολλές ομιλίες έκανα με την χάρη του Χριστού, όπως πολύ καλά γνωρίζετε εσείς που αγαπάτε το Θεό. Σχεδόν σε κάθε ομιλία αναφερθήκαμε σ' αυτούς, αν θυμάστε τα όσα είπαμε χθες.
Γνωρίζω ότι θυμάστε και μάλιστα όσοι είστε φιλόπονοι και αγαπάτε την Γραφή και τον Χριστό. Διότι αυτός που αγαπά να διαβάζει την Γραφή δίκαια θα μπορούσε να ονομαστεί και φιλόχριστος, σύμφωνα με αυτό που ειπώθηκε από τον Δεσπότη, ότι «Ό αγαπών με, τους λόγους μου τηρεί» (Ιωαν. 4.14: ό μή αγαπών με τούς λόγους μου ού τηρεί), «Ό αγαπών με, αγαπηθήσεται ύπο του Πατρός μου» (Ιωαν. 14.21), «Ό αγαπών με, έν τώ νόμω μελετήσει ημέρας καί νυκτός» (Ψαλμ 1.2), δηλ. το Ευαγγέλιο και τις λοιπές Γραφές.
Αυτού του είδους ο άνθρωπος έχει ανεξάλειπτη την μνήμη του Θεού στην καρδιά του, διότι περιμένοντας Αυτόν να επανέλθει εκ των ουρανών, πάντα φροντίζει να είναι έτοιμος όταν θα έρθει η ώρα της παρουσίας Του. Έχοντας πάντα ανά χείρας τα ιερά βιβλία, δεν ξεχνά εκείνα τα φοβερά βιβλία, για τα οποία έχει γραφεί.

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων ΜΕΡΟΣ Β

ΜΕΡΟΣ Β'
β. Να έχετε θάρρος, διότι δεν θ' αφήσει ο Κύριος πεινασμένες τις ψυχές των δικαίων. Περί αυτής της πνευματικής πείνας λέγει ο Κύριος δια του προφήτου, «Και εσται έν ταΐς ήμέραις έκείναις, έπάγω λιμον έπι την γην' ού λιμον άρτου, ούδέ δίψαν ΰδατος, άλλά λιμον του άκουσαι λόγον Θεού. Και περιδραμουνται άπο άνατολων έως δυσμών, ζητουν τες τον λόγον Κυρίου» (Αμως 8.11-12).
Βλέπεις ότι δεν ομιλεί περί άρτου; Διότι ο Θεός δεν ομιλούσε περί του άρτου. Ω πόσο δεινός και βλαβερός και ψυχοφθόρος λιμός, ω λιμός πρόξενος της αιωνίου κολάσεως! Αυτός ο λιμός είναι που προξενεί κάθε πονηρό πράγμα, αίτιος παντός κακού. Αυτόν τον λιμό, όταν τον προείδε ο προφήτης Δαβίδ επερχόμενο, παρακαλούσε τον Θεό λέγοντας, «Ό Θεός μου, μη παρασιωπήσης άπ' έμου» (Ψαλμ. 27.1). Και για τους σπουδαίους εκείνους πιστούς που θ' αναζητούν τότε τον λόγο του Θεού προφήτευσε λέγων, «Ρύσασθαι έκ του θανάτου τάς ψυχάς αύτων, και διαθρέψαι αύτούς έν λιμω» (Ψαλμ. 32.19). Και αλλού λέγει, «Και έν ήμέραις λιμου χορτασθήσονται» (Ψαλμ. 36.19). Και πάλι, «Ελεήμων και οίκτίρμων ό Κύριος τροφην εδωκεν τοις φοβουσιν αύτόν»

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων ΜΕΡΟΣ Γ'

ΜΕΡΟΣ Γ'
γ. Μου έρχονται δάκρυα, όταν ακούω από την Εκκλησία μας μερικούς να λένε, «μήπως λέγονται αυτά στις θείες Γραφές;». Και αυτό όχι μόνο από λαϊκούς, αλλά και από αυτούς που νομίζουν ότι είναι ποιμένες και κατέχουν τις θέσεις των προφητών και των αποστόλων, όχι όμως και τους τρόπους. Προς αυτούς είναι ευκαιρία να ειπωθεί, Αλίμονο σας, οδηγοί τυφλοί και αμαθείς και αστήρικτοι' εσείς που φροντίζετε τον ιματισμό σας, αλλά όχι την μόρφωση' εσείς που εγκαταλείψατε την διακονία του λόγου και διακονείτε την κοιλία' «'Ων ό Θεος η κοιλία, καί η δόξα έν τη αισχύνη» (Φιλ. 3.18). Εσείς που καταχράστε το γάλα, το μαλλί και το κρέας της ποίμνης, χωρίς να φροντίζετε για τα πρόβατα. Πως θα ξεφύγετε την τιμωρία, όταν αμελείτε τόσο μεγάλη σωτηρία;
Εγώ παρασυρθείς από την ομιλία, θα παρουσιάσω περισσότερες μαρτυρίες, αποδεικνύοντας μέσα από την Αγία Γραφή, από τα Ευαγγέλια και τους προφήτες και τους αποστόλους, με τη χάρη του Χριστού, πως κλείνει τα στόματα αυτών που λαλούν άδικα, για να φωτισθεί η καρδιά αυτών που επιθυμούν το λόγο του Θεού.

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων ΜΕΡΟΣ Δ'

ΜΕΡΟΣ Δ'
δ. Αλλά ας επανέλθουμε στο θέμα μας. Ο Ιωάννης λέγει, «Και νυν άντίχριστοι πολλοι γεγόνασι» (Α' Ιωάν. 2.18), και πάλι, «Βλέπετε έαυτούς, ίνα μη άπολέσητε α είργάσασθε· ότι πολλοι πλάνοι είς τον κόσμον έξηλθον» (Β' Ιωάν. 1.8). Αγαπητοί, μη παντι πνεύματι πιστεύετε, άλλά δοκιμάζετε τά πνεύματα εί άπο του Θεου έστιν· ότι πολλοι ψευδοπροφηται είς τον κόσμον είσεληλύθασι» (Α' Ιωάν. 4.1) . Και πάλι λέγει, «Εϊ τις ερχεται προς ύμας, και ταύτην την διδαχην ού φέρει μεθ' έαυτοϋ, μη λαμβάνετε αύτον είς οίκίαν, και Χαίρειν αύτω μη λέγετε. Ό γάρ λέγων αύτω χαίρειν, κοινωνεί τοις εργοις αύτου τοις πονηροΐς» (Β' Ιωάν. 1.10). Και πάλι, «Πας ό παραβαίνων, και μη μένων έν τη διδαχή του Χριστου, Θεον ούκ εχει» (Β' Ιωάν. 1.9).
Αυτά μας προτρέπει ο Ιωάννης, Ιωάννης ο υιός της βροντής, ο περισσότερο αγαπημένος από όλους τους μαθητές. Αυτός που στήριξε με την θεολογία την Εκκλησία απ' άκρου εις άκρον της γης και έφραξε τα στόματα των αιρετικών.

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων ΜΕΡΟΣ Ε'

ΜΕΡΟΣ Ε'

ε'. Άραγε αρκούν αυτά ή να παρουσιάσω και όλους τους προφήτες; Αλλά αυτά αρκούν γι' αυτούς που θέλουν ν' ακούσουν. Διότι αυτός που δεν προσέχει στα λεγόμενα, ούτε με τα περισσότερα θα πεισθεί. Ας μελετήσουμε λίγο ακόμα τα λόγια του προφήτη Δαβίδ και ας δούμε πως στηλιτεύει και αποκαλύπτει τον κρυμμένο δόλο τους και λέγει, «Ούκ έστιν έν στόματι αύτών αλήθεια· η καρδία αύτών ματαία» (Ψαλμ. 5.10) και τα καθεξής. Παρατήρησε την σύνεση του προφήτη, πως κάνει γνωστούς και αποκαλύπτει τους κακοδόξους, για να μην πλανηθούμε.
Ακούστε οι ορθόδοξοι και μην συμφωνείτε με τους αιρετικούς. Ακούστε οι ποιμένες και φρίξτε και μη σιωπάτε, αλλά κηρύξτε τον λόγο του Θεού. Μην δίνετε τόπο στον διάβολο, μην ανοίγετε την θύρα στους λύκους. Μιμηθείτε τον μακάριο απόστολο Πέτρο, όταν βλασφημούσε ο τρισκατάρατος Σίμωνας και έλεγε για τον εαυτό του ότι είναι η δύναμη του Θεού, ούτε μια στιγμή δεν σιώπησε, ή δεν ανέβαλλε αλλά αφού τονέλεγξε και απέδειξε ότι είναι ψεύτης και ληστής και αντίθεος, τον έριξε κάτω και τον παρέδωσε στην απώλεια.
Κατά παρόμοιο τρόπο και τον διάδοχο αυτού, ή μάλλον την σπορά του διαβόλου, τον Μοντάνο, τον μιαρό και ακάθαρτο και άθεο, μαζί με τις δύο μοιχαλίδες, ο Απόστολος, αφού τον έλεγξε και τον απέδειξε αντίθεο και ψευδοχριστό και ψευδοπροφήτη, τον αποστόμωσε, του έφραξε τον μιαρό του στόμα στο όνομα του Χριστού, χωρίς να περιμένει, χωρίς ν' αναβάλει την αντιμετώπιση της βλασφημίας του.

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων ΜΕΡΟΣ ΣΤ'

ΜΕΡΟΣ ΣΤ'

 στ'. Που είναι η καυχησιολογία και η θρασύτητα των Ιουδαίων; Που είναι ο Σίμων ο Μάγος, ο πρώτος αιρετικός, ο μαθητής και πρόδρομος του Αντιχρίστου; Που είναι το κακό γέννημα της μανίας του, ο διάδοχος της ασέλγειας Μοντανός, ο έξαρχος των κακών μαζί με τις δυο μοιχαλίδες και τα κατ' αυτούς λεγόμενα μυστήρια, που είναι άξια να παραδοθούν στη λήθη, τα βδελυρά και ακάθαρτα, για τα οποία έλεγε ο Απόστολος, «Τά γάρ κρυφη γινόμενα ύπ' αύτων, αίσχρόν έστι και λέγειν» (Εφ. 5.12);
Που ο Μαρκίων, που ο Ουάλης, που ο Μάνης, που ο Βασιλίδης, που ο Νέρων, που ο Ιουλιανός, που ο Άρειος, που ο Νεστόριος, που είναι όλοι όσοι αντιτίθενται στην αλήθεια, για τους οποίους βοά η Εκκλησία, ότι «Εκύκλωσάν με κύνες πολλοί» (Ψαλμ. 21.17); Δεν χάθηκαν όλοι; Διασκορπίσθηκαν εξαιτίας της βλασφημίας του και εκδιώχθηκαν ως λύκοι. Διότι βρήκαν αντιμέτωπους τους γενναίους αγωνιστές και πραγματικούς ποιμένες, τους προϊσταμένους των τότε Εκκλησιών, τους μακάριους άνδρες.
Βλέπω όμως μεγάλη διαφορά των τότε ποιμένων με τους τωρινούς. Εκείνοι ήταν αγωνιστές, τούτοι φυγόμαχοι. Εκείνοι ενδιαφέρονταν για τα δόγματα και τα ιερά βιβλία, τούτοι για τα ιμάτια και τα διαδήματα. Αυτοί αφήνουν τα πρόβατα και φεύγουν ως μισθωτοί' εκείνοι έθεταν και την ψυχή τους υπέρ των προβάτων, μιμούμενοι τον Καλό Ποιμένα. Πόσο άξιοι θαυμασμού οι μακάριοι εκείνοι άνδρες, των οποίων τα ονόματα έχουν γραφτεί στο βιβλίο της ζωής' τους οποίους φοβήθηκαν οι δαίμονες και τρόμαξαν οι αιρετικοί' και «Εφράγη στόμα λαλούντων άδικα» (Ψαλμ. 62.12).

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων ΜΕΡΟΣ Ζ'

ΜΕΡΟΣ Ζ'
ζ'. Συνέλθετε λοιπόν και κηρύξτε τον λόγο, απορρίψτε κάθε βιοτική μέριμνα, προσέχετε με ακρίβεια πως πορεύεσθε' «Βλέπετε τούς κύνας». Πάλι λέω προσέχετε και δεν θα σταματήσω να το λέω. Προσέχετε τους κλέπτες, προσέχετε γιατί ο κόσμος γέμισε λαοπλάνους. Αγρυπνείτε και μένετε καθαροί, όσοι έχετε λάβει το δεσποτικό χάρισμα. Να είστε σε εγρήγορση και να περιμένετε την ώρα της φοβερής παρουσίας του Δεσπότη, όταν θα έρθει να ζητήσει τον λόγο από εσάς εσάς που σας έχει εμπιστευθεί τα τάλαντα.
Έχοντας αυτά κατά νου αγαπητοί μου, «Ποιμάνατε το έν ύμΐν ποίμνιον του Θεου» (Α' Πέτρου 5.2), όπως λέει ο Απόστολος, όχι εξ ανάγκης αλλά με την δική σας θέληση, ούτε για λόγους αισχροκέρδειας, αλλά με προθυμία, όχι ως τύραννοι του κλήρου, αλλά δίνοντας παράδειγμα.

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων ΜΕΡΟΣ Η'

ΜΕΡΟΣ Η'

η'. Και μη θαυμάζεις αν οι ποιμένες γίνονται λύκοι, διότι προς τους ποιμένες και τους πρεσβυτέρους απευθυνόμενος ο Παύλος έλεγε, ότι «Εξ ύμών αυτών άναστήσονται άνδρες λαλοΰντες διεστραμμένα» (Πραξ. 20.30). Οπότε κανένας να μην σας πλανήσει, επειδή εξωτερικά έχει αγγελικό σχήμα, ενώ εσωτερικά διαβολικό. Γι' αυτό ο Ιησούς έλεγε, «Βλέπετε, μή τις ύμας πλανήση». Κι εγώ ξανά τα ίδια λέγω' προσέχετε μη σας πλανήσει κανείς, ούτε από μέσα, ούτε από έξω' μήτε επίσκοπος, μήτε πρεσβύτερος, μήτε διάκονος, μήτε αναγνώστης ή οποιοσδήποτε άλλος, εάν λέγει διεστραμμένα' οι οποίοι έρχονται σε σας με ενδυμασία προβάτου, ενώ εσωτερικά είναι λύκοι άρπαγες' οι οποίοι έχουν ευσεβή μορφή, αρνούνται όμως την δύναμή της ευσέβειας.
Εσείς να μην πλανηθήτε, αλλά όπως παραλάβατε από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, έτσι να πορεύεστε' και ο Θεός της ειρήνης θα είναι μαζί σας. Γι αυτά εδώ θα δώσω λόγο και αφού πω λίγα για τα σημεία της συντελείας, θα σταματήσω. Όταν αρχίζω να μιλάω για την συντέλεια με πιάνει φρίκη και δέος. Όλα τα έργα του Κυρίου είναι θαυμάσια, μεγάλα και φοβερά και δοξασμένα' ενώ η συντέλεια και το μυστήριο της δευτέρας αυτού παρουσίας ξεπερνά κάθε λόγο και κατανόηση και έννοια, υπερβαίνει κάθε διήγηση και καταπλήσσει μόνο με το άκουσμα. Με πολύ πόθο κατέβαλαν μεγάλο αγώνα οι μαθητές, για ν' ακούσουν από τον    διδάσκαλο    τα    σημεία    της    συντέλειας.
Όπως ακούσατε πολλές φορές στο Ευαγγέλιο να λέγεται, «Καθημένου του Ίησου έπι του όρους των Ελαιων, προσηλθον αύτω μαθηται αύτου κατ' ίδίαν λέγοντες· Είπέ ήμΐν, τί το σημεΐον της σης παρουσίας, και της συντελείας του αίωνος» (Ματθ. 24.3). Πρόσεξε την σοφία και την σύνεση των μαθητών. Όταν ήθελαν να Τον ρωτήσουν κάτι μεγάλο, δεν έρχονταν όλοι μαζί, αλλά ένας ένας και έλεγαν, «Είπέ ήμΐν. Δέσποτα» και «είπέ    ήμΐν,    άγαθέ».

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων - ΜΕΡΟΣ Θ' 

ΜΕΡΟΣ Θ'
θ'. Γι' αυτό και η θεία Γραφή, αδελφοί, από την αρχή ως το τέλος βροντοφωνάζει ότι πολλοί πλάνοι εξήλθαν στον κόσμο. Γι' αυτό και ο Δεσπότης είπε επ' αυτού, ότι «Ίδού προείρηκα ύμΐν» (Μαρκ. 13.23). Πρέπει να εννοούμε την σημασία κάθε λέξεως. «Ίδού προείρηκα ύμΐν». Αυτό σημαίνει ότι στο εξής δεν θα έχετε δικαιολογία. «Ίδού προείρηκα ύμΐν». Εάν πλανήσουν κάποιον από σας, θα είναι ασυγχώρητος. «Ίδού προείρηκα ύμΐν». Εύλογη δικαιολογία δεν έχει κανείς. «Ίδού προείρηκα ύμΐν πάντα· Βλέπετε, μή πλανηθητε».
Προσέχετε, να μην δεχτείτε άλλο ψευδο-χριστό αντί εμού του αληθινού. «Πολλοί γαρ έλε ύσονται έν τώ όνόματί μου, λέγοντες· ότι Εγώ ειμι ό Χριστός, καί πολλούς πλανήσουσι» (Λουκ. 21.8), και «Ό καιρός έγγύς έστι» (Αποκ. 22.10). Μη τρέξετε ξωπίσω τους. Προσέξτε, πόσος λόγος γίνεται στις Γραφές περί αυτών. Γι' αυτό πολλές φορές σας υπενθύμισα για τους άθεους αιρετικούς, και τώρα παρακαλώ, να μην συμφωνήσετε μαζί τους σε κάποιο πράγμα, είτε για βρώση ή πόση ή φιλία ή σχέση ή αγάπη ή ειρήνη. Διότι αυτός που εξαπατάται και συγκαταβαίνει μ' αυτούς, καθιστά τον εαυτό του ξένο από την καθολική Εκκλησία.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-