Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Ψαλμοί




ΨΑΛΜΟΙ

Α 1.

ΜΑΚΑΡΙΟΣ ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδω αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν. 2 αλλ ‘ ή εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός. 3 και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ό τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρω αυτού, και το φύλλον αυτού ουκ απορρυήσεται· και πάντα, όσα αν ποιή, κατευοδωθήσεται. 4 ουχ ούτως οι ασεβείς, ουχ ούτως, αλλ ‘ ή ωσεί χνούς, ον εκρίπτει ο άνεμος από προσώπου της γης. 5 δια τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει, ουδέ αμαρτωλοί εν βουλή δικαίων· 6 ότι γινώσκει Κύριος οδόν δικαίων, και οδός ασεβών απολείται.

Β 2.

ΙΝΑΤΙ εφρύαξαν έθνη, και λαοί εμελέτησαν κενά; 2 παρέστησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν επί το αυτό κατά του Κυρίου και κατά του χριστού αυτού. (διάψαλμα). 3 Διαρρήξωμεν τους δεσμούς αυτών και απορρίψωμεν αφ ‘ ημών τον ζυγόν αυτών. 4 ο κατοικών εν ουρανοίς εκγελάσεται αυτούς, και ο Κύριος εκμυκτηριεί αυτούς. 5 τότε λαλήσει προς αυτούς εν οργή αυτού και εν τω θυμω αυτού ταράξει αυτούς. 6 Εγώ δε κατεστάθην βασιλεύς υπ ‘ αυτού επί Σιών όρος το άγιον αυτού 7 διαγγέλλων το πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος είπε προς με· υιος μου ει συ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε. 8 αίτησαι παρ ‘ εμού, και δώσω σοι έθνη την κληρονομίαν σου και την κατάσχεσίν σου τα πέρατα της γης. 9 ποιμανείς αυτούς εν ράβδω σιδηρά, ως σκεύη κεραμέως συντρίψεις αυτούς. 10 και νυν, βασιλείς, σύνετε, παιδεύθητε, πάντες οι κρίνοντες την γην. 11 δουλεύσατε τω Κυρίω εν φόβω και αγαλλιάσθε αυτω εν τρόμω. 12 δράξασθε παιδείας, μήποτε οργισθή Κύριος και απολείσθε εξ οδού δικαίας. 13 όταν εκκαυθή εν τάχει ο θυμός αυτού, μακάριοι πάντες οι πεποιθότες επ ‘ αυτω.


Γ 3.

Ψαλμός τω Δαυϊδ, οπότε απεδίδρασκεν από προσώπου Αβεσσαλώμ του υιού αυτού

2 ΚΥΡΙΕ, τι επληθύνθησαν οι θλίβοντές με; πολλοί επανίστανται επ ‘ εμέ· 3 πολλοί λέγουσι τη ψυχή μου· ουκ έστι σωτηρία αυτω εν τω Θεω αυτού. (διάψαλμα). 4 συ δε, Κύριε, αντιλήπτωρ μου ει, δόξα μου και υψών την κεφαλήν μου. 5 φωνή μου προς Κύριον εκέκραξα, και επήκουσέ μου εξ όρους αγίου αυτού. (διάψαλμα). 6 εγώ εκοιμήθην και ύπνωσα· εξηγέρθην, ότι Κύριος αντιλήψεταί μου. 7 ου φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού των κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι. 8 ανάστα, Κύριε, σώσόν με, ο Θεός μου, ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντάς μοι ματαίως, οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας. 9 του Κυρίου η σωτηρία, και επί τον λαόν σου η ευλογία σου.

Δ 4.

Εις το τέλος, εν ψαλμοίς· ωδή τω Δαυϊδ.

2 ΕΝ τω επικαλείσθαί με εισήκουσάς μου, ο Θεός της δικαιοσύνης μου· εν θλίψει επλάτυνάς με. οικτείρησόν με και εισάκουσον της προσευχής μου. 3 υιοί ανθρώπων, έως πότε βαρυκάρδιοι; ινατί αγαπάτε ματαιότητα και ζητείτε ψεύδος; (διάψαλμα). 4 και γνώτε ότι εθαυμάστωσε Κύριος τον όσιον αυτού· Κύριος εισακούσεταί μου εν τω κεκραγέναι με προς αυτόν. 5 οργίζεσθε, και μη αμαρτάνετε· α λέγετε εν ταις καρδίαις υμών, επί ταις κοίταις υμών κατανύγητε. (διάψαλμα). 6 θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης και ελπίσατε επί Κύριον. 7 πολλοί λέγουσι· τις δείξει ημίν τα αγαθά; Εσημειώθη εφ ‘ ημάς το φως του προσώπου σου, Κύριε. 8 έδωκας ευφροσύνην εις την καρδίαν μου· από καρπού σίτου, οίνου και ελαίου αυτών επληθύνθησαν. 9 εν ειρήνη επί το αυτό κοιμηθήσομαι και υπνώσω, ότι συ, Κύριε, κατά μόνας επ ‘ ελπίδι κατώκισάς με.

Ε 5.

Εις το τέλος, υπέρ της κληρονομούσης· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΤΑ ρήματά μου ενώτισαι, Κύριε, σύνες της κραυγής μου· 3 πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου, ο βασιλεύς μου και ο Θεός μου. ότι προς σε προσεύξομαι, Κύριε· 4 το πρωϊ εισακούση της φωνής μου, το πρωϊ παραστήσομαί σοι και επόψει με, 5 ότι ουχί Θεός θέλων ανομίαν συ ει· ου παροικήσει σοι πονηρευόμενος, 6 ουδέ διαμενούσι παράνομοι κατέναντι των οφθαλμών σου. εμίσησας πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν· 7 απολείς πάντας τους λαλούντας το ψεύδος. άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται Κύριος. 8 εγώ δε εν τω πλήθει του ελέους σου εισελεύσομαι εις τον οίκόν σου, προσκυνήσω προς ναόν άγιόν σου εν φόβω σου. 9 Κύριε, οδήγησόν με εν τη δικαιοσύνη σου ένεκα των εχθρών μου, κατεύθυνον ενώπιόν σου την οδόν μου. 10 ότι ουκ έστιν εν τω στόματι αυτών αλήθεια, η καρδία αυτών ματαία· τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, ταις γλώσσαις αυτών εδολιούσαν. 11 κρίνον αυτούς, ο Θεός. αποπεσάτωσαν από των διαβουλιών αυτών· κατά το πλήθος των ασεβειών αυτών έξωσον αυτούς, ότι παρεπίκρανάν σε, Κύριε. 12 και ευφρανθείησαν πάντες οι ελπίζοντες επί σε· εις αιώνα αγαλλιάσονται, και κατασκηνώσεις εν αυτοίς, και καυχήσονται εν σοί πάντες οι αγαπώντες το όνομά σου. 13 ότι συ ευλογήσεις δίκαιον· Κύριε, ως όπλω ευδοκίας εστεφάνωσας ημάς.

ΣΤ 6.

Εις το τέλος, εν ύμνοις, υπέρ της ογδόης· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΚΥΡΙΕ, μη τω θυμω σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με. 3 ελέησόν με, Κύριε, ότι ασθενής ειμι· ίασαί με, Κύριε, ότι εταράχθη τα οστά μου, 4 και η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα· και συ, Κύριε, έως πότε; 5 επίστρεψον, Κύριε, ρύσαι την ψυχήν μου, σώσόν με ένεκεν του ελέους σου. 6 ότι ουκ έστιν εν τω θανάτω ο μνημονεύων σου· εν δε τω άδη τις εξομολογήσεταί σοι; 7 εκοπίασα εν τω στεναγμω μου, λούσω καθ ‘ εκάστην νύκτα την κλίνην μου, εν δάκρυσί μου την στρωμνήν μου βρέξω. 8 εταράχθη από θυμού ο οφθαλμός μου, επαλαιώθην εν πάσι τοις εχθροίς μου. 9 απόστητε απ ‘ εμού πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν, ότι εισήκουσε Κύριος της φωνής του κλαυθμού μου· 10 ήκουσε Κύριος της δεήσεώς μου, Κύριος την προσευχήν μου προσεδέξατο. 11 αισχυνθείησαν και ταραχθείησαν σφόδρα πάντες οι εχθροί μου, αποστραφείησαν και καταισχυνθείησαν σφόδρα δια τάχους.

Ζ 7.

Ψαλμός τω Δαυϊδ, ον ήσε τω Κυρίω υπέρ των λόγων Χουσί υιού Ιεμενεί.

2 ΚΥΡΙΕ ο Θεός μου, επί σοί ήλπισα· σώσόν με εκ πάντων των διωκόντων με και ρύσαί με, 3 μήποτε αρπάση ως λέων την ψυχήν μου, μη όντος λυτρουμένου μηδέ σώζοντος. 4 Κύριε ο Θεός μου, ει εποίησα τούτο, ει έστιν αδικία εν χερσί μου, 5 ει ανταπέδωκα τοις ανταποδιδούσί μοι κακά, αποπέσοιμι άρα από των εχθρών μου κενός· 6 καταδιώξαι άρα ο εχθρός την ψυχήν μου και καταλάβοι και καταπατήσαι εις γην την ζωήν μου και την δόξαν μου εις χουν κατασκηνώσαι. (διάψαλμα). 7 ανάστηθι, Κύριε, εν οργή σου, υψώθητι εν τοις πέρασι των εχθρών σου. εξεγέρθητι, Κύριε ο Θεός μου, εν προστάγματι, ω ενετείλω, 8 και συναγωγή λαών κυκλώσει σε, και υπέρ ταύτης εις ύψος επίστρεψον. 9 Κύριος κρινεί λαούς. κρίνόν με, Κύριε, κατά την δικαιοσύνην μου και κατά την ακακίαν μου επ ‘ εμοί. 10 συντελεσθήτω δη πονηρία αμαρτωλών και κατευθυνείς δίκαιον, ετάζων καρδίας και νεφρούς ο Θεός. 11 δικαία η βοήθειά μου παρά του Θεού του σώζοντος τους ευθείς τη καρδία. 12 ο Θεός κριτής δίκαιος και ισχυρός και μακρόθυμος και μη οργήν επάγων καθ ‘ εκάστην ημέραν. 13 εάν μη επιστραφήτε, την ρομφαίαν αυτού στιλβώσει, το τόξον αυτού ενέτεινε και ητοίμασεν αυτό· 14 και εν αυτω ητοίμασε σκεύη θανάτου, τα βέλη αυτού τοις καιομένοις εξειργάσατο. 15 ιδού ωδίνησεν αδικίαν, συνέλαβε πόνον και έτεκεν ανομίαν. 16 λάκκον ώρυξε και ανέσκαψεν αυτόν, και εμπεσείται εις βόθρον, ον ειργάσατο· 17 επιστρέψει ο πόνος αυτού εις κεφαλήν αυτού, και επί κορυφήν αυτού η αδικία αυτού καταβήσεται. 18 εξομολογήσομαι τω Κυρίω κατά την δικαιοσύνην αυτού και ψαλώ τω ονόματι Κυρίου του Υψίστου.

Η 8.

Εις το τέλος, υπέρ των ληνών· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΚΥΡΙΕ ο Κύριος ημών, ως θαυμαστόν το όνομά σου εν πάση τη γη· ότι επήρθη η μεγαλοπρέπειά σου υπεράνω των ουρανών. 3 εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον ένεκα των εχθρών σου του καταλύσαι εχθρόν και εκδικητήν. 4 ότι όψομαι τους ουρανούς, έργα των δακτύλων σου, σελήνην και αστέρας, α συ εθεμελίωσας· 5 τι εστιν άνθρωπος, ότι μιμνήσκη αυτού; ή υιος ανθρώπου, ότι επισκέπτη αυτόν; 6 ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ ‘ αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν, 7 και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου· πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού, 8 πρόβατα, και βόας απάσας, έτι δε και τα κτήνη του πεδίου, 9 τα πετεινά του ουρανού και τους ιχθύας της θαλάσσης, τα διαπορευόμενα τρίβους θαλασσών. 10 Κύριε ο Κύριος ημών, ως θαυμαστόν το όνομά σου εν πάση τη γη!

Θ 9.

Εις το τέλος, υπέρ των κρυφίων του υιού· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΜΑΙ σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τα θαυμάσιά σου· 3 ευφρανθήσομαι και αγαλλιάσομαι εν σοί, ψαλώ τω ονόματί σου, Ύψιστε. 4 εν τω αποστραφήναι τον εχθρόν μου εις τα οπίσω, ασθενήσουσι και απολούνται από προσώπου σου, 5 ότι εποίησας την κρίσιν μου και την δίκην μου, εκάθισας επί θρόνου ο κρίνων δικαιοσύνην. 6 επετίμησας έθνεσι, και απώλετο ο ασεβής· το όνομα αυτού εξήλειψας εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος. 7 του εχθρού εξέλιπον αι ρομφαίαι εις τέλος, και πόλεις καθείλες· απώλετο το μνημόσυνον αυτού μετ ‘ ήχου, 8 και ο Κύριος εις τον αιώνα μένει. ητοίμασεν εν κρίσει τον θρόνον αυτού, 9 και αυτός κρινεί την οικουμένην εν δικαιοσύνη, κρινεί λαούς εν ευθύτητι. 10 και εγένετο Κύριος καταφυγή τω πένητι, βοηθός εν ευκαιρίαις εν θλίψεσι· 11 και ελπισάτωσαν επί σοί οι γινώσκοντες το όνομά σου, ότι ουκ εγκατέλιπες τους εκζητούντάς σε, Κύριε. 12 ψάλατε τω Κυρίω, τω κατοικούντι εν Σιών, αναγγείλατε εν τοις έθνεσι τα επιτηδεύματα αυτού, 13 ότι εκζητών τα αίματα αυτών εμνήσθη, ουκ επελάθετο της κραυγής των πενήτων. 14 ελέησόν με, Κύριε, ίδε την ταπείνωσίν μου εκ των εχθρών μου, ο υψών με εκ των πυλών του θανάτου, 15 όπως αν εξαγγείλω πάσας τας αινέσεις σου εν ταις πύλαις της θυγατρός Σιών. αγαλλιάσομαι επί τω σωτηρίω σου. 16 ενεπάγησαν έθνη εν διαφθορά, ή εποίησαν, εν παγίδι ταύτη, ή έκρυψαν, συνελήφθη ο πούς αυτών. 17 γινώσκεται Κύριος κρίματα ποιών, εν τοις έργοις των χειρών αυτού συνελήφθη ο αμαρτωλός. (ωδή διαψάλματος). 18 αποστραφήτωσαν οι αμαρτωλοί εις τον άδην, πάντα τα έθνη τα επιλανθανόμενα του Θεού, 19 ότι ουκ εις τέλος επιλησθήσεται ο πτωχός, η υπομονή των πενήτων ουκ απολείται εις τέλος. 20 ανάστηθι, Κύριε, μη κραταιούσθω άνθρωπος, κριθήτωσαν έθνη ενώπιόν σου. 21 κατάστησον, Κύριε, νομοθέτην επ ‘ αυτούς, γνώτωσαν έθνη ότι άνθρωποί εισιν. (διάψαλμα). (Μασ. 10 1 1-18). 2 1 2 Ινατί, Κύριε, αφέστηκας μακρόθεν, υπεροράς εν ευκαιρίαις εν θλίψεσιν; 23 εν τω υπερηφανεύεσθαι τον ασεβή εμπυρίζεται ο πτωχός, συλλαμβάνονται εν διαβουλίοις, οίς διαλογίζονται. 24 ότι επαινείται ο αμαρτωλός εν ταις επιθυμίαις της ψυχής αυτού, και ο αδικών ενευλογείται· 25 παρώξυνε τον Κύριον ο αμαρτωλός· κατά το πλήθος της οργής αυτού ουκ εκζητήσει· ουκ έστιν ο Θεός ενώπιον αυτού. 26 βεβηλούνται αι οδοί αυτού εν παντί καιρω, ανταναιρείται τα κρίματά σου από προσώπου αυτού, πάντων των εχθρών αυτού κατακυριεύσει· 27 είπε γαρ εν καρδία αυτού· ου μη σαλευθώ, από γενεάς εις γενεάν άνευ κακού. 28 ου αράς το στόμα αυτού γέμει και πικρίας και δόλου, υπό την γλώσσαν αυτού κόπος και πόνος. 29 εγκάθηται ενέδρα μετά πλουσίων, εν αποκρύφοις του αποκτείναι αθωον· οι οφθαλμοί αυτού εις τον πένητα αποβλέπουσιν· 30 ενεδρεύει εν αποκρύφω ως λέων εν τη μάνδρα αυτού, ενεδρεύει του αρπάσαι πτωχόν, αρπάσαι πτωχόν εν τω ελκύσαι αυτόν· 31 εν τη παγίδι αυτού ταπεινώσει αυτόν, κύψει και πεσείται εν τω αυτόν κατακυριεύσαι των πενήτων. 32 είπε γαρ εν καρδία αυτού· επιλέλησται ο Θεός, απέστρεψε το πρόσωπον αυτού του μη βλέπειν εις τέλος. 33 ανάστηθι, Κύριε ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μη επιλάθη των πενήτων. 34 ένεκεν τίνος παρώργισεν ο ασεβής τον Θεόν; είπε γαρ εν καρδία αυτού· ουκ εκζητήσει. 35 βλέπεις, ότι συ πόνον και θυμόν κατανοείς του παραδούναι αυτούς εις χείράς σου· σοί εγκαταλέλειπται ο πτωχός, ορφανω συ ήσθα βοηθός. 36 σύντριψον τον βραχίονα του αμαρτωλού και πονηρού, ζητηθήσεται η αμαρτία αυτού, και ου μη ευρεθή. 37 βασιλεύσει Κύριος εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος, απολείσθε έθνη εκ της γης αυτού. 38 την επιθυμίαν των πενήτων εισήκουσε Κύριος, την ετοιμασίαν της καρδίας αυτών προσέσχε το ους σου 39 κρίναι ορφανω και ταπεινω, ίνα μη προσθή έτι μεγαλαυχείν άνθρωπος επί της γης.

Ι (ΙΑ) 10.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

ΕΠΙ τω Κυρίω πέποιθα· Πως ερείτε τη ψυχή μου· μεταναστεύου επί τα όρη ως στρουθίον; 2 ότι ιδού οι αμαρτωλοί ενέτειναν τόξον, ητοίμασαν βέλη εις φαρέτραν του κατατοξεύσαι εν σκοτομήνη τους ευθείς τη καρδία. 3 ότι α συ κατηρτίσω, αυτοί καθείλον· ο δε δίκαιος τι εποίησε; 4 Κύριος εν ναω αγίω αυτού· Κύριος εν ουρανω ο θρόνος αυτού. οι οφθαλμοί αυτού εις τον πένητα αποβλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζει τους υιούς των ανθρώπων. 5 Κύριος εξετάζει τον δίκαιον και τον ασεβή, ο δε αγαπών την αδικίαν μισεί την εαυτού ψυχήν. 6 επιβρέξει επί αμαρτωλούς παγίδας, πυρ και θείον και πνεύμα καταιγίδος η μερίς του ποτηρίου αυτών. 7 ότι δίκαιος Κύριος, και δικαιοσύνας ηγάπησεν, ευθύτητας είδε το πρόσωπον αυτού.

ΙΑ (ΙΒ) 11.

Εις το τέλος, υπέρ της ογδόης· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΣΩΣΟΝ με, Κύριε, ότι εκλέλοιπεν όσιος, ότι ωλιγώθησαν αι αλήθειαι από των υιών των ανθρώπων. 3 μάταια ελάλησεν έκαστος προς τον πλησίον αυτού, χείλη δόλια εν καρδία, και εν καρδία ελάλησε κακά. 4 εξολοθρεύσαι Κύριος πάντα τα χείλη τα δόλια και γλώσσαν μεγαλορρήμονα. 5 τους ειπόντας· την γλώσσαν ημών μεγαλυνούμεν, τα χείλη ημών παρ ‘ ημίν εστι· τις ημών Κύριός εστιν; 6 από της ταλαιπωρίας των πτωχών και από του στεναγμού των πενήτων, νυν αναστήσομαι, λέγει Κύριος· θήσομαι εν σωτηρίω, παρρησιάσομαι εν αυτω. 7 τα λόγια Κυρίου λόγια αγνά, αργύριον πεπυρωμένον, δοκίμιον τη γη κεκαθαρισμένον επταπλασίως. 8 συ, Κύριε, φυλάξαις ημάς και διατηρήσαις ημάς από της γενεάς ταύτης και εις τον αιώνα. 9 κύκλω οι ασεβείς περιπατούσι· κατά το ύψος σου επολυώρησας τους υιούς των ανθρώπων.

ΙΒ (ΙΓ) 12.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΕΩΣ πότε, Κύριε, επιλήση μου εις τέλος; έως πότε αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ ‘ εμού; 3 έως τίνος θήσομαι βουλάς εν ψυχή μου, οδύνας εν καρδία μου ημέρας και νυκτός; έως πότε υψωθήσεται ο εχθρός μου επ ‘ εμέ; 4 επίβλεψον, εισάκουσόν μου, Κύριε ο Θεός μου· φώτισον τους οφθαλμούς μου, μήποτε υπνώσω εις θάνατον, 5 μήποτε είπη ο εχθρός μου· ίσχυσα προς αυτόν· οι θλίβοντές με αγαλλιάσονται, εάν σαλευθώ. 6 εγώ δε επί τω ελέει σου ήλπισα, αγαλλιάσεται η καρδία μου επί τω σωτηρίω σου· άσω τω Κυρίω τω ευεργετήσαντί με και ψαλώ τω ονόματι Κυρίου του Υψίστου.

ΙΓ (ΙΔ) 13.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

ΕΙΠΕΝ άφρων εν καρδία αυτού· ουκ έστι Θεός. διεφθάρησαν και εβδελύχθησαν εν επιτηδεύμασιν, ουκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστιν έως ενός. 2 Κύριος εκ του ουρανού διέκυψεν επί τους υιούς των ανθρώπων του ιδείν ει έστι συνιών ή εκζητών τον Θεόν. 3 πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστιν έως ενός

[τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, ταις γλώσσαις αυτών εδολιούσαν· ιός ασπίδων υπό τα χείλη αυτών, ων το στόμα αράς και πικρίας γέμει, οξείς οι πόδες αυτών εκχέαι αίμα, σύντριμμα και ταλαιπωρία εν ταις οδοίς αυτών, και οδόν ειρήνης ουκ έγνωσαν· ουκ έστι φόβος Θεού απέναντι των οφθαλμών αυτών.]

4 ουχί γνώσονται πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν; οι εσθίοντες τον λαόν μου βρώσει άρτου τον Κύριον ουκ επεκαλέσαντο. 5 εκεί εδειλίασαν φόβω, ου ουκ ην φόβος, ότι ο Θεός εν γενεά δικαία. 6 βουλήν πτωχού κατησχύνατε, ο δε Κύριος ελπίς αυτού εστι. 7 τις δώσει εκ Σιών το σωτήριον του Ισραήλ; εν τω επιστρέψαι Κύριον την αιχμαλωσίαν του λαού αυτού αγαλλιάσεται Ιακώβ και ευφρανθήσεται Ισραήλ.

ΙΔ (ΙΕ) 14.

Ψαλμός τω Δαυϊδ.

ΚΥΡΙΕ, τις παροικήσει εν τω σκηνώματί σου; ή τις κατασκηνώσει εν όρει αγίω σου; 2 πορευόμενος άμωμος και εργαζόμενος δικαιοσύνην, λαλών αλήθειαν εν καρδία αυτού, 3 ος ουκ εδόλωσεν εν γλώσση αυτού, ουδέ εποίησε τω πλησίον αυτού κακόν και ονειδισμόν ουκ έλαβεν επί τοις έγγιστα αυτού. 4 εξουδένωται ενώπιον αυτού πονηρευόμενος, τους δε φοβουμένους τον Κύριον δοξάζει· ο ομνύων τω πλησίον αυτού και ουκ αθετών· 5 το αργύριον αυτού ουκ έδωκεν επί τόκω και δώρα επ ‘ αθώοις ουκ έλαβεν. ο ποιών ταύτα, ου σαλευθήσεται εις τον αιώνα.

ΙΕ (ΙΣΤ) 15.

Στηλογραφία τω Δαυϊδ.

ΦΥΛΑΞΟΝ με, Κύριε, ότι επί σοί ήλπισα. 2 είπα τω Κυρίω· Κύριός μου ει συ, ότι των αγαθών μου ου χρείαν έχεις. 3 τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος, πάντα τα θελήματα αυτού εν αυτοίς. 4 επληθύνθησαν αι ασθένειαι αυτών, μετά ταύτα ετάχυναν· ου μη συναγάγω τας συναγωγάς αυτών εξ αιμάτων, ουδ ‘ ου μη μνησθώ των ονομάτων αυτών δια χειλέων μου. 5 Κύριος μερίς της κληρονομίας μου και του ποτηρίου μου· συ ει ο αποκαθιστών την κληρονομίαν μου εμοί. 6 σχοινία επέπεσέ μοι εν τοις κρατίστοις· και γαρ η κληρονομία μου κρατίστη μοί εστιν. 7 ευλογήσω τον Κύριον τον συνετίσαντά με· έτι δε και έως νυκτός επαίδευσάν με οι νεφροί μου. 8 προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διαπαντός, ότι εκ δεξιών μου εστιν, ίνα μη σαλευθώ. 9 δια τούτο ηυφράνθη η καρδία μου, και ηγαλλιάσατο η γλώσσά μου, έτι δε και η σάρξ μου κατασκηνώσει επ ‘ ελπίδι, 10 ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδην, ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν. 11 εγνώρισάς μοι οδούς ζωής· πληρώσεις με ευφροσύνης μετά του προσώπου σου, τερπνότητες εν τη δεξιά σου εις τέλος.

ΙΣΤ (ΙΖ) 16.

Προσευχή του Δαυϊδ.

ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ, Κύριε, της δικαιοσύνης μου, πρόσχες τη δεήσει μου, ενώτισαι την προσευχήν μου ουκ εν χείλεσι δολίοις. 2 εκ προσώπου σου το κρίμά μου εξέλθοι, οι οφθαλμοί μου ιδέτωσαν ευθύτητας. 3 εδοκίμασας την καρδίαν μου, επεσκέψω νυκτός· επύρωσάς με, και ουχ ευρέθη εν εμοί αδικία. 4 όπως αν μη λαλήση το στόμα μου τα έργα των ανθρώπων, δια τους λόγους των χειλέων σου εγώ εφύλαξα οδούς σκληράς. 5 κατάρτισαι τα διαβήματά μου εν ταις τρίβοις σου, ίνα μη σαλευθώσι τα διαβήματά μου. 6 εγώ εκέκραξα, ότι επήκουσάς μου, ο Θεός· κλίνον το ους σου εμοί και εισάκουσον των ρημάτων μου. 7 θαυμάστωσον τα ελέη σου, ο σώζων τους ελπίζοντας επί σε εκ των ανθεστηκότων τη δεξιά σου. 8 φύλαξόν με ως κόρην οφθαλμού· εν σκέπη των πτερύγων σου σκεπάσεις με 9 από προσώπου ασεβών των ταλαιπωρησάντων με. οι εχθροί μου την ψυχήν μου περιέσχον· 10 το στέαρ αυτών συνέκλεισαν, το στόμα αυτών ελάλησεν υπερηφανίαν. 11 εκβαλόντες με νυνί περιεκύκλωσάν με, τους οφθαλμούς αυτών έθεντο εκκλίναι εν τη γη. 12 υπέλαβόν με ωσεί λέων έτοιμος εις θήραν και ωσεί σκύμνος οικών εν αποκρύφοις. 13 ανάστηθι, Κύριε, πρόφθασον αυτούς και υποσκέλισον αυτούς, ρύσαι την ψυχήν μου από ασεβούς, ρομφαίαν σου από εχθρών της χειρός σου. 14 Κύριε, από ολίγων από γης διαμέρισον αυτούς εν τη ζωή αυτών, και των κεκρυμμένων σου επλήσθη η γαστήρ αυτών, εχορτάσθησαν υιών [Αλλη γραφή· υείων.], και αφήκαν τα κατάλοιπα τοις νηπίοις αυτών. 15 εγώ δε εν δικαιοσύνη οφθήσομαι τω προσώπω σου, χορτασθήσομαι εν τω οφθήναί μοι την δόξαν σου.

ΙΖ (ΙΗ) 17.

Εις το τέλος· τω παιδί Κυρίου τω Δαυϊδ, α ελάλησεν τω Κυρίω τους λόγους της ωδής ταύτης εν ημέρα, ή ερρύσατο αυτόν ο Κύριος εκ χειρός πάντων των εχθρών αυτού και εκ χειρός Σαούλ, 2 και είπεν·

ΑΓΑΠΗΣΩ σε, Κύριε, η ισχύς μου. 3 Κύριος στερέωμά μου και καταφυγή μου και ρύστης μου. Ο Θεός μου βοηθός μου, ελπιώ επ ‘ αυτόν, υπερασπιστής μου και κέρας σωτηρίας μου και αντιλήπτωρ μου. 4 αινών επικαλέσομαι τον Κύριον και εκ των εχθρών μου σωθήσομαι. 5 περιέσχον με ωδίνες θανάτου, και χείμαρροι ανομίας εξετάραξάν με. 6 ωδίνες άδου περιεκύκλωσάν με, προέφθασάν με παγίδες θανάτου. 7 και εν τω θλίβεσθαί με επεκαλεσάμην τον Κύριον και προς τον Θεόν μου εκέκραξα· ήκουσεν εκ ναού αγίου αυτού φωνής μου, και η κραυγή μου ενώπιον αυτού εισελεύσεται εις τα ώτα αυτού. 8 και εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη, και τα θεμέλια των ορέων εταράχθησαν και εσαλεύθησαν, ότι ωργίσθη αυτοίς ο Θεός. 9 ανέβη καπνός εν οργή αυτού και πυρ από προσώπου αυτού καταφλεγήσεται, άνθρακες ανήφθησαν απ ‘ αυτού. 10 και έκλινεν ουρανούς και κατέβη, και γνόφος υπό τους πόδας αυτού. 11 και επέβη επί Χερουβίμ και επετάσθη, επετάσθη επί πτερύγων ανέμων. 12 και έθετο σκότος αποκρυφήν αυτού· κύκλω αυτού η σκηνή αυτού, σκοτεινόν ύδωρ εν νεφέλαις αέρων. 13 από της τηλαυγήσεως ενώπιον αυτού αι νεφέλαι διήλθον, χάλαζα και άνθρακες πυρός. 14 και εβρόντησεν εξ ουρανού Κύριος, και ο Ύψιστος έδωκε φωνήν αυτού· 15 εξαπέστειλε βέλη και εσκόρπισεν αυτούς και αστραπάς επλήθυνε και συνετάραξεν αυτούς. 16 και ώφθησαν αι πηγαί των υδάτων, και ανεκαλύφθη τα θεμέλια της οικουμένης από επιτιμήσεώς σου, Κύριε, από εμπνεύσεως πνεύματος οργής σου. 17 εξαπέστειλεν εξ ύψους και έλαβέ με, προσελάβετό με εξ υδάτων πολλών. 18 ρύσεταί με εξ εχθρών μου δυνατών, και εκ των μισούντων με, ότι εστερεώθησαν υπέρ εμέ. 19 προέφθασάν με εν ημέρα κακώσεώς μου, και εγένετο Κύριος αντιστήριγμά μου 20 και εξήγαγέ με εις πλατυσμόν, ρύσεταί με, ότι ηθέλησέ με. 21 και ανταποδώσει μοι Κύριος κατά την δικαιοσύνην μου και κατά την καθαριότητα των χειρών μου ανταποδώσει μοι, 22 ότι εφύλαξα τας οδούς Κυρίου και ουκ ησέβησα από του Θεού μου, 23 ότι πάντα τα κρίματα αυτού ενώπιόν μου, και τα δικαιώματα αυτού ουκ απέστησαν απ ‘ εμού. 24 και έσομαι άμωμος μετ ‘ αυτού και φυλάξομαι από της ανομίας μου. 25 και ανταποδώσει μοι Κύριος κατά την δικαιοσύνην μου και κατά την καθαριότητα των χειρών μου ενώπιον των οφθαλμών αυτού. 26 μετά οσίου όσιος έση, και μετά ανδρός αθώου αθωος έση, 27 και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση και μετά στρεβλού διαστρέψεις. 28 ότι συ λαόν ταπεινόν σώσεις και οφθαλμούς υπερηφάνων ταπεινώσεις. 29 ότι συ φωτιείς λύχνον μου, Κύριε ο Θεός μου, φωτιείς το σκότος μου. 30 ότι εν σοί ρυσθήσομαι από πειρατηρίου και εν τω Θεω μου υπερβήσομαι τείχος. 31 ο Θεός μου, άμωμος η οδός αυτού, τα λόγια Κυρίου πεπυρωμένα, υπερασπιστής εστι πάντων των ελπιζόντων επ ‘ αυτόν. 32 ότι τις Θεός πλήν του Κυρίου, και τις Θεός πλήν του Θεού ημών; 33 ο Θεός ο περιζωννύων με δύναμιν και έθετο άμωμον την οδόν μου· 34 καταρτιζόμενος τους πόδας μου ωσεί ελάφου και επί τα υψηλά ιστών με· 35 διδάσκων χείράς μου εις πόλεμον και έθου τόξον χαλκούν τους βραχίονάς μου· 36 και έδωκάς μοι υπερασπισμόν σωτηρίας, και η δεξιά σου αντελάβετό μου, και η παιδεία σου ανώρθωσέ με εις τέλος, και η παιδεία σου αυτή με διδάξει. 37 επλάτυνας τα διαβήματά μου υποκάτω μου, και ουκ ησθένησαν τα ίχνη μου. 38 καταδιώξω τους εχθρούς μου και καταλήψομαι αυτούς και ουκ αποστραφήσομαι, έως αν εκλίπωσιν· 39 εκθλίψω αυτούς, και ου μη δύνωνται στήναι, πεσούνται υπό τους πόδας μου. 40 και περιέζωσάς με δύναμιν εις πόλεμον, συνεπόδισας πάντας τους επανισταμένους επ ‘ εμέ υποκάτω μου. 41 και τους εχθρούς μου έδωκάς μοι νώτον και τους μισούντάς με εξωλόθρευσας. 42 εκέκραξαν, και ουκ ην ο σώζων, προς Κύριον, και ουκ εισήκουσεν αυτών. 43 και λεπτυνώ αυτούς ωσεί χνούν κατά πρόσωπον ανέμου, ως πηλόν πλατειών λεανώ αυτούς. 44 ρύση με εξ αντιλογίας λαού, καταστήσεις με εις κεφαλήν εθνών. λαός, ον ουκ έγνων, εδούλευσέ μοι, 45 εις ακοήν ωτίου υπήκουσέ μου· υιοί αλλότριοι εψεύσαντό μοι, 46 υιοί αλλότριοι επαλαιώθησαν και εχώλαναν από των τρίβων αυτών. 47 ζη Κύριος, και ευλογητός ο Θεός μου και υψωθήτω ο Θεός της σωτηρίας μου, 48 ο Θεός ο διδούς εκδικήσεις εμοί, και υποτάξας λαούς υπ ‘ εμέ, 49 ο ρύστης μου εξ εχθρών μου οργίλων, από των επανισταμένων επ ‘ εμέ υψώσεις με, από ανδρός αδίκου ρύσαί με. 50 δια τούτο εξομολογήσομαί σοι εν έθνεσι, Κύριε, και τω ονόματί σου ψαλώ, 51 μεγαλύνων τας σωτηρίας του βασιλέως αυτού, και ποιών έλεος τω χριστω αυτού, τω Δαυϊδ και τω σπέρματι αυτού έως αιώνος.

ΙΗ (ΙΘ) 18.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα. 3 ημέρα τη ημέρα ερεύγεται ρήμα, και νύξ νυκτί αναγγέλλει γνώσιν. 4 ουκ εισί λαλιαί ουδέ λόγοι, ων ουχί ακούονται αι φωναί αυτών· 5 εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών. 6 εν τω ηλίω έθετο το σκήνωμα αυτού· και αυτός ως νυμφίος εκπορευόμενος εκ παστού αυτού, αγαλλιάσεται ως γίγας δραμείν οδόν αυτού. 7 απ ‘ άκρου του ουρανού η έξοδος αυτού, και το κατάντημα αυτού έως άκρου του ουρανού, και ουκ έστιν ος αποκρυβήσεται της θέρμης αυτού. 8 ο νόμος του Κυρίου άμωμος, επιστρέφων ψυχάς· η μαρτυρία Κυρίου πιστή, σοφίζουσα νήπια. 9 τα δικαιώματα Κυρίου ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν· η εντολή Κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα οφθαλμούς· 10 ο φόβος Κυρίου αγνός, διαμένων εις αιώνα αιώνος· τα κρίματα Κυρίου αληθινά, δεδικαιωμένα επί το αυτό, 11 επιθυμητά υπέρ χρυσίον και λίθον τίμιον πολύν και γλυκύτερα υπέρ μέλι και κηρίον. 12 και γαρ ο δούλός σου φυλάσσει αυτά· εν τω φυλάσσειν αυτά ανταπόδοσις πολλή. 13 παραπτώματα τις συνήσει; εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με. 14 και από αλλοτρίων φείσαι του δούλου σου· εάν μη μου κατακυριεύσωσι, τότε άμωμος έσομαι και καθαρισθήσομαι από αμαρτίας μεγάλης. 15 και έσονται εις ευδοκίαν τα λόγια του στόματός μου και η μελέτη της καρδίας μου ενώπιόν σου δια παντός, Κύριε, βοηθέ μου και λυτρωτά μου.

ΙΘ (Κ) 19.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΕΠΑΚΟΥΣΑΙ σου Κύριος εν ημέρα θλίψεως, υπερασπίσαι σου το όνομα του Θεού Ιακώβ. 3 εξαποστείλαι σοι βοήθειαν εξ αγίου και εκ Σιών αντιλάβοιτό σου. 4 μνησθείη πάσης θυσίας σου και το ολοκαύτωμά σου πιανάτω. (διάψαλμα). 5 δώη σοι Κύριος κατά την καρδίαν σου και πάσαν την βουλήν σου πληρώσαι. 6 αγαλλιασόμεθα εν τω σωτηρίω σου και εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα. πληρώσαι Κύριος πάντα τα αιτήματά σου. 7 νυν έγνων ότι έσωσε Κύριος τον χριστόν αυτού· επακούσεται αυτού εξ ουρανού αγίου αυτού· εν δυναστείαις η σωτηρία της δεξιάς αυτού. 8 ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα. 9 αυτοί συνεποδίσθησαν και έπεσαν, ημείς δε ανέστημεν και ανωρθώθημεν. 10 Κύριε, σώσον τον βασιλέα, και επάκουσον ημών, εν ή αν ημέρα επικαλεσώμεθά σε.

Κ (ΚΑ) 20.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΚΥΡΙΕ, εν τη δυνάμει σου ευφρανθήσεται ο βασιλεύς και επί τω σωτηρίω σου αγαλλιάσεται σφόδρα. 3 την επιθυμίαν της καρδίας αυτού έδωκας αυτω και την θέλησιν των χειλέων αυτού ουκ εστέρησας αυτόν. (διάψαλμα). 4 ότι προέφθασας αυτόν εν ευλογίαις χρηστότητος, έθηκας επί την κεφαλήν αυτού στέφανον εκ λίθου τιμίου. 5 ζωήν ητήσατό σε, και έδωκας αυτω, μακρότητα ημερών εις αιώνα αιώνος. 6 μεγάλη η δόξα αυτού εν τω σωτηρίω σου, δόξαν και μεγαλοπρέπειαν επιθήσεις επ ‘ αυτόν· 7 ότι δώσεις αυτω ευλογίαν εις αιώνα αιώνος, ευφρανείς αυτόν εν χαρά μετά του προσώπου σου. 8 ότι ο βασιλεύς ελπίζει επί Κύριον και εν τω ελέει του Υψίστου ου μη σαλευθή. 9 ευρεθείη η χείρ σου πάσι τοις εχθροίς σου, η δεξιά σου εύροι πάντας τους μισούντάς σε. 10 θήσεις αυτούς εις κλίβανον πυρός εις καιρόν του προσώπου σου· Κύριος εν οργή αυτού συνταράξει αυτούς, και καταφάγεται αυτούς πυρ. 11 τον καρπόν αυτών από της γης απολείς και το σπέρμα αυτών από υιών ανθρώπων, 12 ότι έκλιναν εις σε κακά, διελογίσαντο βουλάς, αις ου μη δύνωνται στήναι. 13 ότι θήσεις αυτούς νώτον· εν τοις περιλοίποις σου ετοιμάσεις το πρόσωπον αυτών. 14 υψώθητι, Κύριε, εν τη δυνάμει σου· άσομεν και ψαλούμεν τας δυναστείας σου.

ΚΑ (ΚΒ) 21.

Εις το τέλος, υπέρ της αντιλήψεως της εωθινής·

ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 Ο ΘΕΟΣ, ο Θεός μου, πρόσχες μοι· ίνα τι εγκατέλιπές με; μακράν από της σωτηρίας μου οι λόγοι των παραπτωμάτων μου. 3 ο Θεός μου, κεκράξομαι ημέρας, και ουκ εισακούση, και νυκτός, και ουκ εις άνοιαν εμοί. 4 συ δε εν αγίω κατοικείς, ο έπαινος του Ισραήλ. 5 επί σοί ήλπισαν οι πατέρες ημών, ήλπισαν, και ερρύσω αυτούς· 6 προς σε εκέκραξαν και εσώθησαν, επί σοί ήλπισαν και ου κατησχύνθησαν. 7 εγώ δε ειμι σκώληξ και ουκ άνθρωπος, όνειδος ανθρώπων και εξουθένημα λαού. 8 πάντες οι θεωρούντές με εξεμυκτήρισάν με, ελάλησαν εν χείλεσιν, εκίνησαν κεφαλήν· 9 ήλπισεν επί Κύριον, ρυσάσθω αυτόν· σωσάτω αυτόν, ότι θέλει αυτόν. 10 ότι συ ει ο εκσπάσας με εκ γαστρός, η ελπίς μου από μαστών της μητρός μου· 11 επί σε επερρίφην εκ μήτρας, εκ κοιλίας μητρός μου Θεός μου ει συ· 12 μη αποστης απ ‘ εμού, ότι θλίψις εγγύς, ότι ουκ έστιν ο βοηθών. 13 περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταύροι πίονες περιέσχον με· 14 ήνοιξαν επ ‘ εμέ το στόμα αυτών ως λέων αρπάζων και ωρυόμενος. 15 ωσεί ύδωρ εξεχύθην, και διεσκορπίσθη πάντα τα οστά μου, εγενήθη η καρδία μου ωσεί κηρός τηκόμενος εν μέσω της κοιλίας μου· 16 εξηράνθη ωσεί όστρακον η ισχύς μου, και η γλώσσά μου κεκόλληται τω λάρυγγί μου, και εις χουν θανάτου κατήγαγές με. 17 ότι εκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγή πονηρευομένων περιέσχον με, ώρυξαν χείράς μου και πόδας. 18 εξηρίθμησαν πάντα τα οστά μου, αυτοί δε κατενόησαν και επείδόν με. 19 διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον. 20 συ δε, Κύριε, μη μακρύνης την βοήθειάν μου απ ‘ εμού, εις την αντίληψίν μου πρόσχες. 21 ρύσαι από ρομφαίας την ψυχήν μου, και εκ χειρός κυνός την μονογενή μου· 22 σώσόν με εκ στόματος λέοντος και από κεράτων μονοκερώτων την ταπείνωσίν μου. 23 διηγήσομαι το όνομά σου τοις αδελφοίς μου, εν μέσω εκκλησίας υμνήσω σε. 24 οι φοβούμενοι τον Κύριον, αινέσατε αυτόν, άπαν το σπέρμα Ιακώβ, δοξάσατε αυτόν, φοβηθήτωσαν αυτόν άπαν το σπέρμα Ισραήλ, 25 ότι ουκ εξουδένωσεν ουδέ προσώχθισε τη δεήσει του πτωχού, ουδέ απέστρεψε το πρόσωπον αυτού απ ‘ εμού και εν τω κεκραγέναι με προς αυτόν εισήκουσέ μου. 26 παρά σου ο έπαινός μου εν εκκλησία μεγάλη, τας ευχάς μου αποδώσω ενώπιον των φοβουμένων αυτόν. 27 φάγονται πένητες και εμπλησθήσονται, και αινέσουσι Κύριον οι εκζητούντες αυτόν· ζήσονται αι καρδίαι αυτών εις αιώνα αιώνος. 28 μνησθήσονται και επιστραφήσονται προς Κύριον πάντα τα πέρατα της γης και προσκυνήσουσιν ενώπιον αυτού πάσαι αι πατριαί των εθνών, 29 ότι του Κυρίου η βασιλεία, και αυτός δεσπόζει των εθνών. 30 έφαγον και προσεκύνησαν πάντες οι πίονες της γης, ενώπιον αυτού προπεσούνται πάντες οι καταβαίνοντες εις γην. και η ψυχή μου αυτω ζη, 31 και το σπέρμα μου δουλεύσει αυτω· αναγγελήσεται τω Κυρίω γενεά η ερχομένη, 32 και αναγγελούσι την δικαιοσύνην αυτού λαω τω τεχθησομένω, ον εποίησεν ο Κύριος.

ΚΒ (ΚΓ) 22.

Ψαλμός τω Δαυϊδ.

ΚΥΡΙΟΣ ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει. 2 εις τόπον χλόης, εκεί με κατεσκήνωσεν, επί ύδατος αναπαύσεως εξέθρεψέ με, 3 την ψυχήν μου επέστρεψεν. ωδήγησέ με επί τρίβους δικαιοσύνης ένεκεν του ονόματος αυτού. 4 εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ ‘ εμού ει· η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αύταί με παρεκάλεσαν. 5 ητοίμασας ενώπιόν μου τράπεζαν, εξεναντίας των θλιβόντων με· ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου, και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον. 6 και το έλεός σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου, και το κατοικείν με εν οίκω Κυρίου εις μακρότητα ημερών.

ΚΓ (ΚΔ) 23.

Ψαλμός τω Δαυϊδ· της μιάς Σαββάτων.

ΤΟΥ Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής, η οικουμένη και πάντες οι κατοικούντες εν αυτη. 2 αυτός επί θαλασσών εθεμελίωσεν αυτήν και επί ποταμών ητοίμασεν αυτήν. 3 τις αναβήσεται εις το όρος του Κυρίου και τις στήσεται εν τόπω αγίω αυτού; 4 αθωος χερσί και καθαρός τη καρδία, ος ουκ έλαβεν επί ματαίω την ψυχήν αυτού και ουκ ώμοσεν επί δόλω τω πλησίον αυτού. 5 ούτος λήψεται ευλογίαν παρά Κυρίου και ελεημοσύνην παρά Θεού σωτήρος αυτού. 6 αύτη η γενεά ζητούντων τον Κύριον, ζητούντων το πρόσωπον του Θεού Ιακώβ. (διάψαλμα). 7 άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών, και επάρθητε, πύλαι αιώνιοι, και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης. 8 τις εστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης; Κύριος κραταιός και δυνατός, Κύριος δυνατός εν πολέμω. 9 άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών, και επάρθητε, πύλαι αιώνιοι, και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης. 10 τις εστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης; Κύριος των δυνάμεων αυτός εστιν ο βασιλεύς της δόξης.

ΚΔ (ΚΕ) 24.

Ψαλμός τω Δαυϊδ.

ΠΡΟΣ σε, Κύριε, ήρα την ψυχήν μου, ο Θεός μου. 2 επί σοί πέποιθα· μη καταισχυνθείην, μηδέ καταγελασάτωσάν με οι εχθροί μου. 3 και γαρ πάντες οι υπομένοντές σε ου μη καταισχυνθώσιν· αισχυνθήτωσαν οι ανομούντες διακενής. 4 τας οδούς σου, Κύριε, γνώρισόν μοι, και τας τρίβους σου δίδαξόν με. 5 οδήγησόν με επί την αλήθειάν σου και δίδαξόν με, ότι συ ει ο Θεός ο σωτήρ μου, και σε υπέμεινα όλην την ημέραν. 6 μνήσθητι των οικτιρμών σου, Κύριε, και τα ελέη σου, ότι από του αιώνός εισιν. 7 αμαρτίας νεότητός μου και αγνοίας μου μη μνησθής· κατά το έλεός σου μνήσθητί μου, συ, ένεκεν χρηστότητός σου, Κύριε. 8 χρηστός και ευθής ο Κύριος· δια τούτο νομοθετήσει αμαρτάνοντας εν οδω. 9 οδηγήσει πραείς εν κρίσει, διδάξει πραείς οδούς αυτού. 10 πάσαι αι οδοί Κυρίου έλεος και αλήθεια τοις εκζητούσι την διαθήκην αυτού και τα μαρτύρια αυτού. 11 ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, και ιλάση τη αμαρτία μου, πολλή γαρ εστι. 12 τις εστιν άνθρωπος ο φοβούμενος τον Κύριον; νομοθετήσει αυτω εν οδω, ή ηρετίσατο. 13 η ψυχή αυτού εν αγαθοίς αυλισθήσεται, και το σπέρμα αυτού κληρονομήσει γην. 14 κραταίωμα Κύριος των φοβουμένων αυτόν, και η διαθήκη αυτού δηλώσει αυτοίς. 15 οι οφθαλμοί μου δια παντός προς τον Κύριον, ότι αυτός εκσπάσει εκ παγίδος τους πόδας μου. 16 επίβλεψον επ ‘ εμέ και ελέησόν με, ότι μονογενής και πτωχός ειμι εγώ. 17 αι θλίψεις της καρδίας μου επληθύνθησαν· εκ των αναγκών μου εξάγαγέ με. 18 ίδε την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου και άφες πάσας τας αμαρτίας μου. 19 ίδε τους εχθρούς μου, ότι επληθύνθησαν και μίσος άδικον εμίσησάν με. 20 φύλαξον την ψυχήν μου και ρύσαί με· μη καταισχυνθείην, ότι ήλπισα επί σε. 21 άκακοι και ευθείς εκολλώντό μοι, ότι υπέμεινά σε, Κύριε. 22 λύτρωσαι, ο Θεός, τον Ισραήλ εκ πασών των θλίψεων αυτού.

ΚΕ (ΚΣΤ) 25.

Του Δαυϊδ.

ΚΡΙΝΟΝ με, Κύριε, ότι εγώ εν ακακία μου επορεύθην και επί τω Κυρίω ελπίζων, ου μη ασθενήσω. 2 δοκίμασόν με, Κύριε, και πείρασόν με, πύρωσον τους νεφρούς μου και την καρδίαν μου. 3 ότι το έλεός σου κατέναντι των οφθαλμών μου εστι, και ευηρέστησα εν τη αληθεία σου. 4 ουκ εκάθισα μετά συνεδρίου ματαιότητος και μετά παρανομούντων ου μη εισέλθω· 5 εμίσησα εκκλησίαν πονηρευομένων και μετά ασεβών ου μη καθίσω. 6 νίψομαι εν αθώοις τας χείράς μου και κυκλώσω το θυσιαστήριόν σου, Κύριε, 7 του ακούσαί με φωνής αινέσεώς σου και διηγήσασθαι πάντα τα θαυμάσιά σου. 8 Κύριε, ηγάπησα ευπρέπειαν οίκου σου και τόπον σκηνώματος δόξης σου. 9 μη συναπολέσης μετά ασεβών την ψυχήν μου και μετά ανδρών αιμάτων την ζωήν μου, 10 ων εν χερσίν ανομίαι, η δεξιά αυτών επλήσθη δώρων. 11 εγώ δε εν ακακία μου επορεύθην· λύτρωσαί με και ελέησόν με. 12 ο πούς μου έστη εν ευθύτητι· εν εκκλησίαις ευλογήσω σε, Κύριε.

ΚΣΤ (ΚΖ) 26.

Του Δαυϊδ· προ του χρισθήναι.

ΚΥΡΙΟΣ φωτισμός μου και σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος υπερασπιστής της ζωής μου· από τίνος δειλιάσω; 2 εν τω εγγίζειν επ ‘ εμέ κακούντας του φαγείν τας σάρκας μου, οι θλίβοντές με και οι εχθροί μου, αυτοί ησθένησαν και έπεσαν. 3 εάν παρατάξηται επ ‘ εμέ παρεμβολή, ου φοβηθήσεται η καρδία μου· εάν επαναστη επ ‘ εμέ πόλεμος, εν ταύτη εγώ ελπίζω. 4 μίαν ητησάμην παρά Κυρίου, ταύτην εκζητήσω· του κατοικείν με εν οίκω Κυρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου, του θεωρείν με την τερπνότητα Κυρίου και επισκέπτεσθαι τον ναόν τον άγιον αυτού. 5 ότι έκρυψέ με εν σκηνή αυτού εν ημέρα κακών μου, εσκέπασέ με εν αποκρύφω της σκηνής αυτού, εν πέτρα ύψωσέ με. 6 και νυν ιδού ύψωσε κεφαλήν μου επ ‘ εχθρούς μου· εκύκλωσα και έθυσα εν τη σκηνή αυτού θυσίαν αλαλαγμού, άσομαι και ψαλώ τω Κυρίω. 7 εισάκουσον, Κύριε, της φωνής μου, ης εκέκραξα· ελέησόν με και εισάκουσόν μου. 8 σοί είπεν η καρδία μου· εξεζήτησέ σε το πρόσωπόν μου· το πρόσωπόν σου, Κύριε, ζητήσω. 9 μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ ‘ εμού και μη εκκλίνης εν οργή από του δούλου σου· βοηθός μου γενού, μη αποσκορακίσης με και μη εγκαταλίπης με, ο Θεός, ο σωτήρ μου. 10 ότι ο πατήρ μου και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δε Κύριος προσελάβετό με. 11 νομοθέτησόν με, Κύριε, εν τη οδω σου και οδήγησόν με εν τρίβω ευθεία ένεκα των εχθρών μου. 12 μη παραδως με εις ψυχάς θλιβόντων με, ότι επανέστησάν μοι μάρτυρες άδικοι, και εψεύσατο η αδικία εαυτη. 13 πιστεύω του ιδείν τα αγαθά Κυρίου εν γη ζώντων. 14 υπόμεινον τον Κύριον· ανδρίζου, και κραταιούσθω η καρδία σου, και υπόμεινον τον Κύριον.

ΚΖ (ΚΗ) 27.

Του Δαυϊδ.

ΠΡΟΣ σε, Κύριε, εκέκραξα, ο Θεός μου, μη παρασιωπήσης απ ‘ εμού, μήποτε παρασιωπήσης απ ‘ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. 2 εισάκουσον της φωνής της δεήσεώς μου εν τω δέεσθαί με προς σε, εν τω αίρειν με χείράς μου προς ναόν άγιόν σου. 3 μη συνελκύσης μετά αμαρτωλών την ψυχήν μου και μετά εργαζομένων αδικίαν μη συναπολέσης με των λαλούντων ειρήνην μετά των πλησίον αυτών, κακά δε εν ταις καρδίαις αυτών. 4 δος αυτοίς, Κύριε, κατά τα έργα αυτών και κατά την πονηρίαν των επιτηδευμάτων αυτών· κατά τα έργα των χειρών αυτών δος αυτοίς, απόδος το ανταπόδομα αυτών αυτοίς. 5 ότι ου συνήκαν εις τα έργα Κυρίου και εις τα έργα των χειρών αυτού· καθελείς αυτούς και ου μη οικοδομήσεις αυτούς. 6 ευλογητός Κύριος, ότι εισήκουσε της φωνής της δεήσεώς μου. 7 Κύριος βοηθός μου και υπερασπιστής μου· επ ‘ αυτω ήλπισεν η καρδία μου, και εβοηθήθην, και ανέθαλεν η σάρξ μου· και εκ θελήματός μου εξομολογήσομαι αυτω. 8 Κύριος κραταίωμα του λαού αυτού και υπερασπιστής των σωτηρίων του χριστού αυτού εστι. 9 σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου και ποίμανον αυτούς και έπαρον αυτούς έως του αιώνος.

ΚΗ (ΚΘ) 28.

Ψαλμός τω Δαυϊδ· εξοδίου σκηνής.

ΕΝΕΓΚΑΤΕ τω Κυρίω, υιοί Θεού, ενέγκατε τω Κυρίω υιούς κριών, ενέγκατε τω Κυρίω δόξαν και τιμήν, 2 ενέγκατε τω Κυρίω δόξαν ονόματι αυτού, προσκυνήσατε τω Κυρίω εν αυλή αγία αυτού. 3 φωνή Κυρίου επί των υδάτων, ο Θεός της δόξης εβρόντησε, Κύριος επί υδάτων πολλών. 4 φωνή Κυρίου εν ισχύϊ, φωνή Κυρίου εν μεγαλοπρεπεία. 5 φωνή Κυρίου συντρίβοντος κέδρους, και συντρίψει Κύριος τας κέδρους του Λιβάνου 6 και λεπτυνεί αυτάς ως τον μόσχον τον Λίβανον, και ο ηγαπημένος ως υιος μονοκερώτων. 7 φωνή Κυρίου διακόπτοντος φλόγα πυρός, 8 φωνή Κυρίου συσσείοντος έρημον και συσσείσει Κύριος την έρημον Κάδης. 9 φωνή Κυρίου καταρτιζομένη ελάφους, και αποκαλύψει δρυμούς· και εν τω ναω αυτού πας τις λέγει δόξαν. 10 Κύριος τον κατακλυσμόν κατοικιεί, και καθιείται Κύριος βασιλεύς εις τον αιώνα. 11 Κύριος ισχύν τω λαω αυτού δώσει, Κύριος ευλογήσει τον λαόν αυτού εν ειρήνη.

ΚΘ (Λ) 29.

Εις το τέλος· ψαλμός ωδής του εγκαινισμού του οίκου· Δαυϊδ.

2 ΥΨΩΣΩ σε, Κύριε, ότι υπέλαβές με και ουκ εύφρανας τους εχθρούς μου επ ‘ εμέ. 3 Κύριε ο Θεός μου, εκέκραξα προς σε, και ιάσω με· 4 Κύριε, ανήγαγες εξ άδου την ψυχήν μου, έσωσάς με από των καταβαινόντων εις λάκκον. 5 ψάλατε τω Κυρίω, οι όσιοι αυτού, και εξομολογείσθε τη μνήμη της αγιωσύνης αυτού· 6 ότι οργή εν τω θυμω αυτού, και ζωή εν τω θελήματι αυτού· το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εις το πρωϊ αγαλλίασις. 7 εγώ δε είπα εν τη ευθηνία μου· ου μη σαλευθώ εις τον αιώνα. 8 Κύριε, εν τω θελήματί σου παρέσχου τω κάλλει μου δύναμιν· απέστρεψας δε το πρόσωπόν σου και εγενήθην τεταραγμένος. 9 προς σε, Κύριε, κεκράξομαι, και προς τον Θεόν μου δεηθήσομαι. 10 τις ωφέλεια εν τω αίματί μου εν τω καταβαίνειν με εις διαφθοράν; μη εξομολογήσεταί σοι Χους ή αναγγελεί την αλήθειάν σου; 11 ήκουσε Κύριος, και ηλέησέ με, Κύριος εγενήθη βοηθός μου. 12 έστρεψας τον κοπετόν μου εις χαράν εμοί, διέρρηξας τον σάκκον μου και περιέζωσάς με ευφροσύνην, 13 όπως αν ψάλη σοι η δόξα μου και ου μη κατανυγώ. Κύριε ο Θεός μου, εις τον αιώνα εξομολογήσομαί σοι.

Λ (ΛΑ) 30.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ· εκστάσεως.

2 ΕΠΙ σοί, Κύριε, ήλπισα, μη καταισχυνθείην εις τον αιώνα· εν τη δικαιοσύνη σου ρύσαί με και εξελού με. 3 κλίνον προς με το ους σου, τάχυνον του εξελέσθαι με· γενού μοι εις Θεόν υπερασπιστήν και εις οίκον καταφυγής του σώσαί με. 4 ότι κραταίωμά μου και καταφυγή μου ει συ και ένεκεν του ονόματός σου οδηγήσεις με και διαθρέψεις με· 5 εξάξεις με εκ παγίδος ταύτης, ης έκρυψάν μοι, ότι συ ει ο υπερασπιστής μου, Κύριε. 6 εις χείράς σου παραθήσομαι το πνεύμά μου· ελυτρώσω με, Κύριε ο Θεός της αληθείας. 7 εμίσησας τους διαφυλάσσοντας ματαιότητας διακενής· εγώ δε επί τω Κυρίω ήλπισα. 8 αγαλλιάσομαι και ευφρανθήσομαι επί τω ελέει σου, ότι επείδες την ταπείνωσίν μου, έσωσας εκ των αναγκών την ψυχήν μου 9 και ου συνέκλεισάς με εις χείρας εχθρών, έστησας εν ευρυχώρω τους πόδας μου. 10 ελέησόν με, Κύριε, ότι θλίβομαι· εταράχθη εν θυμω ο οφθαλμός μου, η ψυχή μου και η γαστήρ μου. 11 ότι εξέλιπεν εν οδύνη η ζωή μου και τα έτη μου εν στεναγμοίς· ησθένησεν εν πτωχεία η ισχύς μου, και τα οστά μου εταράχθησαν. 12 παρά πάντας τους εχθρούς μου εγενήθην όνειδος και τοις γείτοσί μου σφόδρα, και φόβος τοις γνωστοίς μου· οι θεωρούντες με έξω έφυγον απ ‘ εμού. 13 επελήσθην ωσεί νεκρός από καρδίας, εγενήθην ωσεί σκεύος απολωλός. 14 ότι ήκουσα ψόγον πολλών παροικούντων κυκλόθεν· εν τω επισυναχθήναι αυτούς άμα επ ‘ εμέ του λαβείν την ψυχήν μου εβουλεύσαντο. 15 εγώ δε επί σοί ήλπισα, Κύριε, είπα· συ ει ο Θεός μου. 16 εν ταις χερσί σου οι κλήροί μου [Αλλη γραφή· οι καιροί μου.]· ρύσαί με εκ χειρός εχθρών μου και εκ των καταδιωκόντων με. 17 επίφανον το πρόσωπόν σου επί τον δούλόν σου, σώσόν με εν τω ελέει σου. 18 Κύριε, μη καταισχυνθείην, ότι επεκαλεσάμην σε· αισχυνθείησαν οι ασεβείς και καταχθείησαν εις άδου. 19 άλαλα γενηθήτω τα χείλη τα δόλια τα λαλούντα κατά του δικαίου ανομίαν εν υπερηφανία και εξουδενώσει. 20 ως πολύ το πλήθος της χρηστότητός σου, Κύριε, ης έκρυψας τοις φοβουμένοις σε, εξειργάσω τοις ελπίζουσιν επί σε εναντίον των υιών των ανθρώπων. 21 κατακρύψεις αυτούς εν αποκρύφω του προσώπου σου από ταραχής ανθρώπων, σκεπάσεις αυτούς εν σκηνή από αντιλογίας γλωσσών. 22 ευλογητός Κύριος, ότι εθαυμάστωσε το έλεος αυτού εν πόλει περιοχής. 23 εγώ δε είπα εν τη εκστάσει μου· απέρριμμαι από προσώπου των οφθαλμών σου. δια τούτο εισήκουσας της φωνής της δεήσεώς μου εν τω κεκραγέναι με προς σε. 24 αγαπήσατε τον Κύριον πάντες οι όσιοι αυτού, ότι αληθείας εκζητεί Κύριος και ανταποδίδωσι τοις περισσώς ποιούσιν υπερηφανίαν. 25 ανδρίζεσθε, και κραταιούσθω η καρδία υμών, πάντες οι ελπίζοντες επί Κύριον.

ΛΑ (ΛΒ) 31.

Τω Δαυϊδ· συνέσεως.

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι· 2 μακάριος ανήρ, ω ου μη λογίσηται Κύριος αμαρτίαν, ουδέ εστιν εν τω στόματι αυτού δόλος. 3 ότι εσίγησα, επαλαιώθη τα οστά μου από του κράζειν με όλην την ημέραν· 4 ότι ημέρας και νυκτός εβαρύνθη επ ‘ εμέ η χείρ σου, εστράφην εις ταλαιπωρίαν εν τω εμπαγήναί μοι άκανθαν. (διάψαλμα). 5 την αμαρτίαν μου εγνώρισα και την ανομίαν μου ουκ εκάλυψα· είπα· εξαγορεύσω κατ ‘ εμού την ανομίαν μου τω Κυρίω· και συ αφήκας την ασέβειαν της καρδίας μου. (διάψαλμα). 6 υπέρ ταύτης προσεύξεται προς σε πας όσιος εν καιρω ευθέτω· πλήν εν κατακλυσμω υδάτων πολλών προς αυτόν ουκ εγγιούσι. 7 συ μου ει καταφυγή από θλίψεως της περιεχούσης με· το αγαλλίαμά μου, λύτρωσαί με από των κυκλωσάντων με. (διάψαλμα). 8 συνετιώ σε και συμβιβώ σε εν οδω ταύτη, ή πορεύση, επιστηριώ επί σε τους οφθαλμούς μου. 9 μη γίνεσθε ως ίππος και ημίονος, οίς ουκ έστι σύνεσις, εν κημω και χαλινω τας σιαγόνας αυτών άγξαις των μη εγγιζόντων προς σε. 10 πολλαί αι μάστιγες του αμαρτωλού, τον δε ελπίζοντα επί Κύριον έλεος κυκλώσει. 11 ευφράνθητε επί Κύριον και αγαλλιάσθε, δίκαιοι, και καυχάσθε, πάντες οι ευθείς τη καρδία.

ΛΒ (ΛΓ) 32.

Τω Δαυϊδ.

ΑΓΑΛΛΙΑΣΘΕ, δίκαιοι, εν Κυρίω· τοις ευθέσι πρέπει αίνεσις. 2 εξομολογείσθε τω Κυρίω εν κιθάρα, εν ψαλτηρίω δεκαχόρδω ψάλατε αυτω. 3 άσατε αυτω άσμα καινόν, καλώς ψάλατε αυτω εν αλαλαγμω. 4 ότι ευθής ο λόγος του Κυρίου, και πάντα τα έργα αυτού εν πίστει· 5 αγαπά ελεημοσύνην και κρίσιν, του ελέους Κυρίου πλήρης η γη. 6 τω λόγω του Κυρίου οι ουρανοί εστερεώθησαν και τω πνεύματι του στόματος αυτού πάσα η δύναμις αυτών· 7 συνάγων ωσεί ασκόν ύδατα θαλάσσης, τιθείς εν θησαυροίς αβύσσους. 8 φοβηθήτω τον Κύριον πάσα η γη, απ ‘ αυτού δε σαλευθήτωσαν πάντες οι κατοικούντες την οικουμένην· 9 ότι αυτός είπε και εγενήθησαν, αυτός ενετείλατο και εκτίσθησαν. 10 Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων· 11 η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν. 12 μακάριον το έθνος, ου εστι Κύριος ο Θεός αυτού, λαός, ον εξελέξατο εις κληρονομίαν εαυτω. 13 εξ ουρανού επέβλεψεν ο Κύριος, είδε πάντας τους υιούς των ανθρώπων· 14 εξ ετοίμου κατοικητηρίου αυτού επέβλεψεν επί πάντας τους κατοικούντας την γην, 15 ο πλάσας κατά μόνας τας καρδίας αυτών, ο συνιείς πάντα τα έργα αυτών. 16 ου σώζεται βασιλεύς δια πολλήν δύναμιν, και γίγας ου σωθήσεται εν πλήθει ισχύος αυτού. 17 ψευδής ίππος εις σωτηρίαν, εν δε πλήθει δυνάμεως αυτού ου σωθήσεται. 18 ιδού οι οφθαλμοί Κυρίου επί τους φοβουμένους αυτόν τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού, 19 ρύσασθαι εκ θανάτου τας ψυχάς αυτών και διαθρέψαι αυτούς εν λιμω. 20 η ψυχή ημών υπομενεί τω Κυρίω, ότι βοηθός και υπερασπιστής ημών εστιν· 21 ότι εν αυτω ευφρανθήσεται η καρδία ημών, και εν τω ονόματι τω αγίω αυτού ηλπίσαμεν. 22 γένοιτο, Κύριε, το έλεός σου εφ ‘ ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σε.

ΛΓ (ΛΔ) 33.

Τω Δαυϊδ, οπότε ηλλοίωσε το πρόσωπον αυτού εναντίον

 Αβιμέλεχ, και απέλυσεν αυτόν, και απήλθεν.

2 ΕΥΛΟΓΗΣΩ τον Κύριον εν παντί καιρω, δια παντός η αίνεσις αυτού εν τω στόματί μου. 3 εν τω Κυρίω επαινεθήσεται η ψυχή μου· ακουσάτωσαν πραείς, και ευφρανθήτωσαν. 4 μεγαλύνατε τον Κύριον συν εμοί, και υψώσωμεν το όνομα αυτού επί το αυτό. 5 εξεζήτησα τον Κύριον, και επήκουσέ μου και εκ πασών των θλίψεών μου ερρύσατό με. 6 προσέλθετε προς αυτόν και φωτίσθητε, και τα πρόσωπα υμών ου μη καταισχυνθή. 7 ούτος ο πτωχός εκέκραξε και ο Κύριος εισήκουσεν αυτού και εκ πασών των θλίψεων αυτού έσωσεν αυτόν. 8 παρεμβαλεί άγγελος Κυρίου κύκλω των φοβουμένων αυτόν και ρύσεται αυτούς. 9 γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος· μακάριος ανήρ, ος ελπίζει επ ‘ αυτόν. 10 φοβήθητε τον Κύριον πάντες οι άγιοι αυτού, ότι ουκ έστιν υστέρημα τοις φοβουμένοις αυτόν. 11 πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού. (διάψαλμα). 12 δεύτε, τέκνα, ακούσατέ μου· φόβον Κυρίου διδάξω υμάς. 13 τις εστιν άνθρωπος ο θέλων ζωήν, αγαπών ημέρας ιδείν αγαθάς; 14 παύσον την γλώσσάν σου από κακού και χείλη σου του μη λαλήσαι δόλον. 15 έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν, ζήτησον ειρήνην και δίωξον αυτήν. 16 οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους, και ώτα αυτού εις δέησιν αυτών. 17 πρόσωπον δε Κυρίου επί ποιούντας κακά του εξολοθρεύσαι εκ γης το μνημόσυνον αυτών. 18 εκέκραξαν οι δίκαιοι, και ο Κύριος εισήκουσεν αυτών, και εκ πασών των θλίψεων αυτών ερρύσατο αυτούς. 19 εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει. 20 πολλαί αι θλίψεις των δικαίων, και εκ πασών αυτών ρύσεται αυτούς ο Κύριος· 21 φυλάσσει Κύριος πάντα τα οστά αυτών, εν εξ αυτών ου συντριβήσεται. 22 θάνατος αμαρτωλών πονηρός, και οι μισούντες τον δίκαιον πλημμελήσουσι. 23 λυτρώσεται Κύριος ψυχάς δούλων αυτού, και ου μη πλημμελήσουσι πάντες οι ελπίζοντες επ ‘ αυτόν.

ΛΔ (ΛΕ) 34.

Τω Δαυϊδ.

ΔΙΚΑΣΟΝ, Κύριε, τους αδικούντάς με, πολέμησον τους πολεμούντάς με. 2 επιλαβού όπλου και θυρεού και ανάστηθι εις την βοήθειάν μου, 3 έκχεον ρομφαίαν και σύγκλεισον εξ εναντίας των καταδιωκόντων με· είπον τη ψυχή μου· Σωτηρία σου ειμι εγώ. 4 αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου, αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω και καταισχυνθήτωσαν οι λογιζόμενοί μοι κακά. 5 γενηθήτωσαν ωσεί χνούς κατά πρόσωπον ανέμου, και άγγελος Κυρίου εκθλίβων αυτούς· 6 γενηθήτω η οδός αυτών σκότος και ολίσθημα, και άγγελος Κυρίου καταδιώκων αυτούς· 7 ότι δωρεάν έκρυψάν μοι διαφθοράν παγίδος αυτών, μάτην ωνείδισαν την ψυχήν μου. 8 ελθέτω αυτω παγίς, ην ου γινώσκει, και η θήρα, ην έκρυψε, συλλαβέτω αυτόν, και εν τη παγίδι πεσείται εν αυτη. 9 η δε ψυχή μου αγαλλιάσεται επί τω Κυρίω, τερφθήσεται επί τω σωτηρίω αυτού. 10 πάντα τα οστά μου ερούσι· Κύριε, τις όμοιός σοι; ρυόμενος πτωχόν εκ χειρός στερεωτέρων αυτού και πτωχόν και πένητα από των διαρπαζόντων αυτόν. 11 αναστάντες μοι μάρτυρες άδικοι, α ουκ εγίνωσκον, επηρώτων με. 12 ανταπεδίδοσάν μοι πονηρά αντί αγαθών και ατεκνίαν τη ψυχή μου. 13 εγώ δε εν τω αυτούς παρενοχλείν μοι ενεδυόμην σάκκον και εταπείνουν εν νηστεία την ψυχήν μου, και η προσευχή μου εις κόλπον μου αποστραφήσεται. 14 ως πλησίον, ως αδελφω ημετέρω ούτως ευηρέστουν· ως πενθών και σκυθρωπάζων, ούτως εταπεινούμην. 15 και κατ ‘ εμού ευφράνθησαν και συνήχθησαν, συνήχθησαν επ ‘ εμέ μάστιγες, και ουκ έγνων, διεσχίσθησαν και ου κατενύγησαν. 16 επείρασάν με, εξεμυκτήρισάν με μυκτηρισμω, έβρυξαν επ' εμέ τους οδόντας αυτών. 17 Κύριε, πότε επόψη; αποκατάστησον την ψυχήν μου από της κακουργίας αυτών, από λεόντων την μονογενή μου. 18 εξομολογήσομαί σοι εν εκκλησία πολλή, εν λαω βαρεί αινέσω σε. 19 μη επιχαρείησάν μοι οι εχθραίνοντές μοι αδίκως, οι μισούντες με δωρεάν και διανεύοντες οφθαλμοίς. 20 ότι εμοί μεν ειρηνικά ελάλουν και επ ‘ οργήν δόλους διελογίζοντο. 21 και επλάτυναν επ ‘ εμέ το στόμα αυτών, είπαν· εύγε, εύγε, είδον οι οφθαλμοί ημών. 22 είδες, Κύριε, μη παρασιωπήσης, Κύριε, μη αποστης απ ‘ εμού· 23 εξεγέρθητι, Κύριε, και πρόσχες τη κρίσει μου, ο Θεός μου και ο Κύριός μου, εις την δίκην μου. 24 κρίνόν με, Κύριε, κατά την δικαιοσύνην σου, Κύριε ο Θεός μου, και μη επιχαρείησάν μοι. 25 μη είποισαν εν καρδίαις αυτών· εύγε, εύγε τη ψυχή ημών· μηδέ είποιεν· Κατεπίομεν αυτόν. 26 αισχυνθείησαν και εντραπείησαν άμα οι επιχαίροντες τοις κακοίς μου, ενδυσάσθωσαν αισχύνην και εντροπήν οι μεγαλορρημονούντες επ ‘ εμέ. 27 αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν οι θέλοντες την δικαιοσύνην μου και ειπάτωσαν διαπαντός· μεγαλυνθήτω ο Κύριος, οι θέλοντες την ειρήνην του δούλου αυτού. 28 και η γλώσσά μου μελετήσει την δικαιοσύνην σου, όλην την ημέραν τον έπαινόν σου.

ΛΕ (ΛΣΤ) 35.

Εις το τέλος· τω δούλω Κυρίου τω Δαυϊδ.

2 ΦΗΣΙΝ ο παράνομος του αμαρτάνειν εν εαυτω, ουκ έστι φόβος Θεού απέναντι των οφθαλμών αυτού· 3 ότι εδόλωσεν ενώπιον αυτού του ευρείν την ανομίαν αυτού και μισήσαι. 4 τα ρήματα του στόματος αυτού ανομία και δόλος, ουκ ηβουλήθη συνιέναι του αγαθύναι· 5 ανομίαν διελογίσατο επί της κοίτης αυτού, παρέστη πάση οδω ουκ αγαθή, κακία δε ου προσώχθισε. 6 Κύριε, εν τω ουρανω το έλεός σου, και η αλήθειά σου έως των νεφελών· 7 η δικαιοσύνη σου ως όρη Θεού, τα κρίματά σου ωσεί άβυσσος πολλή· ανθρώπους και κτήνη σώσεις, Κύριε. 8 ως επλήθυνας το έλεός σου, ο Θεός· οι δε υιοί των ανθρώπων εν σκέπη των πτερύγων σου ελπιούσι. 9 μεθυσθήσονται από πιότητος οίκου σου, και τον χειμάρρουν της τρυφής σου ποτιείς αυτούς· 10 ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τω φωτί σου οψόμεθα φως. 11 παράτεινον το έλεός σου τοις γινώσκουσί σε και την δικαιοσύνην σου τοις ευθέσι τη καρδία. 12 μη ελθέτω μοι πούς υπερηφανίας, και χείρ αμαρτωλού μη σαλεύσαι με. 13 εκεί έπεσον πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν, εξώσθησαν και ου μη δύνωνται στήναι.

ΛΣΤ (ΛΖ) 36.

Τω Δαυϊδ.

ΜΗ ΠΑΡΑΖΗΛΟΥ εν πονηρευομένοις μηδέ ζήλου τους ποιούντας την ανομίαν· 2 ότι ωσεί χόρτος ταχύ αποξηρανθήσονται και ωσεί λάχανα χλόης ταχύ αποπεσούνται. 3 έλπισον επί Κύριον και ποίει χρηστότητα και κατασκήνου την γην, και ποιμανθήση επί τω πλούτω αυτής. 4 κατατρύφησον του Κυρίου, και δώσει σοι τα αιτήματα της καρδίας σου. 5 αποκάλυψον προς Κύριον την οδόν σου και έλπισον επ ‘ αυτόν, και αυτός ποιήσει 6 και εξοίσει ως φως την δικαιοσύνην σου και το κρίμά σου ως μεσημβρίαν. 7 υποτάγηθι τω Κυρίω και ικέτευσον αυτόν· μη παραζήλου εν τω κατευοδουμένω εν τη οδω αυτού εν ανθρώπω ποιούντι παρανομίαν. 8 παύσαι από οργής και εγκατάλιπε θυμόν, μη παραζήλου ωστε πονηρεύεσθαι· 9 ότι οι πονηρευόμενοι εξολοθρευθήσονται, οι δε υπομένοντες τον Κύριον αυτοί κληρονομήσουσι γην. 10 και έτι ολίγον και ου μη υπάρξη ο αμαρτωλός, και ζητήσεις τον τόπον αυτού, και ου μη εύρης· 11 οι δε πραείς κληρονομήσουσι γην και κατατρυφήσουσιν επί πλήθει ειρήνης. 12 παρατηρήσεται ο αμαρτωλός τον δίκαιον και βρύξει επ ‘ αυτόν τους οδόντας αυτού· 13 ο δε Κύριος εκγελάσεται αυτόν, ότι προβλέπει ότι ήξει η ημέρα αυτού. 14 ρομφαίαν εσπάσαντο οι αμαρτωλοί, ενέτειναν τόξον αυτών του καταβαλείν πτωχόν και πένητα, του σφάξαι τους ευθείς τη καρδία· 15 η ρομφαία αυτών εισέλθοι εις τας καρδίας αυτών και τα τόξα αυτών συντριβείη. 16 κρείσσον ολίγον τω δικαίω υπέρ πλούτον αμαρτωλών πολύν· 17 ότι βραχίονες αμαρτωλών συντριβήσονται, υποστηρίζει δε δικαίους ο Κύριος. 18 γινώσκει Κύριος τας οδούς των αμώμων, και η κληρονομία αυτών εις τον αιώνα έσται· 19 ου καταισχυνθήσονται εν καιρω πονηρω και εν ημέραις λιμού χορτασθήσονται. 20 ότι οι αμαρτωλοί απολούνται, οι δε εχθροί του Κυρίου άμα τω δοξασθήναι αυτούς και υψωθήναι εκλείποντες ωσεί καπνός εξέλιπον. 21 δανείζεται ο αμαρτωλός και ουκ αποτίσει, ο δε δίκαιος οικτείρει και δίδωσιν· 22 ότι οι ευλογούντες αυτόν κληρονομήσουσι γην, οι δε καταρώμενοι αυτόν εξολοθρευθήσονται. 23 παρά Κυρίου τα διαβήματα ανθρώπου κατευθύνεται, και την οδόν αυτού θελήσει σφό δρα· 24 όταν πέση, ου καταρραχθήσεται, ότι Κύριος αντιστηρίζει χείρα αυτού. 25 νεώτερος εγενόμην και γαρ εγήρασα και ουκ είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον, ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτους· 26 όλην την ημέραν ελεεί και δανείζει ο δίκαιος, και το σπέρμα αυτού εις ευλογίαν έσται. 27 έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν και κατασκήνου εις αιώνα αιώνος· 28 ότι Κύριος αγαπά κρίσιν και ουκ εγκαταλείψει τους οσίους αυτού, εις τον αιώνα φυλαχθήσονται· άνομοι δε εκδιωχθήσονται, και σπέρμα ασεβών εξολοθρευθήσεται. 29 δίκαιοι δε κληρονομήσουσι γην και κατασκηνώσουσιν εις αιώνα αιώνος επ ‘ αυτής. 30 στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν, και η γλώσσα αυτού λαλήσει κρίσιν. 31 ο νόμος του Θεού αυτού εν καρδία αυτού, και ουχ υποσκελισθήσεται τα διαβήματα αυτού. 32 κατανοεί ο αμαρτωλός τον δίκαιον και ζητεί του θανατώσαι αυτόν, 33 ο δε Κύριος ου μη εγκαταλίπη αυτόν εις τας χείρας αυτού, ουδέ μη καταδικάσηται αυτόν, όταν κρίνηται αυτω. 34 υπόμεινον τον Κύριον και φύλαξον την οδόν αυτού, και υψώσει σε του κατακληρονομήσαι γην· εν τω εξολοθρεύεσθαι αμαρτωλούς όψει. 35 είδον τον ασεβή υπερυψούμενον και επαιρόμενον ως τας κέδρους του Λιβάνου· 36 και παρήλθον, και ιδού ουκ ην, και εζήτησα αυτόν, και ουχ ευρέθη ο τόπος αυτού. 37 φύλασσε ακακίαν και ίδε ευθύτητα, ότι εστίν εγκατάλειμμα ανθρώπω ειρηνικω· 38 οι δε παράνομοι εξολοθρευθήσονται επί το αυτό, τα εγκαταλείμματα των ασεβών εξολοθρευθήσονται. 39 σωτηρία δε των δικαίων παρά Κυρίου, και υπερασπιστής αυτών εστιν εν καιρω θλίψεως, 40 και βοηθήσει αυτοίς Κύριος και ρύσεται αυτούς και εξελείται αυτούς εξ αμαρτωλών και σώσει αυτούς, ότι ήλπισαν επ ‘ αυτόν.

ΛΖ (ΛΗ) 37.

Ψαλμός τω Δαυϊδ· εις ανάμνησιν περί του σαββάτου.

2 ΚΥΡΙΕ, μη τω θυμω σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με. 3 ότι τα βέλη σου ενεπάγησάν μοι, και επεστήριξας επ ‘ εμέ την χείρά σου· 4 ουκ έστιν ίασις εν τη σαρκί μου από προσώπου της οργής σου, ουκ έστιν ειρήνη εν τοις οστέοις μου από προσώπου των αμαρτιών μου. 5 ότι αι ανομίαι μου υπερήραν την κεφαλήν μου, ωσεί φορτίον βαρύ εβαρύνθησαν επ ‘ εμέ. 6 προσώζεσαν και εσάπησαν οι μώλωπές μου από προσώπου της αφροσύνης μου· 7 εταλαιπώρησα και κατεκάμφθην έως τέλους, όλην την ημέραν σκυθρωπάζων επορευόμην. 8 ότι αι ψόαι μου επλήσθησαν εμπαιγμάτων, και ουκ έστιν ίασις εν τη σαρκί μου· 9 εκακώθην και εταπεινώθην έως σφόδρα, ωρυόμην από στεναγμού της καρδίας μου. 10 Κύριε, εναντίον σου πάσα η επιθυμία μου, και ο στεναγμός μου από σου ουκ απεκρύβη. 11 η καρδία μου εταράχθη, εγκατέλιπέ με η ισχύς μου, και το φως των οφθαλμών μου, και αυτό ουκ έστι μετ ‘ εμού. 12 οι φίλοι μου και οι πλησίον μου εξ εναντίας μου ήγγισαν και έστησαν, και οι έγγιστά μου από μακρόθεν έστησαν· 13 και εξεβιάζοντο οι ζητούντες την ψυχήν μου, και οι ζητούντες τα κακά μοι ελάλησαν ματαιότητας, και δολιότητας όλην την ημέραν εμελέτησαν. 14 εγώ δε ωσεί κωφός ουκ ήκουον και ωσεί άλαλος ουκ ανοίγων το στόμα αυτού· 15 και εγενόμην ωσεί άνθρωπος ουκ ακούων και ουκ έχων εν τω στόματι αυτού ελεγμούς. 16 ότι επί σοί, Κύριε, ήλπισα· συ εικακούση, Κύριε ο Θεός μου. 17 ότι είπα· μήποτε επιχαρώσί μοι οι εχθροί μου· και εν τω σαλευθήναι πόδας μου επ ‘ εμέ εμεγαλορρημόνησαν. 18 ότι εγώ εις μάστιγας έτοιμος, και η αλγηδών μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. 19 ότι την ανομίαν μου εγώ αναγγελώ και μεριμνήσω υπέρ της αμαρτίας μου. 20 οι δε εχθροί μου ζώσι και κεκραταίωνται υπέρ εμέ, και επληθύνθησαν οι μισούντές με αδίκως· 21 οι ανταποδιδόντες μοι κακά αντί αγαθών ενδιέβαλλόν με, επεί κατεδίωκον αγαθωσύνην. 22 μη εγκαταλίπης με, Κύριε· ο Θεός μου, μη αποστης απ ‘ εμού· 23 πρόσχες εις την βοήθειάν μου, Κύριε της σωτηρίας μου.

ΛΗ (ΛΘ) 38.

Εις το τέλος, τω Ιδιθούν· ωδή τω Δαυϊδ.

2 ΕΙΠΑ· φυλάξω τας οδούς μου του μη αμαρτάνειν με εν γλώσση μου· εθέμην τω στόματί μου φυλακήν εν τω συστήναι τον αμαρτωλόν εναντίον μου. 3 εκωφώθην και εταπεινώθην και εσίγησα εξ αγαθών, και το άλγημά μου ανεκαινίσθη. 4 εθερμάνθη η καρδία μου εντός μου, και εν τη μελέτη μου εκκαυθήσεται πυρ. ελάλησα εν γλώσση μου· 5 γνώρισόν μοι, Κύριε, το πέρας μου και τον αριθμόν των ημερών μου, τις εστιν, ίνα γνώ τι υστερώ εγώ. 6 ιδού παλαιστάς έθου τας ημέρας μου, και η υπόστασίς μου ωσεί ουθέν ενώπιόν σου· πλήν τα σύμπαντα ματαιότης, πας άνθρωπος ζων. (διάψαλμα). 7 μέντοιγε εν εικόνι διαπορεύεται άνθρωπος, πλήν μάτην ταράσσεται· θησαυρίζει και ου γινώσκει τίνι συνάξει αυτά. 8 και νυν τις η υπομονή μου; ουχί ο Κύριος; και η υπόστασίς μου παρά σοί εστιν. 9 από πασών των ανομιών μου ρύσαί με, όνειδος άφρονι έδωκάς με. 10 εκωφώθην και ουκ ήνοιξα το στόμα μου, ότι συ εποίησας. 11 απόστησον απ ‘ εμού τας μάστιγάς σου· από γαρ της ισχύος της χειρός σου εγώ εξέλιπον. 12 εν ελεγμοίς υπέρ ανομίας επαίδευσας άνθρωπον και εξέτηξας ως αράχνην την ψυχήν αυτού· πλήν μάτην ταράσσεται πας άνθρωπος. (διάψαλμα). 13 εισάκουσον της προσευχής μου, Κύριε, και της δεήσεώς μου, ενώτισαι των δακρύων μου· μη παρασιωπήσης, ότι πάροικος εγώ ειμι παρά σοί και παρεπίδημος καθώς πάντες οι πατέρες μου. 14 άνες μοι, ίνα αναψύξω προ του με απελθείν και ουκέτι μη υπάρξω.

ΛΘ (Μ) 39.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΥΠΟΜΕΝΩΝ υπέμεινα τον Κύριον, και προσέσχε μοι και εισήκουσε της δεήσεώς μου 3 και ανήγαγέ με εκ λάκκου ταλαιπωρίας και από πηλού ιλύος και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου και κατηύθυνε τα διαβήματά μου 4 και ενέβαλεν εις το στόμα μου άσμα καινόν, ύμνον τω Θεω ημών· όψονται πολλοί και φοβηθήσονται και ελπιούσιν επί Κύριον. 5 μακάριος ανήρ, ου εστι το όνομα Κυρίου ελπίς αυτού, και ουκ επέβλεψεν εις ματαιότητας και μανίας ψευδείς. 6 πολλά εποίησας συ, Κύριε ο Θεός μου, τα θαυμάσιά σου, και τοις διαλογισμοίς σου ουκ έστι τις ομοιωθήσεταί σοι· απήγγειλα και ελάλησα, επληθύνθησαν υπέρ αριθμόν. 7 θυσίαν και προσφοράν ουκ ηθέλησας, σώμα δε κατηρτίσω μοι· ολοκαυτώματα και περί αμαρτίας ουκ εζήτησας. 8 τότε είπον· ιδού ήκω, εν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περί εμού· 9 του ποιήσαι το θέλημά σου, ο Θεός μου, εβουλήθην και τον νόμον σου εν μέσω της κοιλίας μου. 10 ευηγγελισάμην δικαιοσύνην εν εκκλησία μεγάλη· ιδού τα χείλη μου ου μη κωλύσω· Κύριε, συ έγνως. 11 την δικαιοσύνην σου ουκ έκρυψα εν τη καρδία μου, την αλήθειάν σου και το σωτήριόν σου είπα, ουκ έκρυψα το έλεός σου και την αλήθειάν σου από συναγωγής πολλής. 12 συ δε, Κύριε, μη μακρύνης τους οικτιρμούς σου απ ‘ εμού· το έλεός σου και η αλήθειά σου διαπαντός αντιλάβοιντό μου. 13 ότι περιέσχον με κακά, ων ουκ έστιν αριθμός, κατέλαβόν με αι ανομίαι μου, και ουκ ηδυνήθην του βλέπειν· επληθύνθησαν υπέρ τας τρίχας της κεφαλής μου, και η καρδία μου εγκατέλιπέ με. 14 ευδόκησον, Κύριε, του ρύσασθαί με· Κύριε, εις το βοηθήσαί μοι πρόσχες. 15 καταισχυνθείησαν και εντραπείησαν άμα οι ζητούντες την ψυχήν μου του εξάραι αυτήν· αποστραφείησαν εις τα οπίσω και καταισχυνθείησαν οι θέλοντές μοι κακά· 16 κομισάσθωσαν παραχρήμα αισχύνην αυτών οι λέγοντές μοι· εύγε, εύγε. 17 αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν επί σοί πάντες οι ζητούντές σε, Κύριε, και ειπάτωσαν διαπαντός· μεγαλυνθήτω ο Κύριος, οι αγαπώντες το σωτήριόν σου. 18 εγώ δε πτωχός ειμι και πένης, Κύριος φροντιεί μου. βοηθός μου και υπερασπιστής μου ει συ· ο Θεός μου, μη χρονίσης.

Μ (ΜΑ) 40.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο συνιών επί πτωχόν και πένητα· εν ημέρα πονηρά ρύσεται αυτόν ο Κύριος. 3 Κύριος διαφυλάξαι αυτόν και ζήσαι αυτόν και μακαρίσαι αυτόν εν τη γη και μη παραδω αυτόν εις χείρας εχθρών αυτού. 4 Κύριος βοηθήσαι αυτω επί κλίνης οδύνης αυτού· όλην την κοίτην αυτού έστρεψας εν τη αρρωστία αυτού. 5 εγώ είπα· Κύριε, ελέησόν με, ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι. 6 οι εχθροί μου είπαν κακά μοι· πότε αποθανείται, και απολείται το όνομα αυτού; 7 και εισεπορεύετο του ιδείν, μάτην ελάλει· η καρδία αυτού συνήγαγεν ανομίαν εαυτω, εξεπορεύετο έξω και ελάλει επί το αυτό. 8 κατ ‘ εμού εψιθύριζον πάντες οι εχθροί μου, κατ ‘ εμού ελογίζοντο κακά μοι· 9 λόγον παράνομον κατέθεντο κατ ‘ εμού· μη ο κοιμώμενος ουχί προσθήσει του αναστήναι; 10 και γαρ ο άνθρωπος της ειρήνης μου, εφ ‘ ον ήλπισα, ο εσθίων άρτους μου, εμεγάλυνεν επ ‘ εμέ πτερνισμόν. 11 συ δε, Κύριε, ελέησόν με και ανάστησόν με, και ανταποδώσω αυτοίς. 12 εν τούτω έγνων ότι τεθέληκάς με, ότι ου μη επιχαρή ο εχθρός μου επ ‘ εμέ. 13 εμού δε δια την ακακίαν αντελάβου, και εβεβαίωσάς με ενώπιόν σου εις τον αιώνα. 14 ευλογητός Κύριος ο Θεός Ισραήλ από του αιώνος και εις τον αιώνα. γένοιτο, γένοιτο.

ΜΑ (ΜΒ) 41.

Εις το τέλος· εις σύνεσιν τοις υιοίς Κορέ.

2 ΟΝ ΤΡΟΠΟΝ επιποθεί η έλαφος επί τας πηγάς των υδάτων, ούτως επιποθεί η ψυχή μου προς σε, ο Θεός. 3 εδίψησεν η ψυχή μου προς τον Θεόν τον ζώντα· πότε ήξω και οφθήσομαι τω προσώπω του Θεού; 4 εγενήθη τα δάκρυά μου εμοί άρτος ημέρας και νυκτός εν τω λέγεσθαί μοι καθ ‘ εκάστην ημέραν· που εστιν ο Θεός σου; 5 ταύτα εμνήσθην και εξέχεα επ ‘ εμέ την ψυχήν μου, ότι διελεύσομαι εν τόπω σκηνής θαυμαστής έως του οίκου του Θεού εν φωνή αγαλλιάσεως και εξομολογήσεως ήχου εορτάζοντος. 6 ινατί περίλυπος ει, η ψυχή μου, και ινατί συνταράσσεις με; έλπισον επί τον Θεόν, ότι εξομολογήσομαι αυτω· σωτήριον του προσώπου μου και ο Θεός μου. 7 προς εμαυτόν η ψυχή μου εταράχθη· δια τούτο μνησθήσομαί σου εκ γης Ιορδάνου και Ερμωνιείμ, από όρους μικρού. 8 άβυσσος άβυσσον επικαλείται εις φωνήν των καταρρακτών σου, πάντες οι μετεωρισμοί σου και τα κύματά σου επ ‘ εμέ διήλθον. 9 ημέρας εντελείται Κύριος το έλεος αυτού, και νυκτός ωδή αυτω παρ ‘ εμοί, προσευχή τω Θεω της ζωής μου. 10 ερώ τω Θεω· αντιλήπτωρ μου ει· διατί μου επελάθου; και ινατί σκυθρωπάζων πορεύομαι εν τω εκθλίβειν τον εχθρόν μου; 11 εν τω καταθλάσθαι τα οστά μου ωνείδιζόν με οι εχθροί μου, εν τω λέγειν αυτούς μοι καθ ‘ εκάστην ημέραν· Πού εστιν ο Θεός σου; 12 ινατί περίλυπος ει, η ψυχή μου; και ινατί συνταράσσεις με; έλπισον επί τον Θεόν, ότι εξομολογήσομαι αυτω· σωτήριον του προσώπου μου και ο Θεός μου.

ΜΒ (ΜΓ) 42.

Ψαλμός τω Δαυϊδ.

ΚΡΙΝΟΝ με, ο Θεός, και δίκασον την δίκην μου εξ έθνους ουχ οσίου· από ανθρώπου αδίκου και δολίου ρύσαί με. 2 ότι συ ει ο Θεός κραταίωμά μου· ινατί απώσω με; και ινατί σκυθρωπάζων πορεύομαι εν τω εκθλίβειν τον εχθρόν μου; 3 εξαπόστειλον το φως σου και την αλήθειάν σου· αυτά με ωδήγησαν και ήγαγόν με εις όρος άγιόν σου και εις τα σκηνώματά σου. 4 και εισελεύσομαι προς το θυσιαστήριον του Θεού, προς τον Θεόν τον ευφραίνοντα την νεότητά μου· εξομολογήσομαί σοι εν κιθάρα, ο Θεός, ο Θεός μου. 5 ινατί περίλυπος ει, η ψυχή μου; και ινατί συνταράσσεις με; έλπισον επί τον Θεόν, ότι εξομολογήσομαι αυτω· σωτήριον του προσώπου μου και ο Θεός μου.

ΜΓ (ΜΔ) 43.

Εις το τέλος· τοις υιοίς Κορέ εις σύνεσιν ψαλμός.

2 Ο ΘΕΟΣ, εν τοις ωσίν ημών ηκούσαμεν, και οι πατέρες ημών ανήγγειλαν ημίν έργον, ό ειργάσω εν ταις ημέραις αυτών, εν ημέραις αρχαίαις. 3 η χείρ σου έθνη εξωλόθρευσε, και κατεφύτευσας αυτούς, εκάκωσας λαούς και εξέβαλες αυτούς. 4 ου γαρ εν τη ρομφαία αυτών εκληρονόμησαν γην, και ο βραχίων αυτών ουκ έσωσεν αυτούς, αλλ ‘ η δεξιά σου και ο βραχίων σου και ο φωτισμός του προσώπου σου, ότι ηυδόκησας εν αυτοίς. 5 συ ει αυτός ο Βασιλεύς μου και ο Θεός μου ο εντελλόμενος τας σωτηρίας Ιακώβ· 6 εν σοί τους εχθρούς ημών κερατιούμεν και εν τω ονόματί σου εξουδενώσομεν τους επανισταμένους ημίν. 7 ου γαρ επί τω τόξω μου ελπιώ, και η ρομφαία μου ου σώσει με· 8 έσωσας γαρ ημάς εκ των θλιβόντων ημάς και τους μισούντας ημάς κατήσχυνας. 9 εν τω Θεω επαινεθησόμεθα όλην την ημέραν και εν τω ονόματί σου εξομολογηθησόμεθα εις τον αιώνα. (διάψαλμα). 10 νυνί δε απώσω και κατήσχυνας ημάς και ουκ εξελεύση, ο Θεός, εν ταις δυνάμεσιν ημών. 11 απέστρεψας ημάς εις τα οπίσω παρά τους εχθρούς ημών, και οι μισούντες ημάς διήρπαζον εαυτοίς. 12 έδωκας ημάς ως πρόβατα βρώσεως και εν τοις έθνεσι διέσπειρας ημάς· 13 απέδου τον λαόν σου άνευ τιμής, και ουκ ην πλήθος εν τοις αλαλάγμασιν αυτών. 14 έθου ημάς όνειδος τοις γείτοσιν ημών, μυκτηρισμόν και χλευασμόν τοις κύκλω ημών· 15 έθου ημάς εις παραβολήν εν τοις έθνεσιν, κίνησιν κεφαλής εν τοις λαοίς. 16 όλην την ημέραν η εντροπή μου κατεναντίον μου εστι, και η αισχύνη του προσώπου μου εκάλυψέ με 17 από φωνής ονειδίζοντος και καταλαλούντος, από προσώπου εχθρού και εκδιώκοντος. 18 ταύτα πάντα ήλθεν εφ ‘ ημάς και ουκ επελαθόμεθά σου και ουκ ηδικήσαμεν εν τη διαθήκη σου, 19 και ουκ απέστη εις τα οπίσω η καρδία ημών και εξέκλινας τας τρίβους ημών από της οδού σου. 20 ότι εταπείνωσας ημάς εν τόπω κακώσεως, και επεκάλυψεν ημάς σκιά θανάτου. 21 ει επελαθόμεθα του ονόματος του Θεού ημών και ει διεπετάσαμεν χείρας ημών προς Θεόν αλλότριον, 22 ουχί ο Θεός εκζητήσει ταύτα; αυτός γαρ γινώσκει τα κρύφια της καρδίας. 23 ότι ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. 24 εξεγέρθητι· ινατί υπνοίς, Κύριε; ανάστηθι και μη απώση εις τέλος. 25 ινατί το πρόσωπόν σου αποστρέφεις; επιλανθάνη της πτωχείας ημών και της θλίψεως ημών; 26 ότι εταπεινώθη εις χουν η ψυχή ημών, εκολλήθη εις γην η γαστήρ ημών. 27 ανάστα, Κύριε, βοήθησον ημίν και λύτρωσαι ημάς ένεκεν του ονόματός σου.

ΜΔ (ΜΕ) 44.

Εις το τέλος, υπέρ των αλλοιωθησομένων· τοις υιοίς Κορέ εις σύνεσιν· ωδή υπέρ του αγαπητού.

2 ΕΞΗΡΕΥΞΑΤΟ η καρδία μου λόγον αγαθόν, λέγω εγώ τα έργα μου τω βασιλεί, η γλώσσά μου κάλαμος γραμματέως οξυγράφου. 3 ωραίος κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων, εξεχύθη χάρις εν χείλεσί σου· δια τούτο ευλόγησέ σε ο Θεός εις τον αιώνα. 4 περίζωσαι την ρομφαίαν σου επί τον μηρόν σου, δυνατέ, τη ωραιότητί σου και τω κάλλει σου 5 και έντεινον και κατευοδού και βασίλευε ένεκεν αληθείας και πραότητος και δικαιοσύνης, και οδηγήσει σε θαυμαστώς η δεξιά σου. 6 τα βέλη σου ηκονημένα, δυνατέ -λαοί υποκάτω σου πεσούνται- εν καρδία των εχθρών του βασιλέως. 7 ο θρόνος σου, ο Θεός, εις τον αιώνα του αιώνος, ράβδος ευθύτητος η ράβδος της βασιλείας σου. 8 ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας ανομίαν· δια τούτο έχρισέ σε ο Θεός ο Θεός σου έλαιον αγαλλιάσεως παρά τους μετόχους σου. 9 σμύρνα και στακτή και κασσία από των ιματίων σου από βάρεων ελεφαντίνων, εξ ων εύφρανάν σε. 10 θυγατέρας βασιλέων εν τη τιμή σου· παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου εν ιματισμω διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. 11 άκουσον, θύγατερ, και ίδε και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου· 12 και επιθυμήσει ο βασιλεύς του κάλλους σου, ότι αυτός εστι Κύριός σου, 13 και προσκυνήσεις αυτω. και θυγάτηρ Τύρου εν δώροις· το πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι του λαού. 14 πάσα η δόξα της θυγατρός του βασιλέως έσωθεν, εν κροσσωτοίς χρυσοίς περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. 15 απενεχθήσονται τω βασιλεί παρθένοι οπίσω αυτής, αι πλησίον αυτής απενεχθήσονταί σοι· 16 απενεχθήσονται εν ευφροσύνη και αγαλλιάσει, αχθήσονται εις ναόν βασιλέως. 17 αντί των πατέρων σου εγενήθησαν υιοί σου· καταστήσεις αυτούς άρχοντας επί πάσαν την γην. 18 μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά· δια τούτο λαοί εξομολογήσονταί σοι εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος.

ΜΕ (ΜΣΤ) 45.

Εις το τέλος· υπέρ των υιών Κορέ, υπέρ των κρυφίων ψαλμός.

2 Ο ΘΕΟΣ ημών καταφυγή και δύναμις, βοηθός εν θλίψεσι ταις ευρούσαις ημάς σφόδρα. 3 δια τούτο ου φοβηθησόμεθα εν τω ταράσσεσθαι την γην και μετατίθεσθαι όρη εν καρδίαις θαλασσών. 4 ήχησαν και εταράχθησαν τα ύδατα αυτών, εταράχθησαν τα όρη εν τη κραταιότητι αυτού. (διάψαλμα). 5 του ποταμού τα ορμήματα ευφραίνουσι την πόλιν του Θεού· ηγίασε το σκήνωμα αυτού ο Ύψιστος. 6 ο Θεός εν μέσω αυτής και ου σαλευθήσεται· βοηθήσει αυτη ο Θεός το προς πρωϊ πρωϊ. 7 εταράχθησαν έθνη, έκλιναν βασιλείαι· έδωκε φωνήν αυτού, εσαλεύθη η γη. 8 Κύριος των δυνάμεων μεθ ‘ ημών, αντιλήπτωρ ημών ο Θεός Ιακώβ. (διάψαλμα). 9 δεύτε και ίδετε τα έργα του Θεού, α έθετο τέρατα επί της γης. 10 ανταναιρών πολέμους μέχρι των περάτων της γης τόξον συντρίψει και συνθλάσει όπλον και θυρεούς κατακαύσει εν πυρί. 11 σχολάσατε και γνώτε ότι εγώ ειμι ο Θεός· υψωθήσομαι εν τοις έθνεσιν, υψωθήσομαι εν τη γη. 12 Κύριος των δυνάμεων μεθ ‘ ημών, αντιλήπτωρ ημών ο Θεός Ιακώβ.

ΜΣΤ (ΜΖ) 46.

Εις το τέλος· υπέρ των υιών Κορέ ψαλμός.

2 ΠΑΝΤΑ τα έθνη κροτήσατε χείρας, αλαλάξατε τω Θεω εν φωνή αγαλλιάσεως. 3 ότι Κύριος ύψιστος, φοβερός, βασιλεύς μέγας επί πάσαν την γην. 4 υπέταξε λαούς ημίν και έθνη υπό τους πόδας ημών· 5 εξελέξατο ημίν την κληρονομίαν αυτού, την καλλονήν Ιακώβ, ην ηγάπησεν. (διάψαλμα). 6 ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμω, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος. 7 ψάλατε τω Θεω ημών, ψάλατε, ψάλατε τω βασιλεί ημών, ψάλατε, 8 ότι βασιλεύς πάσης της γης ο Θεός, ψάλατε συνετώς. 9 εβασίλευσεν ο Θεός επί τα έθνη, ο Θεός κάθηται επί θρόνου αγίου αυτού. 10 άρχοντες λαών συνήχθησαν μετά του Θεού Αβραάμ, ότι του Θεού οι κραταιοί της γης σφόδρα επήρθησαν.

ΜΖ (ΜΗ) 47.

Ψαλμός ωδής τοις υιοίς Κορέ· δευτέρα σαββάτου.

2 ΜΕΓΑΣ Κύριος και αινετός σφόδρα εν πόλει του Θεού ημών, εν όρει αγίω αυτού, 3 ευρίζω αγαλλιάματι πάσης της γης. όρη Σιών, τα πλευρά του Βορρά, η πόλις του βασιλέως του μεγάλου. 4 ο Θεός εν τοις βάρεσιν αυτής γινώσκεται, όταν αντιλαμβάνηται αυτής. 5 ότι ιδού οι βασιλείς της γης συνήχθησαν, ήλθοσαν επί το αυτό· 6 αυτοί ιδόντες ούτως εθαύμασαν, εταράχθησαν, εσαλεύθησαν, 7 τρόμος επελάβετο αυτών, εκεί ωδίνες ως τικτούσης. 8 εν πνεύματι βιαίω συντρίψεις πλοία Θαρσίς. 9 καθάπερ ηκούσαμεν, ούτω και είδομεν εν πόλει Κυρίου των δυνάμεων, εν πόλει του Θεού ημών· ο Θεός εθεμελίωσεν αυτήν εις τον αιώνα. (διάψαλμα). 10 υπελάβομεν, ο Θεός, το έλεός σου εν μέσω του λαού σου. 11 κατά το όνομά σου, ο Θεός, ούτω και η αίνεσίς σου επί τα πέρατα της γης· δικαιοσύνης πλήρης η δεξιά σου. 12 ευφρανθήτω το όρος Σιών, αγαλλιάσθωσαν αι θυγατέρες της Ιουδαίας ένεκεν κριμάτων σου, Κύριε. 13 κυκλώσατε Σιών και περιλάβετε αυτήν, διηγήσασθε εν τοις πύργοις αυτής, 14 θέσθε τας καρδίας υμών εις την δύναμιν αυτής και καταδιέλεσθε τας βάρεις αυτής, όπως αν διηγήσησθε εις γενεάν ετέραν. 15 ότι ούτός εστιν ο Θεός ημών εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος· αυτός ποιμανεί ημάς εις τους αιώνας.

ΜΗ (ΜΘ) 48.

Εις το τέλος· τοις υιοίς Κορέ ψαλμός.

2 ΑΚΟΥΣΑΤΕ ταύτα, πάντα τα έθνη, ενωτίσασθε πάντες οι κατοικούντες την οικουμένην, 3 οί τε γηγενείς και οι υιοί των ανθρώπων, επί το αυτό πλούσιος και πένης. 4 το στόμα μου λαλήσει σοφίαν και η μελέτη της καρδίας μου σύνεσιν· 5 κλινώ εις παραβολήν το ους μου, ανοίξω εν ψαλτηρίω το πρόβλημά μου. 6 ινατί φοβούμαι εν ημέρα πονηρά; η ανομία της πτέρνης μου κυκλώσει με. 7 οι πεποιθότες επί τη δυνάμει αυτών και επί τω πλήθει του πλούτου αυτών καυχώμενοι, 8 αδελφός ου λυτρούται, λυτρώσεται άνθρωπος; ου δώσει τω Θεω εξίλασμα εαυτού 9 και την τιμήν της λυτρώσεως της ψυχής αυτού. και εκοπίασεν εις τον αιώνα 10 και ζήσεται εις τέλος· ουκ όψεται καταφθοράν, 11 όταν ίδη σοφούς αποθνήσκοντας. επί το αυτό άφρων και άνους απολούνται και καταλείψουσιν αλλοτρίοις τον πλούτον αυτών, 12 και οι τάφοι αυτών οικίαι αυτών εις τον αιώνα, σκηνώματα αυτών εις γενεάν και γενεάν. επεκαλέσαντο τα ονόματα αυτών επί των γαιών αυτών. 13 και άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς. 14 αύτη η οδός αυτών σκάνδαλον αυτοίς, και μετά ταύτα εν τω στόματι αυτών ευδοκήσουσι. (διάψαλμα). 15 ως πρόβατα εν άδη έθεντο, θάνατος ποιμανεί αυτούς· και κατακυριεύσουσιν αυτών οι ευθείς το πρωϊ, και η βοήθεια αυτών παλαιωθήσεται εν τω άδη, εκ της δόξης αυτών εξώσθησαν. 16 πλήν ο Θεός λυτρώσεται την ψυχήν μου εκ χειρός άδου, όταν λαμβάνη με. (διάψαλμα). 17 μη φοβού, όταν πλουτήση άνθρωπος και όταν πληθυνθή η δόξα του οίκου αυτού· 18 ότι ουκ εν τω αποθνήσκειν αυτόν λήψεται τα πάντα, ουδέ συγκαταβήσεται αυτω η δόξα αυτού. 19 ότι η ψυχή αυτού εν τη ζωή αυτού ευλογηθήσεται· εξομολογήσεταί σοι, όταν αγαθύνης αυτω. 20 εισελεύσεται έως γενεάς πατέρων αυτού, έως αιώνος ουκ όψεται φως. 21 και άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς.

ΜΘ (Ν) 49.

Ψαλμός τω Ασάφ.

ΘΕΟΣ θεών Κύριος ελάλησε και εκάλεσε την γην από ανατολών ηλίου μέχρι δυσμών. 2 εκ Σιών η ευπρέπεια της ωραιότητος αυτού, 3 ο Θεός εμφανώς ήξει, ο Θεός ημών, και ου παρασιωπήσεται· πυρ ενώπιον αυτού καυθήσεται, και κύκλω αυτού καταιγίς σφόδρα. 4 προσκαλέσεται τον ουρανόν άνω και την γην του διακρίναι τον λαόν αυτού· 5 συναγάγετε αυτω τους οσίους αυτού, τους διατιθεμένους την διαθήκην αυτού επί θυσίαις, 6 και αναγγελούσιν οι ουρανοί την δικαιοσύνην αυτού, ότι ο Θεός κριτής εστι. (διάψαλμα). 7 άκουσον, λαός μου, και λαλήσω σοι, Ισραήλ, και διαμαρτύρομαί σοι· ο Θεός ο Θεός σου ειμι εγώ. 8 ουκ επί ταις θυσίαις σου ελέγξω σε, τα δε ολοκαυτώματά σου ενώπιόν μου εστί διαπαντός. 9 ου δέξομαι εκ του οίκου σου μόσχους ουδέ εκ των ποιμνίων σου χιμάρους. 10 ότι εμά εστι πάντα τα θηρία του δρυμού, κτήνη εν τοις όρεσι και βόες· 11 έγνωκα πάντα τα πετεινά του ουρανού, και ωραιότης αγρού μετ ‘ εμού εστιν. 12 εάν πεινάσω, ου μη σοι είπω· εμή γαρ εστιν η οικουμένη και το πλήρωμα αυτής. 13 μη φάγομαι κρέα ταύρων, ή αίμα τράγων πίομαι; 14 θύσον τω Θεω θυσίαν αινέσεως και απόδος τω Υψίστω τας ευχάς σου· 15 και επικάλεσαί με εν ημέρα θλίψεώς σου, και εξελούμαί σε, και δοξάσεις με. (διάψαλμα). 16 τω δε αμαρτωλω είπεν ο Θεός· ινατί συ διηγή τα δικαιώματά μου και αναλαμβάνεις την διαθήκην μου δια στόματός σου; 17 συ δε εμίσησας παιδείαν και εξέβαλες τους λόγους μου εις τα οπίσω. 18 ει εθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αυτω, και μετά μοιχού την μερίδα σου ετίθεις. 19 το στόμα σου επλεόνασε κακίαν, και η γλώσσά σου περιέπλεκε δολιότητα· 20 καθήμενος κατά του αδελφού σου κατελάλεις και κατά του υιού της μητρός σου ετίθεις σκάνδαλον. 21 ταύτα εποίησας, και εσίγησα· υπέλαβες ανομίαν, ότι έσομαί σοι όμοιος· ελέγξω σε και παραστήσω κατά πρόσωπόν σου τας αμαρτίας σου. 22 σύνετε δη ταύτα, οι επιλανθανόμενοι του Θεού, μήποτε αρπάση, και ου μη ή ο ρυόμενος. 23 θυσία αινέσεως δοξάσει με, και εκεί οδός, ή δείξω αυτω το σωτήριόν μου.

Ν (ΝΑ) 50.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ 2 εν τω ελθείν προς αυτόν Νάθαν τον προφήτην, ηνίκα εισήλθε προς Βηρσαβεέ.

3 ΕΛΕΗΣΟΝ με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου· 4 επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. 5 ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. 6 σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. 7 ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. 8 ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. 9 ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. 10 ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. 11 απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. 12 καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. 13 μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμά σου το άγιον μη αντανέλης απ ‘ εμού. 14 απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικω στήριξόν με. 15 διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. 16 ρύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. 17 Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. 18 ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. 19 θυσία τω Θεω πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. 20 αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ· 21 τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα· τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

ΝΑ (ΝΒ) 51.

Εις το τέλος· συνέσεως τω Δαυϊδ· 2 εν τω ελθείν Δωήκ τον Ιδουμαίον και αναγγείλαι τω Σαούλ και ειπείν αυτω· ήλθε Δαυϊδ εις τον οίκον Αβιμέλεχ.

3 ΤΙ ΕΓΚΑΥΧ„ εν κακία, ο δυνατός, ανομίαν όλην την ημέραν; 4 αδικίαν ελογίσατο η γλώσσά σου· ωσεί ξυρόν ηκονημένον εποίησας δόλον. 5 ηγάπησας κακίαν υπέρ αγαθωσύνην, αδικίαν υπέρ το λαλήσαι δικαιοσύνην. (διάψαλμα). 6 ηγάπησας πάντα τα ρήματα καταποντισμού, γλώσσαν δολίαν. 7 δια τούτο ο Θεός καθέλοι σε εις τέλος· εκτίλαι σε και μεταναστεύσαι σε από σκηνώματός σου και το ρίζωμά σου εκ γης ζώντων. (διάψαλμα). 8 όψονται δίκαιοι και φοβηθήσονται και επ ‘ αυτόν γελάσονται και ερούσιν· 9 ιδού άνθρωπος, ος ουκ έθετο τον Θεόν βοηθόν αυτού, αλλ ‘ επήλπισεν επί το πλήθος του πλούτου αυτού και ενεδυναμώθη επί τη ματαιότητι αυτού. 10 εγώ δε ωσεί ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού· ήλπισα επί το έλεος του Θεού εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος. 11 εξομολογήσομαί σοι εις τον αιώνα, ότι εποίησας, και υπομενώ το όνομά σου, ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.

ΝΒ (ΝΓ) 52.

Εις το τέλος, υπέρ μαελέθ· συνέσεως τω Δαυϊδ.

2 ΕΙΠΕΝ άφρων εν καρδία αυτού· Ουκ έστι Θεός. διεφθάρησαν και εβδελύχθησαν εν ανομίαις, ουκ έστι ποιών αγαθόν. 3 ο Θεός εκ του ουρανού διέκυψεν επί τους υιούς των ανθρώπων του ιδείν ει έστι συνιών ή εκζητών τον Θεόν. 4 πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ έστι ποιών αγαθόν, ουκ έστιν έως ενός. 5 ουχί γνώσονται πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν; οι κατεσθίοντες τον λαόν μου εν βρώσει άρτου τον Κύριον ουκ επεκαλέσαντο. 6 εκεί εφοβήθησαν φόβον, ου ουκ ην φόβος, ότι ο Θεός διεσπόρπισεν οστά ανθρωπαρέσκων· κατησχύνθησαν, ότι ο Θεός εξουδένωσεν αυτούς. 7 τις δώσει εκ Σιών το σωτήριον του Ισραήλ; εν τω αποστρέψαι τον Θεόν την αιχμαλωσίαν του λαού αυτού αγαλλιάσεται Ιακώβ και ευφρανθήσεται Ισραήλ.

ΝΓ (ΝΔ) 53.

Εις το τέλος, εν ύμνοις· συνέσεως τω Δαυϊδ 2 εν τω ελθείν τους Ζιφαίους και ειπείν τω Σαούλ· ουκ ιδού Δαυϊδ κέκρυπται παρ ‘ ημίν;

3 Ο ΘΕΟΣ, εν τω ονόματί σου σώσόν με και εν τη δυνάμει σου κρίνόν με. 4 ο Θεός, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι τα ρήματα του στόματός μου. 5 ότι αλλότριοι επανέστησαν επ ‘ εμέ και κραταιοί εζήτησαν την ψυχήν μου και ου προέθεντο τον Θεόν ενώπιον αυτών. (διάψαλμα). ιδού γαρ ο Θεός βοηθεί μοι, και ο Κύριος αντιλήπτωρ της ψυχής μου. 7 αποστρέψει τα κακά τοις εχθροίς μου· εν τη αληθεία σου εξολόθρευσον αυτούς. 8 εκουσίως θύσω σοι, εξομολογήσομαι τω ονόματί σου, Κύριε, ότι αγαθόν· 9 ότι εκ πάσης θλίψεως ερρύσω με, και εν τοις εχθροίς μου επείδεν ο οφθαλμός μου.

ΝΔ (ΝΕ) 54.

Εις το τέλος, εν ύμνοις· συνέσεως τω Δαυϊδ.

2 ΕΝΩΤΙΣΑΙ, ο Θεός, την προσευχήν μου και μη υπερίδης την δέησίν μου, 3 πρόσχες μοι και εισάκουσόν μου. ελυπήθην εν τη αδολεσχία μου και εταράχθην 4 από φωνής εχθρού και από θλίψεως αμαρτωλού, ότι εξέκλιναν επ ‘ εμέ ανομίαν και εν οργή ενεκότουν μοι. 5 η καρδία μου εταράχθη εν εμοί, και δειλία θανάτου επέπεσεν επ ‘ εμέ· 6 φόβος και τρόμος ήλθεν επ ‘ εμέ, και εκάλυψέ με σκότος. 7 και είπα· τις δώσει μοι πτέρυγας ωσεί περιστεράς και πετασθήσομαι και καταπαύσω; 8 ιδού εμάκρυνα φυγαδεύων και ηυλίσθην εν τη ερήμω. (διάψαλμα). 9 προσεδεχόμην τον σώζοντά με, από ολιγοψυχίας και από καταιγίδος. 10 καταπόντισον, Κύριε, και καταδίελε τας γλώσσας αυτών, ότι είδον ανομίαν και αντιλογίαν εν τη πόλει. 11 ημέρας και νυκτός κυκλώσει αυτήν επί τα τείχη αυτής, και ανομία και κόπος εν μέσω αυτής 12 και αδικία, και ουκ εξέλιπεν εκ των πλατειών αυτής τόκος και δόλος. 13 ότι ει εχθρός ωνείδισέ με, υπήνεγκα αν, και ει ο μισών επ ‘ εμέ εμεγαλορρημόνησεν, εκρύβην αν απ ‘ αυτού. 14 συ δε, άνθρωπε ισόψυχε, ηγεμών μου και γνωστέ μου, 15 ος επί το αυτό εγλύκανάς μοι εδέσματα, εν τω οίκω του Θεού επορεύθην εν ομονοία. 16 ελθέτω δη θάνατος επ ‘ αυτούς, και καταβήτωσαν εις άδου ζώντες· ότι πονηρία εν ταις παροικίαις αυτών εν μέσω αυτών. 17 εγώ προς τον Θεόν εκέκραξα, και ο Κύριος εισήκουσέ μου. 18 εσπέρας και πρωϊ και μεσημβρίας διηγήσομαι και απαγγελώ, και εισακούσεται της φωνής μου. 19 λυτρώσεται εν ειρήνη την ψυχήν μου από των εγγιζόντων μοι, ότι εν πολλοίς ήσαν συν εμοί. 20 εισακούσεται ο Θεός και ταπεινώσει αυτούς ο υπάρχων προ των αιώνων. (διάψαλμα). ου γαρ εστιν αυτοίς αντάλλαγμα, ότι ουκ εφοβήθησαν τον Θεόν. 21 εξέτεινε την χείρα αυτού εν τω αποδιδόναι· εβεβήλωσαν την διαθήκην αυτού. 22 διεμερίσθησαν από οργής του προσώπου αυτού, και ήγγισαν αι καρδίαι αυτών· ηπαλύνθησαν οι λόγοι αυτού υπέρ έλαιον, και αυτοί εισι βολίδες. 23 επίρριψον επί Κύριον την μέριμνάν σου, και αυτός σε διαθρέψει· ου δώσει εις τον αιώνα σάλον τω δικαίω. 24 συ δε, ο Θεός, κατάξεις αυτούς εις φρέαρ διαφθοράς· άνδρες αιμάτων και δολιότητος ου μη ημισεύσωσι τας ημέρας αυτών, εγώ δε, Κύριε, ελπιώ επί σε.

ΝΕ (ΝΣΤ) 55.

Εις το τέλος, υπέρ του λαού του από των αγίων μεμακρυμμένου· τω Δαυϊδ εις στηλογραφίαν, οπότε εκράτησαν αυτόν οι αλλόφυλοι εν Γεθ.

2 ΕΛΕΗΣΟΝ με, ο Θεός, ότι κατεπάτησέ με άνθρωπος, όλην την ημέραν πολεμών έθλιψέ με. 3 κατεπάτησάν με οι εχθροί μου όλην την ημέραν, ότι πολλοί οι πολεμούντες με από ύψους. 4 ημέρας ου φοβηθήσομαι, εγώ δε ελπιώ επί σε. 5 εν τω Θεω επαινέσω τους λόγους μου, επί τω Θεω ήλπισα, ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι σάρξ. 6 όλην την ημέραν τους λόγους μου εβδελύσσοντο, κατ ‘ εμού πάντες οι διαλογισμοί αυτών εις κακόν. 7 παροικήσουσι και κατακρύψουσιν· αυτοί την πτέρναν μου φυλάξουσι, καθάπερ υπέμειναν τη ψυχή μου. 8 υπέρ του μηθενός σώσεις αυτούς, εν οργή λαούς κατάξεις. ο Θεός, 9 την ζωήν μου εξήγγειλά σοι, έθου τα δάκρυά μου ενώπιόν σου ως και εν τη επαγγελία σου. 10 επιστρέψουσιν οι εχθροί μου εις τα οπίσω, εν ή αν ημέρα επικαλέσωμαί σε· ιδού έγνων ότι Θεός μου ει συ. 11 επί τω Θεω αινέσω ρήμα, επί τω Κυρίω αινέσω λόγον. 12 επί τω Θεω ήλπισα, ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος. 13 εν εμοί, ο Θεός, ευχαί, ας αποδώσω αινέσεώς σου, 14 ότι ερρύσω την ψυχήν μου εκ θανάτου και τους πόδας μου εξ ολισθήματος· ευαρεστήσω ενώπιον Κυρίου εν φωτί ζώντων.

ΝΣΤ (ΝΖ) 56.

Εις το τέλος· μη διαφθείρης· τω Δαυϊδ εις στηλογραφίαν εν τω αυτόν αποδιδράσκειν από προσώπου Σαούλ εις το σπήλαιον.

2 ΕΛΕΗΣΟΝ με, ο Θεός, ελέησόν με, ότι επί σοί πέποιθεν η ψυχή μου και εν τη σκιά των πτερύγων σου ελπιώ, έως ου παρέλθη η ανομία. 3 κεκράξομαι προς τον Θεόν τον Ύψιστον, τον Θεόν τον ευεργετήσαντά με. 4 εξαπέστειλεν εξ ουρανού και έσωσέ με, έδωκεν εις όνειδος τους καταπατούντάς με. (διάψαλμα). εξαπέστειλεν ο Θεός το έλεος αυτού και την αλήθειαν αυτού 5 και ερρύσατο την ψυχήν μου εκ μέσου σκύμνων. εκοιμήθην τεταραγμένος· υιοί ανθρώπων, οι οδόντες αυτών όπλα και βέλη, και η γλώσσα αυτών μάχαιρα οξεία. 6 υψώθητι επί τους ουρανούς, ο Θεός, και επί πάσαν την γην η δόξα σου. 7 παγίδα ητοίμασαν τοις ποσί μου και κατέκαμψαν την ψυχήν μου· ώρυξαν προ προσώπου μου βόθρον και ενέπεσαν εις αυτόν. (διάψαλμα). 8 ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου, άσομαι και ψαλώ εν τη δόξη μου. 9 εξεγέρθητι, η δόξα μου· εξεγέρθητι, ψαλτήριον και κιθάρα· εξεγερθήσομαι όρθρου. 10 εξομολογήσομαί σοι εν λαοίς, Κύριε, ψαλώ σοι εν έθνεσι, 11 ότι εμεγαλύνθη έως των ουρανών το έλεός σου και έως των νεφελών η αλήθειά σου. 12 υψώθητι επί τους ουρανούς, ο Θεός, και επί πάσαν την γην η δόξα σου.

ΝΖ (ΝΗ) 57.

Εις το τέλος· μη διαφθείρης· τω Δαυϊδ εις στηλογραφίαν.

2 ΕΙ ΑΛΗΘΩΣ άρα δικαιοσύνην λαλείτε; ευθείας κρίνετε οι υιοί των ανθρώπων; 3 και γαρ εν καρδία ανομίαν εργάζεσθε εν τη γη, αδικίαν αι χείρες υμών συμπλέκουσιν. 4 απηλλοτριώθησαν οι αμαρτωλοί από μήτρας, επλανήθησαν από γαστρός, ελάλησαν ψευδή. 5 θυμός αυτοίς κατά την ομοίωσιν του όφεως, ωσεί ασπίδος κωφής και βυούσης τα ώτα αυτής, 6 ήτις ουκ εισακούσεται φωνής επαδόντων, φαρμάκου τε φαρμακευομένου παρά σοφού. 7 ο Θεός συντρίψει τους οδόντας αυτών εν τω στόματι αυτών, τας μύλας των λεόντων συνέθλασεν ο Κύριος· 8 εξουδενωθήσονται ωσεί ύδωρ διαπορευόμενον· εκτενεί το τόξον αυτού έως ου ασθενήσουσιν. 9 ωσεί κηρός τακείς ανταναιρεθήσονται· έπεσε πυρ επ ‘ αυτούς, και ουκ είδον τον ήλιον. 10 προ του συνιέναι τας ακάνθας αυτών την ράμνον, ωσεί ζώντας, ωσεί εν οργή καταπίεται αυτούς. 11 ευφρανθήσεται δίκαιος, όταν ίδη εκδίκησιν· τας χείρας αυτού νίψεται εν τω αίματι του αμαρτωλού. 12 και ερεί άνθρωπος· ει άρα εστί καρπός τω δικαίω, άρα εστίν ο Θεός κρίνων αυτούς εν τη γη.

ΝΗ (ΝΘ) 58.

Εις το τέλος· μη διαφθείρης· τω Δαυϊδ εις στηλογραφίαν, οπότε απέστειλε Σαούλ και εφύλαξε τον οίκον αυτού του θανατώσαι αυτόν.

2 ΕΞΕΛΟΥ με εκ των εχθρών μου, ο Θεός, και εκ των επανισταμένων επ ‘ εμέ λύτρωσαί με· 3 ρύσαί με εκ των εργαζομένων την ανομίαν και εξ ανδρών αιμάτων σώσόν με. 4 ότι ιδού εθήρευσαν την ψυχήν μου, επέθεντο επ ‘ εμέ κραταιοί. ούτε η ανομία μου ούτε η αμαρτία μου, Κύριε· 5 άνευ ανομίας έδραμον και κατεύθυνα· εξεγέρθητι εις συνάντησίν μου και ίδε. 6 και συ, Κύριε, ο Θεός των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, πρόσχες του επισκέψασθαι πάντα τα έθνη, μη οικτειρήσης πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν. (διάψαλμα). 7 επιστρέψουσιν εις εσπέραν και λιμώξουσιν ως κύων και κυκλώσουσι πόλιν. 8 ιδού αποφθέγξονται εν τω στόματι αυτών, και ρομφαία εν τοις χείλεσιν αυτών, ότι τις ήκουσε; 9 και συ, Κύριε, εκγελάση αυτούς, εξουδενώσεις πάντα τα έθνη. 10 το κράτος μου, προς σε φυλάξω, ότι συ, ο Θεός, αντιλήπτωρ μου ει. 11 ο Θεός μου, το έλεος αυτού προφθάσει με· ο Θεός μου δείξει μοι εν τοις εχθροίς μου. 12 μη αποκτείνης αυτούς, μήποτε επιλάθωνται του νόμου σου· διασκόρπισον αυτούς εν τη δυνάμει σου και κατάγαγε αυτούς, ο υπερασπιστής μου, Κύριε. 13 αμαρτία στόματος αυτών, λόγος χειλέων αυτών, και συλληφθήτωσαν εν τη υπερηφανία αυτών· και εξ αράς και ψεύδους διαγγελήσονται εν συντελεία, 14 εν οργή συντελείας, και ου μη υπάρξουσι· και γνώσονται, ότι Θεός δεσπόζει του Ιακώβ των περάτων της γης. (διάψαλμα). 15 επιστρέψουσιν εις εσπέραν, και λιμώξουσιν ως κύων και κυκλώσουσι πόλιν. 16 αυτοί διασκορπισθήσονται του φαγείν· εάν δε μη χορτασθώσι, και γογγύσουσιν. 17 εγώ δε άσομαι τη δυνάμει σου και αγαλλιάσομαι το πρωϊ το έλεός σου, ότι εγενήθης αντιλήπτωρ μου και καταφυγή μου εν ημέρα θλίψεώς μου. 18 βοηθός μου ει, σοί ψαλώ, ότι συ, ο Θεός, αντιλήπτωρ μου ει, ο Θεός μου, το έλεός μου.

ΝΘ (Ξ) 59.

Εις το τέλος· τοις αλλοιωθησομένοις έτι, εις στηλογραφίαν τω Δαυϊδ, εις διδαχήν, 2 οπότε ενεπύρισε την Μεσοποταμίαν Συρίας και την Συρίαν Σοβά, και επέστρεψεν Ιωάβ, και επάταξε την φάραγγα των αλών, δώδεκα χιλιάδας.

3 Ο ΘΕΟΣ, απώσω ημάς και καθείλες ημάς, ωργίσθης και οικτείρησας ημάς. 4 συνέσεισας την γην και συνετάραξας αυτήν· ίασαι τα συντρίμματα αυτής ότι εσαλεύθη. 5 έδειξας τω λαω σου σκληρά, επότισας ημάς οίνον κατανύξεως. 6 έδωκας τοις φοβουμένοις σε σημείωσιν του φυγείν από προσώπου τόξου. (διάψαλμα). 7 όπως αν ρυσθώσιν οι αγαπητοί σου, σώσον τη δεξιά σου και επάκουσόν μου. 8 ο Θεός ελάλησεν εν τω αγίω αυτού· αγαλλιάσομαι και διαμεριώ Σίκιμα και την κοιλάδα των σκηνών διαμετρήσω. 9 εμός εστι Γαλαάδ, και εμός εστι Μανασσή, και Εφραίμ κραταίωσις της κεφαλής μου, Ιούδας βασιλεύς μου· 10 Μωάβ λέβης της ελπίδος μου, επί την Ιδουμαίαν εκτενώ το υπόδημά μου, εμοί αλλόφυλοι υπετάγησαν. 11 τις απάξει με εις πόλιν περιοχής; ή τις οδηγήσει με έως της Ιδουμαίας; 12 ουχί συ, ο Θεός, ο απωσάμενος ημάς; και ουκ εξελεύση, ο Θεός, εν ταις δυνάμεσιν ημών; 13 δος ημίν βοήθειαν εκ θλίψεως, και ματαία σωτηρία ανθρώπου. 14 εν τω Θεω ποιήσωμεν δύναμιν, και αυτός εξουδενώσει τους θλίβοντας ημάς.

Ξ (ΞΑ) 60.

Εις το τέλος, εν ύμνοις· τω Δαυϊδ.

2 ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ, ο Θεός, της δεήσεώς μου, πρόσχες τη προσευχή μου. 3 από των περάτων της γης προς σε εκέκραξα εν τω ακηδιάσαι την καρδίαν μου· εν πέτρα ύψωσάς με, ωδήγησάς με, 4 ότι εγενήθης ελπίς μου, πύργος ισχύος από προσώπου εχθρού. 5 παροικήσω εν τω σκηνώματί σου εις τους αιώνας, σκεπασθήσομαι εν σκέπει των πτερύγων σου. (διάψαλμα). 6 ότι συ, ο Θεός, εισήκουσας των ευχών μου, έδωκας κληρονομίαν τοις φοβουμένοις το όνομά σου. 7 ημέρας εφ ‘ ημέρας του βασιλέως προσθήσεις, τα έτη αυτού έως ημέρας γενεάς και γενεάς. 8 διαμενεί εις τον αιώνα ενώπιον του Θεού· έλεος και αλήθειαν αυτού τις εκζητήσει; 9 ούτως ψαλώ τω ονόματί σου εις τον αιώνα του αιώνος του αποδούναί με τας ευχάς μου ημέραν εξ ημέρας.

ΞΑ (ΞΒ) 61.

Εις το τέλος, υπέρ Ιδιθούν· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΟΥΧΙ τω Θεω υποταγήσεται η ψυχή μου; παρ ‘ αυτω γαρ το σωτήριόν μου· 3 και γαρ αυτός Θεός μου και σωτήρ μου, και αντιλήπτωρ μου, ου μη σαλευθώ επί πλείον. 4 έως πότε επιτίθεσθε επ ‘ άνθρωπον; φονεύετε πάντες ως τοίχω κεκλιμένω και φραγμω ωσμένω. 5 πλήν την τιμήν μου εβουλεύσαντο απώσασθαι, έδραμον εν δίψει, τω στόματι αυτών ευλόγουν και τη καρδία αυτών κατηρώντο. (διάψαλμα). 6 πλήν τω Θεω υποτάγηθι, η ψυχή μου, ότι παρ ‘ αυτω η υπομονή μου. 7 ότι αυτός Θεός μου και σωτήρ μου, αντιλήπτωρ μου, ου μη μεταναστεύσω. 8 επί τω Θεω το σωτήριόν μου και η δόξα μου· ο Θεός της βοηθείας μου, και η ελπίς μου επί τω Θεω. 9 ελπίσατε επ ‘ αυτόν πάσα συναγωγή λαού· εκχέετε ενώπιον αυτού τας καρδίας υμών, ότι ο Θεός βοηθός ημών. (διάψαλμα). 10 πλήν μάταιοι οι υιοί των ανθρώπων, ψευδείς οι υιοί των ανθρώπων εν ζυγοίς του αδικήσαι αυτοί εκ ματαιότητος επί το αυτό. 11 μη ελπίζετε επ ‘ αδικίαν και επί αρπάγματα μη επιποθείτε· πλούτος εάν ρέη, μη προστίθεσθε καρδίαν. 12 άπαξ ελάλησεν ο Θεός, δύο ταύτα ήκουσα, ότι το κράτος του Θεού, 13 και σου, Κύριε, το έλεος, ότι συ αποδώσεις εκάστω κατά τα έργα αυτού.

ΞΒ (ΞΓ) 62.

Ψαλμός τω Δαυϊδ εν τω είναι αυτόν εν τη ερήμω της Ιουδαίας.

2 Ο ΘΕΟΣ ο Θεός μου, προς σε ορθρίζω· εδίψησέ σε η ψυχή μου, ποσαπλώς σοι η σάρξ μου εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω. 3 ούτως εν τω αγίω ώφθην σοι του ιδείν την δύναμίν σου και την δόξαν σου. 4 ότι κρείσσον το έλεός σου υπέρ ζωάς· τα χείλη μου επαινέσουσί σε. 5 ούτως ευλογήσω σε εν τη ζωή μου και εν τω ονόματί σου αρώ τας χείράς μου. 6 ως εκ στέατος και πιότητος εμπλησθείη η ψυχή μου, και χείλη αγαλλιάσεως αινέσει το στόμα μου. 7 ει εμνημόνευόν σου επί της στρωμνής μου, εν τοις όρθροις εμελέτων εις σε· 8 ότι εγενήθης βοηθός μου, και εν τη σκέπη των πτερύγων σου αγαλλιάσομαι. 9 εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου, εμού δε αντελάβετο η δεξιά σου. 10 αυτοί δε εις μάτην εζήτησαν την ψυχήν μου, εισελεύσονται εις τα κατώτατα της γης· 11 παραδοθήσονται εις χείρας ρομφαίας, μερίδες αλωπέκων έσονται. 12 ο δε βασιλεύς ευφρανθήσεται επί τω Θεω, επαινεθήσεται πας ο ομνύων εν αυτω, ότι ενεφράγη στόμα λαλούντων άδικα.

ΞΓ (ΞΔ) 63.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ, ο Θεός, της φωνής μου, εν τω δέεσθαί με προς σε, από φόβου εχθρού εξελού την ψυχήν μου. 3 εσκέπασάς με από συστροφής πονηρευομένων, από πλήθους εργαζομένων αδικίαν, 4 οίτινες ηκόνησαν ως ρομφαίαν τας γλώσσας αυτών, ενέτειναν τόξον αυτών πράγμα πικρόν 5 του κατατοξεύσαι εν αποκρύφοις άμωμον, εξάπινα κατατοξεύσουσιν αυτόν και ου φοβηθήσονται. 6 εκραταίωσαν εαυτοίς λόγον πονηρόν, διηγήσαντο του κρύψαι παγίδας, είπαν· τις όψεται αυτούς; 7 εξηρεύνησαν ανομίαν, εξέλιπον εξερευνώντες εξερευνήσεις. προσελεύσεται άνθρωπος, και καρδία βαθεία, 8 και υψωθήσεται, ο Θεός. βέλος νηπίων εγενήθησαν αι πληγαί αυτών, 9 και εξησθένησαν επ ‘ αυτούς αι γλώσσαι αυτών. εταράχθησαν πάντες οι θεωρούντες αυτούς, 10 και εφοβήθη πας άνθρωπος. και ανήγγειλαν τα έργα του Θεού και τα ποιήματα αυτού συνήκαν. 11 ευφρανθήσεται δίκαιος εν τω Κυρίω και ελπιεί επ ‘ αυτόν, και επαινεθήσονται πάντες οι ευθείς τη καρδία.

ΞΔ (ΞΕ) 64.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ, ωδή· Ιερεμίου και Ιεζεκιήλ

εκ του λαού της παροικίας, ότε έμελλον εκπορεύεσθαι.

2 ΣΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ύμνος, ο Θεός, εν Σιών, και σοί αποδοθήσεται ευχή εν Ιερουσαλήμ. 3 εισάκουσον προσευχής μου· προς σε πάσα σάρξ ήξει. 4 λόγοι ανόμων υπερεδυνάμωσαν ημάς, και ταις ασεβείαις ημών συ ιλάση. 5 μακάριος ον εξελέξω και προσελάβου· κατασκηνώσει εν ταις αυλαίς σου. πλησθησόμεθα εν τοις αγαθοίς του οίκου σου· άγιος ο ναός σου, 6 θαυμαστός εν δικαιοσύνη. επάκουσον ημών, ο Θεός, ο σωτήρ ημών, η ελπίς πάντων των περάτων της γης και των εν θαλάσση μακράν, 7 ετοιμάζων όρη εν τη ισχύϊ αυτού, περιεζωσμένος εν δυναστεία, 8 ο συνταράσσων το κύτος της θαλάσσης, ήχους κυμάτων αυτής. ταραχθήσονται τα έθνη, 9 και φοβηθήσονται οι κατοικούντες τα πέρατα από των σημείων σου· εξόδους πρωϊας και εσπέρας τέρψεις. 10 επεσκέψω την γην και εμέθυσας αυτήν, επλήθυνας του πλουτίσαι αυτήν· ο ποταμός του Θεού επληρώθη υδάτων· ητοίμασας την τροφήν αυτών, ότι ούτως η ετοιμασία. 11 τους αύλακας αυτής μέθυσον, πλήθυνον τα γεννήματα αυτής, εν ταις σταγόσιν αυτής ευφρανθήσεται ανατέλλουσα. 12 ευλογήσεις τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός σου, και τα πεδία σου πλησθήσονται πιότητος· 13 πιανθήσεται τα όρη της ερήμου, και αγαλλίασιν οι βουνοί περιζώσονται. 14 ενεδύσαντο οι κριοί των προβάτων, και αι κοιλάδες πληθυνούσι σίτον· κεκράξονται, και γαρ υμνήσουσι.

ΞΕ (ΞΣΤ) 65.

Εις το τέλος· ωδή ψαλμού· αναστάσεως.

ΑΛΑΛΑΞΑΤΕ τω Κυρίω πάσα η γη, 2 ψάλατε δη τω ονόματι αυτού. δότε δόξαν αινέσει αυτού. 3 είπατε τω Θεω· ως φοβερά τα έργα σου· εν τω πλήθει της δυνάμεώς σου ψεύσονταί σε οι εχθροί σου. 4 πάσα η γη προσκυνησάτωσάν σοι και ψαλάτωσάν σοι, ψαλάτωσαν τω ονόματί σου. (διάψαλμα). 5 δεύτε και ίδετε τα έργα του Θεού· φοβερός εν βουλαίς υπέρ τους υιούς των ανθρώπων, 6 ο μεταστρέφων την θάλασσαν εις ξηράν, εν ποταμω διελεύσονται ποδί. εκεί ευφρανθησόμεθα επ ‘ αυτω, 7 τω δεσπόζοντι εν τη δυναστεία αυτού του αιώνος. οι οφθαλμοί αυτού επί τα έθνη επιβλέπουσιν, οι παραπικραίνοντες μη υψούσθωσαν εν εαυτοίς. (διάψαλμα). 8 ευλογείτε, έθνη, τον Θεόν ημών και ακουτίσασθε την φωνήν της αινέσεως αυτού, 9 του θεμένου την ψυχήν μου εις ζωήν, και μη δόντος εις σάλον τους πόδας μου. 10 ότι εδοκίμασας ημάς, ο Θεός, επύρωσας ημάς, ως πυρούται το αργύριον· 11 εισήγαγες ημάς εις την παγίδα, έθου θλίψεις επί τον νώτον ημών. 12 επεβίβασας ανθρώπους επί τας κεφαλάς ημών, διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν. 13 εισελεύσομαι εις τον οίκόν σου εν ολοκαυτώμασιν, αποδώσω σοι τας ευχάς μου, 14 ας διέστειλε τα χείλη μου και ελάλησε το στόμα μου εν τη θλίψει μου· 15 ολοκαυτώματα μεμυελωμένα ανοίσω σοι μετά θυμιάματος και κριών, ανοίσω σοι βόας μετά χιμάρων. (διάψαλμα). 16 δεύτε ακούσατε, και διηγήσομαι, πάντες οι φοβούμενοι τον Θεόν, όσα εποίησε τη ψυχή μου. 17 προς αυτόν τω στόματί μου εκέκραξα και ύψωσα υπό την γλώσσάν μου. 18 αδικίαν ει εθεώρουν εν καρδία μου, μη εισακουσάτω μου Κύριος. 19 δια τούτο εισήκουσέ μου ο Θεός, προσέσχε τη φωνή της δεήσεώς μου. 20 ευλογητός ο Θεός, ος ουκ απέστησε την προσευχήν μου και το έλεος αυτού απ ‘ εμού.

ΞΣΤ (ΞΖ) 66.

Εις το τέλος, εν ύμνοις· ψαλμός ωδής τω Δαυϊδ.

2 Ο ΘΕΟΣ οικτειρήσαι ημάς και ευλογήσαι ημάς, επιφάναι το πρόσωπον αυτού εφ ‘ ημάς. (διάψαλμα). 3 του γνώναι εν τη γη την οδόν σου, εν πάσιν έθνεσι το σωτήριόν σου. 4 εξομολογησάσθωσάν σοι λαοί, ο Θεός, εξομολογησάσθωσάν σοι λαοί πάντες. 5 ευφρανθήτωσαν και αγαλλιάσθωσαν έθνη, ότι κρινείς λαούς εν ευθύτητι και έθνη εν τη γη οδηγήσεις. (διάψαλμα). 6 εξομολογησάσθωσάν σοι λαοί, ο Θεός, εξομολογησάσθωσάν σοι λαοί πάντες. 7 γη έδωκε τον καρπόν αυτής· ευλογήσαι ημάς ο Θεός, ο Θεός ημών. 8 ευλογήσαι ημάς ο Θεός, και φοβηθήτωσαν αυτόν πάντα τα πέρατα της γης.

ΞΖ (ΞΗ) 67.

Εις το τέλος· ωδής ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΑΝΑΣΤΗΤΩ ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν. 3 ως εκλείπει καπνός, εκλιπέτωσαν· ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός, ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού. 4 και οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν, αγαλλιάσθωσαν ενώπιον του Θεού, τερφθήτωσαν εν ευφροσύνη. 5 άσατε τω Θεω, ψάλατε τω ονόματι αυτού· οδοποιήσατε τω επιβεβηκότι επί δυσμών, Κύριος όνομα αυτω, και αγαλλιάσθε ενώπιον αυτού. 6 ταραχθήσονται από προσώπου αυτού, του πατρός των ορφανών και κριτού των χηρών· ο Θεός εν τόπω αγίω αυτού. 7 ο Θεός κατοικίζει μονοτρόπους εν οίκω εξάγων πεπεδημένους εν ανδρεία, ομοίως τους παραπικραίνοντας, τους κατοικούντας εν τάφοις. 8 ο Θεός, εν τω εκπορεύεσθαί σε ενώπιον του λαού σου, εν τω διαβαίνειν σε εν τη ερήμω. (διάψαλμα). 9 γη εσείσθη, και γαρ οι ουρανοί έσταξαν από προσώπου του Θεού του Σινά, από προσώπου του Θεού Ισραήλ. 10 βροχήν εκούσιον αφοριείς, ο Θεός, τη κληρονομία σου, και ησθένησε, συ δε κατηρτίσω αυτήν. 11 τα ζωά σου κατοικούσιν εν αυτη· ητοίμασας εν τη χρηστότητί σου τω πτωχω, ο Θεός. 12 Κύριος δώσει ρήμα τοις ευαγγελιζομένοις δυνάμει πολλή, 13 ο βασιλεύς των δυνάμεων του αγαπητού, τη ωραιότητι του οίκου διελέσθαι σκύλα. 14 εάν κοιμηθήτε ανά μέσον των κλήρων, πτέρυγες περιστεράς περιηργυρωμέναι, και τα μετάφρενα αυτής εν χλωρότητι χρυσίου. 15 εν τω διαστέλλειν τον επουράνιον βασιλείς επ ‘ αυτής, χιονωθήσονται εν Σελμών. 16 όρος του Θεού, όρος πίον, όρος τετυρωμένον, όρος πίον. 17 ινατί υπολαμβάνετε, όρη τετυρωμένα, το όρος, ό ευδόκησεν ο Θεός κατοικείν εν αυτω; και γαρ ο Κύριος κατασκηνώσει εις τέλος. 18 το άρμα του Θεού μυριοπλάσιον, χιλιάδες ευθηνούντων· Κύριος εν αυτοίς εν Σινά ην, εν τω αγίω. 19 ανέβης εις ύψος, ηχμαλώτευσας αιχμαλωσίαν, έλαβες δόματα εν ανθρώποις, και γαρ απειθούντας του κατασκηνώσαι. 20 Κύριος ο Θεός ευλογητός, ευλογητός Κύριος ημέραν καθ ‘ ημέραν· κατευοδώσαι ημίν ο Θεός των σωτηρίων ημών. (διάψαλμα). 21 ο Θεός ημών, ο Θεός του σώζειν, και του Κυρίου Κυρίου αι διέξοδοι του θανάτου. 22 πλήν ο Θεός συνθλάσει κεφαλάς εχθρών αυτού, κορυφήν τριχός διαπορευομένων εν πλημμελείαις αυτών. 23 είπε Κύριος· εκ Βασάν επιστρέψω, επιστρέψω εν βυθοίς θαλάσσης. 24 όπως αν βαφή ο πούς σου εν αίματι, η γλώσσα των κυνών σου εξ εχθρών παρ ‘ αυτού. 25 εθεωρήθησαν αι πορείαί σου, ο Θεός, αι πορείαι του Θεού μου του βασιλέως του εν τω αγίω. 26 προέφθασαν άρχοντες εχόμενοι ψαλλόντων εν μέσω νεανίδων τυμπανιστριών. 27 εν εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν, Κύριον εκ πηγών Ισραήλ. 28 εκεί Βενιαμίν νεώτερος εν εκστάσει, άρχοντες Ιούδα ηγεμόνες αυτών, άρχοντες Ζαβουλών, άρχοντες Νεφθαλείμ. 29 έντειλαι, ο Θεός, τη δυνάμει σου, δυνάμωσον, ο Θεός, τούτο, ό κατειργάσω εν ημίν. 30 από του ναού σου επί Ιερουσαλήμ σοί οίσουσι βασιλείς δώρα. 31 επιτίμησον τοις θηρίοις του καλάμου· η συναγωγή των ταύρων εν ταις δαμάλεσι των λαών του εγκλεισθήναι τους δεδοκιμασμένους τω αργυρίω· διασκόρπισον έθνη τα τους πολέμους θέλοντα. 32 ήξουσι πρέσβεις εξ Αιγύπτου, Αιθιοπία προφθάσει χείρα αυτής τω Θεω. 33 αι βασιλείαι της γης, άσατε τω Θεω, ψάλατε τω Κυρίω. (διάψαλμα). 34 ψάλατε τω Θεω τω επιβεβηκότι επί τον ουρανόν του ουρανού κατά ανατολάς· ιδού δώσει τη φωνή αυτού φωνήν δυνάμεως. 35 δότε δόξαν τω Θεω· επί τον Ισραήλ η μεγαλοπρέπεια αυτού, και η δύναμις αυτού εν ταις νεφέλαις. 36 θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού· ο Θεός Ισραήλ, αυτός δώσει δύναμιν και κραταίωσιν τω λαω αυτού. ευλογητός ο Θεός.

ΞΗ (ΞΘ) 68.

Εις το τέλος· υπέρ των αλλοιωθησομένων· τω Δαυϊδ.

2 ΣΩΣΟΝ με, ο Θεός, ότι εισήλθοσαν ύδατα έως ψυχής μου. 3 ενεπάγην εις ιλύν βυθού, και ουκ έστιν υπόστασις· ήλθον εις τα βάθη της θαλάσσης και καταιγίς κατεπόντισέ με. 4 εκοπίασα κράζων, εβραγχίασεν ο λάρυγξ μου, εξέλιπον οι οφθαλμοί μου από του ελπίζειν με επί τον Θεόν μου. 5 επληθύνθησαν υπέρ τας τρίχας της κεφαλής μου οι μισούντές με δωρεάν, εκραταιώθησαν οι εχθροί μου οι εκδιώκοντές με αδίκως· α ουχ ήρπαζον, τότε απετίννυον. 6 ο Θεός, συ έγνως την αφροσύνην μου και αι πλημμέλειαί μου από σου ουκ απεκρύβησαν. 7 μη αισχυνθείησαν επ ‘ εμέ οι υπομένοντές σε, Κύριε, Κύριε των δυνάμεων, μη εντραπείησαν επ ‘ εμέ οι ζητούντές σε, ο Θεός του Ισραήλ, 8 ότι ένεκά σου υπήνεγκα ονειδισμόν, εκάλυψεν εντροπή το πρόσωπόν μου. 9 απηλλοτριωμένος εγενήθην τοις αδελφοίς μου και ξένος τοις υιοίς της μητρός μου, 10 ότι ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ με, και οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ ‘ εμέ. 11 και συνεκάλυψα εν νηστεία την ψυχήν μου, και εγενήθη εις ονειδισμούς εμοί· 12 και εθέμην το ένδυμά μου σάκκον, και εγενόμην αυτοίς εις παραβολήν. 13 κατ ‘ εμού ηδολέσχουν οι καθήμενοι εν πύλαις, και εις εμέ έψαλλον οι πίνοντες οίνον. 14 εγώ δε τη προσευχή μου προς σε, Κύριε· καιρός ευδοκίας, ο Θεός, εν τω πλήθει του ελέους σου· επάκουσόν μου, εν αληθεία της σωτηρίας σου. 15 σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ· ρυσθείην εκ των μισούντων με και εκ των βαθέων των υδάτων. 16 μη με καταποντισάτω καταιγίς ύδατος, μηδέ καταπιέτω με βυθός, μηδέ συσχέτω επ ‘ εμέ φρέαρ το στόμα αυτού. 17 εισάκουσόν μου, Κύριε, ότι χρηστόν το έλεός σου· κατά το πλήθος των οικτιρμών σου επίβλεψον επ ‘ εμέ. 18 μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι, ταχύ επάκουσόν μου. 19 πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν, ένεκα των εχθρών μου ρύσαί με. 20 συ γαρ γινώσκεις τον ονειδισμόν μου και την αισχύνην μου και την εντροπήν μου· εναντίον σου πάντες οι θλίβοντές με. 21 ονειδισμόν προσεδόκησεν η ψυχή μου και ταλαιπωρίαν, και υπέμεινα συλλυπούμενον, και ουχ υπήρξε, και παρακαλούντας, και ουχ εύρον. 22 και έδωκαν εις το βρώμά μου χολήν και εις την δίψαν μου επότισάν με όξος. 23 γενηθήτω η τράπεζα αυτών ενώπιον αυτών εις παγίδα και εις ανταπόδοσιν και εις σκάνδαλον. 24 σκοτισθήτωσαν οι οφθαλμοί αυτών του μη βλέπειν, και τον νώτον αυτών διαπαντός σύγκαμψον. 25 έκχεον επ ‘ αυτούς την οργήν σου, και ο θυμός της οργής σου καταλάβοι αυτούς. 26 γενηθήτω η έπαυλις αυτών ηρημωμένη, και εν τοις σκηνώμασιν αυτών μη έστω ο κατοικών· 27 ότι ον συ επάταξας, αυτοί κατεδίωξαν, και επί το άλγος των τραυμάτων μου προσέθηκαν. 28 πρόσθες ανομίαν επί τη ανομία αυτών, και μη εισελθέτωσαν εν δικαιοσύνη σου· 29 εξαλειφθήτωσαν εκ βίβλου ζώντων και μετά δικαίων μη γραφήτωσαν. 30 πτωχός και αλγών ειμι εγώ· η σωτηρία σου, ο Θεός, αντιλάβοιτό μου. 31 αινέσω το όνομα του Θεού μου μετ ‘ ωδής, μεγαλυνώ αυτόν εν αινέσει, 32 και αρέσει τω Θεω υπέρ μόσχον νέον κέρατα εκφέροντα και οπλάς. 33 ιδέτωσαν πτωχοί και ευφρανθήτωσαν· εκζητήσατε τον Θεόν, και ζήσεται η ψυχή υμών, 34 ότι εισήκουσε των πενήτων ο Κύριος και τους πεπεδημένους αυτού ουκ εξουδένωσεν. 35 αινεσάτωσαν αυτόν οι ουρανοί και η γη, θάλασσα και πάντα τα έρποντα εν αυτη. 36 ότι ο Θεός σώσει την Σιών, και οικοδομηθήσονται αι πόλεις της Ιουδαίας, και κατοικήσουσιν εκεί και κληρονομήσουσιν αυτήν· 37 και το σπέρμα των δούλων αυτού καθέξουσιν αυτήν, και οι αγαπώντες το όνομά σου κατασκηνώσουσιν εν αυτη.

ΞΘ (Ο) 69.

Εις το τέλος· τω Δαυϊδ εις ανάμνησιν, εις το σώσαί με Κύριον.

2 Ο ΘΕΟΣ, εις την βοήθειάν μου πρόσχες· Κύριε, εις το βοηθήσαί μοι σπεύσον. 3 αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου· αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω και καταισχυνθήτωσαν οι βουλόμενοί μου κακά· 4 αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι οι λέγοντές μοι· εύγε εύγε. 5 αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν επί σοί πάντες οι ζητούντές σε, ο Θεός, και λεγέτωσαν διαπαντός· μεγαλυνθήτω ο Κύριος, οι αγαπώντες το σωτήριόν σου. 6 εγώ δε πτωχός ειμι και πένης· ο Θεός, βοήθησόν μοι. βοηθός μου και ρύστης μου ει συ· Κύριε, μη χρονίσης.

Ο (ΟΑ) 70.

Τω Δαυϊδ· υιών Ιωναδάβ και των πρώτων αιχμαλωτισθέντων.

ΕΠΙ ΣΟΙ, Κύριε, ήλπισα, μη καταισχυνθείην εις τον αιώνα. 2 εν τη δικαιοσύνη σου ύρύσαί με και εξελού με, κλίνον προς με το ους σου και σώσόν με. 3 γενού μοι εις Θεόν υπερασπιστήν και εις τόπον οχυρόν του σώσαί με, ότι στερέωμά μου και καταφυγή μου ει συ. 4 ο Θεός μου, ρύσαί με εκ χειρός αμαρτωλού, εκ χειρός παρανομούντος και αδικούντος· 5 ότι συ ει η υπομονή μου, Κύριε· Κύριε, η ελπίς μου εκ νεότητός μου, 6 επί σε επεστηρίχθην από γαστρός, εκ κοιλίας μητρός μου συ μου ει σκεπαστής· εν σοί η ύμνησίς μου διαπαντός. 7 ωσεί τέρας εγενήθην τοις πολλοίς, και συ βοηθός κραταιός. 8 πληρωθήτω το στόμα μου αινέσεως, όπως υμνήσω την δόξαν σου, όλην την ημέραν την μεγαλοπρέπειάν σου. 9 μη απορρίψης με εις καιρόν γήρως, εν τω εκλείπειν την ισχύν μου μη εγκαταλίπης με. 10 ότι είπαν οι εχθροί μου εμοί και οι φυλάσσοντες την ψυχήν μου εβουλεύσαντο επί το αυτό 11 λέγοντες· ο Θεός εγκατέλιπεν αυτόν· καταδιώξατε και καταλάβετε αυτόν, ότι ουκ έστιν ο ρυόμενος. 12 ο Θεός μου, μη μακρύνης απ ‘ εμού· ο Θεός μου, εις την βοήθειάν μου πρόσχες. 13 αισχυνθήτωσαν και εκλιπέτωσαν οι ενδιαβάλλοντες την ψυχήν μου, περιβαλλέσθωσαν αισχύνην και εντροπήν οι ζητούντες τα κακά μοι. 14 εγώ δε διαπαντός ελπιώ επί σε και προσθήσω επί πάσαν την αίνεσίν σου. 15 το στόμα μου εξαγγελεί την δικαιοσύνην σου, όλην την ημέραν την σωτηρίαν σου, ότι ουκ έγνων γραμματείας. 16 εισελεύσομαι εν δυναστεία Κυρίου· Κύριε, μνησθήσομαι της δικαιοσύνης σου μόνου. 17 ο Θεός, α εδίδαξάς με εκ νεότητός μου, και μέχρι του νυν απαγγελώ τα θαυμάσιά σου. 18 και έως γήρως και πρεσβείου, ο Θεός, μη εγκαταλίπης με, έως αν απαγγελώ τον βραχίονά σου τη γενεά πάση τη επερχομένη, 19 την δυναστείαν σου και την δικαιοσύνην σου. ο Θεός, έως υψίστων α εποίησας μεγαλεία· ο Θεός, τις όμοιός σοι; 20 όσας έδειξάς μοι θλίψεις πολλάς και κακάς, και επιστρέψας εζωοποίησάς με, και εκ των αβύσσων της γης πάλιν ανήγαγές με. 21 επλεόνασας επ ‘ εμέ την μεγαλωσύνην σου και επιστρέψας παρεκάλεσάς με και εκ των αβύσσων της γης πάλιν ανήγαγές με. 22 και γαρ εγώ εξομολογήσομαί σοι εν σκεύει ψαλμού την αλήθειάν σου, ο Θεός· ψαλώ σοι εν κιθάρα, ο άγιος του Ισραήλ. 23 αγαλλιάσονται τα χείλη μου, όταν ψάλω σοι, και η ψυχή μου, ην ελυτρώσω. 24 έτι δε και η γλώσσά μου όλην την ημέραν μελετήσει την δικαιοσύνην σου, όταν αισχυνθώσι και εντραπώσιν οι ζητούντες τα κακά μοι.

ΟΑ (ΟΒ) 71.

Εις Σαλωμών.

Ο ΘΕΟΣ, το κρίμα σου τω βασιλεί δος και την δικαιοσύνην σου τω υιω του βασιλέως 2 κρίνειν τον λαόν σου εν δικαιοσύνη και τους πτωχούς σου εν κρίσει. 3 αναλαβέτω τα όρη ειρήνην τω λαω σου και οι βουνοί δικαιοσύνην. 4 κρινεί τους πτωχούς του λαού και σώσει τους υιούς των πενήτων και ταπεινώσει συκοφάντην 5 και συμπαραμενεί τω ηλίω και προ της σελήνης γενεάς γενεών. 6 καταβήσεται ως υετός επί πόκον και ωσεί σταγών η στάζουσα επί την γην. 7 ανατελεί εν ταις ημέραις αυτού δικαιοσύνη και πλήθος ειρήνης, έως ου ανταναιρεθή η σελήνη. 8 και κατακυριεύσει από θαλάσσης έως θαλάσσης και από ποταμών έως περάτων της οικουμένης. 9 ενώπιον αυτού προπεσούνται Αιθίοπες, και οι εχθροί αυτού χουν λείξουσι. 10 βασιλείς Θαρσίς και νήσοι δώρα προσοίσουσι, βασιλείς Αράβων και Σαβά δώρα προσάξουσι. 11 και προσκυνήσουσιν αυτω πάντες οι βασιλείς της γης, πάντα τα έθνη δουλεύσουσιν αυτω. 12 ότι ερρύσατο πτωχόν εκ δυνάστου και πένητα, ω ουχ υπήρχε βοηθός. 13 φείσεται πτωχού και πένητος και ψυχάς πενήτων σώσει. 14 εκ τόκου και εξ αδικίας λυτρώσεται τας ψυχάς αυτών, και έντιμον το όνομα αυτού ενώπιον αυτών. 15 και ζήσεται, και δοθήσεται αυτω εκ του χρυσίου της Αραβίας, και προσεύξονται περί αυτού διαπαντός, όλην την ημέραν ευλογήσουσιν αυτόν. 16 έσται στήριγμα εν τη γη επ ‘ άκρων των ορέων· υπεραρθήσεται υπέρ τον Λίβανον ο καρπός αυτού, και εξανθήσουσιν εκ πόλεως ωσεί χόρτος της γης. 17 έσται το όνομα αυτού ευλογημένον εις τους αιώνας, προ του ηλίου διαμένει το όνομα αυτού· και ενευλογηθήσονται εν αυτω πάσαι αι φυλαί της γης, πάντα τα έθνη μακαριούσιν αυτόν. 18 ευλογητός Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, ο ποιών θαυμάσια μόνος, 19 και ευλογητόν το όνομα της δόξης αυτού εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος, και πληρωθήσεται της δόξης αυτού πάσα η γη. γένοιτο, γένοιτο.

 Εξέλιπον οι ύμνοι Δαυϊδ του υιού Ιεσσαί.

ΟΒ (ΟΓ) 72.

Ψαλμός τω Ασάφ.

ΩΣ ΑΓΑΘΟΣ ο Θεός τω Ισραήλ, τοις ευθέσι τη καρδία. 2 εμού δε παραμικρόν εσαλεύθησαν οι πόδες, παρ ‘ ολίγον εξεχύθη τα διαβήματά μου. 3 ότι εζήλωσα επί τοις ανόμοις ειρήνην αμαρτωλών θεωρών, 4 ότι ουκ έστιν ανάνευσις εν τω θανάτω αυτών και στερέωμα εν τη μάστιγι αυτών· 5 εν κόποις ανθρώπων ουκ εισί και μετά ανθρώπων ου μαστιγωθήσονται. 6 δια τούτο εκράτησεν αυτούς η υπερηφανία, περιεβάλοντο αδικίαν και ασέβειαν εαυτών. 7 εξελεύσεται ως εκ στέατος η αδικία αυτών, διήλθον εις διάθεσιν καρδίας· 8 διενοήθησαν και ελάλησαν εν πονηρία, αδικίαν εις το ύψος ελάλησαν· 9 έθεντο εις ουρανόν το στόμα αυτών, και η γλώσσα αυτών διήλθεν επί της γης. 10 δια τούτο επιστρέψει ο λαός μου ενταύθα, και ημέραι πλήρεις ευρεθήσονται εν αυτοίς. 11 και είπαν· Πως έγνω ο Θεός; και ει έστι γνώσις εν τω Υψίστω; 12 ιδού ούτοι οι αμαρτωλοί και ευθηνούντες· εις τον αιώνα κατέσχον πλούτου. 13 και είπα· άρα ματαίως εδικαίωσα την καρδίαν μου και ενιψάμην εν αθώοις τας χείράς μου· 14 και εγενόμην μεμαστιγωμένος όλην την ημέραν, και ο έλεγχός μου εις τας πρωϊας. 15 ει έλεγον· διηγήσομαι ούτως, ιδού τη γενεά των υιών σου ησυνθέτηκα. 16 και υπέλαβον του γνώναι τούτο· κόπος εστίν ενώπιόν μου, 17 έως εισέλθω εις το αγιαστήριον του Θεού και συνώ εις τα έσχατα αυτών. 18 πλήν δια τας δολιότητας αυτών έθου αυτοίς κακά, κατέβαλες αυτούς εν τω επαρθήναι. 19 Πως εγένοντο εις ερήμωσιν εξάπινα· εξέλιπον, απώλοντο δια την ανομίαν αυτών. 20 ωσεί ενύπνιον εξεγειρομένου, Κύριε, εν τη πόλει σου την εικόνα αυτών εξουδενώσεις. 21 ότι εξεκαύθη η καρδία μου, και οι νεφροί μου ηλλοιώθησαν, 22 καγώ εξουδενωμένος και ουκ έγνων, κτηνώδης εγενόμην παρά σοι. 23 καγώ διαπαντός μετά σου, εκράτησας της χειρός της δεξιάς μου 24 και εν τη βουλή σου ωδήγησάς με και μετά δόξης προσελάβου με. 25 τι γαρ μοι υπάρχει εν τω ουρανω, και παρά σου τι ηθέλησα επί της γης; 26 εξέλιπεν η καρδία μου και η σάρξ μου, ο Θεός της καρδίας μου και η μερίς μου ο Θεός εις τον αιώνα. 27 ότι ιδού οι μακρύνοντες εαυτούς από σου απολούνται, εξωλόθρευσας πάντα τον πορνεύοντα από σου. 28 εμοί δε το προσκολλάσθαι τω Θεω αγαθόν εστι, τίθεσθαι εν τω Κυρίω την ελπίδα μου του εξαγγείλαί με πάσας τας αινέσεις σου εν ταις πύλαις της θυγατρός Σιών.

ΟΓ (ΟΔ) 73.

Συνέσεως τω Ασάφ.

ΙΝΑΤΙ απώσω, ο Θεός, εις τέλος; ωργίσθη ο θυμός σου επί πρόβατα νομής σου; 2 μνήσθητι της συναγωγής σου, ης εκτήσω απ ‘ αρχής· ελυτρώσω ράβδον κληρονομίας σου, όρος Σιών τούτο, ό κατεσκήνωσας εν αυτω. 3 έπαρον τας χείράς σου επί τας υπερηφανίας αυτών εις τέλος, όσα επονηρεύσατο ο εχθρός εν τοις αγίοις σου. 4 και ενεκαυχήσαντο οι μισούντές σε εν μέσω της εορτής σου, έθεντο τα σημεία αυτών σημεία και ουκ έγνωσαν. 5 ως εις την έξοδον υπεράνω, 6 ως εν δρυμω ξύλων αξίναις εξέκοψαν τας θύρας αυτής επί το αυτό εν πελέκει και λαξευτηρίω κατέρραξαν αυτήν. 7 ενεπύρισαν εν πυρί το αγιαστήριόν σου, εις την γην εβεβήλωσαν το σκήνωμα του ονόματός σου. 8 είπαν εν τη καρδία αυτών αι συγγένειαι αυτών επί το αυτό· δεύτε και καταπαύσωμεν πάσας τας εορτάς του Θεού από της γης. 9 τα σημεία αυτών ουκ είδομεν, ουκ έστιν έτι προφήτης, και ημάς ου γνώσεται έτι. 10 έως πότε, ο Θεός, ονειδιεί ο εχθρός, παροξυνεί ο υπεναντίος το όνομά σου εις τέλος; 11 ινατί αποστρέφεις την χείρά σου και την δεξιάν σου εκ μέσου του κόλπου σου εις τέλος; 12 ο δε Θεός βασιλεύς ημών προ αιώνων, ειργάσατο σωτηρίαν εν μέσω της γης. 13 συ εκραταίωσας εν τη δυνάμει σου την θάλασσαν, συ συνέτριψας τας κεφαλάς των δρακόντων επί του ύδατος. 14 συ συνέθλασας την κεφαλήν του δράκοντος, έδωκας αυτόν βρώμα λαοίς τοις Αιθίοψι. 15 συ διέρρηξας πηγάς και χειμάρρους, συ εξήρανας ποταμούς ‘Ηθάμ. 16 σή εστιν η ημέρα, και σή εστιν η νύξ, συ κατηρτίσω φαύσιν και ήλιον. 17 συ εποίησας πάντα τα ωραία της γης· θέρος και έαρ, συ έπλασας αυτά. 18 μνήσθητι ταύτης· εχθρός ωνείδισε τον Κύριον, και λαός άφρων παρώξυνε το όνομά σου. 19 μη παραδως τοις θηρίοις ψυχήν εξομολογουμένην σοι, των ψυχών των πενήτων σου μη επιλάθη εις τέλος. 20 επίβλεψον εις την διαθήκην σου, ότι επληρώθησαν οι εσκοτισμένοι της γης οίκων ανομιών. 21 μη αποστραφήτω τεταπεινωμένος και κατησχυμένος· πτωχός και πένης αινέσουσι το όνομά σου. 22 ανάστα, ο Θεός, δίκασον την δίκην σου· μνήσθητι του ονειδισμού σου του υπό άφρονος όλην την ημέραν. 23 μη επιλάθη της φωνής των ικετών σου· η υπερηφανία των μισούντων σε ανέβη δια παντός.

ΟΔ (ΟΕ) 74.

Εις το τέλος· μη διαφθείρης· ψαλμός ωδής τω Ασάφ.

2 ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΜΕΘΑ σοι, ο Θεός, εξομολογησόμεθά σοι και επικαλεσόμεθα το όνομά σου. 3 διηγήσομαι πάντα τα θαυμάσιά σου, όταν λάβω καιρόν· εγώ ευθύτητας κρινώ. 4 ετάκη η γη και πάντες οι κατοικούντες εν αυτη, εγώ εστερέωσα τους στύλους αυτής. (διάψαλμα). 5 είπα τοις παρανομούσι· μη παρανομείτε, και τοις αμαρτάνουσι· μη υψούτε κέρας, 6 μη επαίρετε εις ύψος το κέρας υμών και μη λαλείτε κατά του Θεού αδικίαν. 7 ότι ούτε εξ εξόδων ούτε από δυσμών ούτε από ερήμων ορέων, 8 ότι ο Θεός κριτής εστι, τούτον ταπεινοί και τούτον υψοί. 9 ότι ποτήριον εν χειρί Κυρίου οίνου ακράτου πλήρες κεράσματος. και έκλινεν εκ τούτου εις τούτο, πλήν ο τρυγίας αυτού ουκ εξεκενώθη, πίονται πάντες οι αμαρτωλοί της γης· 10 εγώ δε αγαλλιάσομαι εις τον αιώνα, ψαλώ τω Θεω Ιακώβ· και πάντα τα κέρατα των αμαρτωλών συνθλάσω, και υψωθήσεται τα κέρατα του δικαίου.

ΟΕ (ΟΣΤ) 75.

Εις το τέλος, εν ύμνοις· ψαλμός τω Ασάφ,

ωδή προς τον Ασσύριον.

2 ΓΝΩΣΤΟΣ εν τη Ιουδαία ο Θεός, εν τω Ισραήλ μέγα το όνομα αυτού. 3 και εγενήθη εν ειρήνη ο τόπος αυτού, και το κατοικητήριον αυτού εν Σιών· 4 εκεί συνέτριψε τα κράτη των τόξων, όπλον και ρομφαίαν και πόλεμον. (διάψαλμα). 5 φωτίζεις συ θαυμαστώς από ορέων αιωνίων· 6 εταράχθησαν πάντες οι ασύνετοι τη καρδία, ύπνωσαν ύπνον αυτών και ουχ εύρον ουδέν πάντες οι άνδρες του πλούτου ταις χερσίν αυτών. 7 από επιτιμήσεώς σου, ο Θεός Ιακώβ, ενύσταξαν οι επιβεβηκότες τοις ίπποις. 8 συ φοβερός ει, και τις αντιστήσεταί σοι; από τότε η οργή σου. 9 εκ του ουρανού ηκούτισας κρίσιν, γη εφοβήθη και ησύχασεν 10 εν τω αναστήναι εις κρίσιν τον Θεόν του σώσαι πάντας τους πραείς της γης. (διάψαλμα). 11 ότι ενθύμιον ανθρώπου εξομολογήσεταί σοι, και εγκατάλειμμα ενθυμίου εορτάσει σοι. 12 εύξασθε και απόδοτε Κυρίω τω Θεω ημών· πάντες οι κύκλω αυτού οίσουσι δώρα 13 τω φοβερω και αφαιρουμένω πνεύματα αρχόντων, φοβερω παρά τοις βασιλεύσι της γης.

ΟΣΤ (ΟΖ) 76.

Εις το τέλος, υπέρ Ιδιθούν· ψαλμός τω Ασάφ.

2 ΦΩΝ… μου προς Κύριον εκέκραξα, φωνή μου προς τον Θεόν, και προσέσχε μοι. 3 εν ημέρα θλίψεώς μου τον Θεόν εξεζήτησα, ταις χερσί μου νυκτός εναντίον αυτού, και ουκ ηπατήθην· απηνήνατο παρακληθήναι η ψυχή μου. 4 εμνήσθην του Θεού και ευφράνθην· ηδολέσχησα, και ωλιγοψύχησε το πνεύμά μου. (διάψαλμα). 5 προκατελάβοντο φυλακάς οι οφθαλμοί μου, εταράχθην και ουκ ελάλησα. 6 διελογισάμην ημέρας αρχαίας, και έτη αιώνια εμνήσθην και εμελέτησα· 7 νυκτός μετά της καρδίας μου ηδολέσχουν, και έσκαλλε το πνεύμά μου. 8 μη εις τους αιώνας απώσεται Κύριος και ου προσθήσει του ευδοκήσαι έτι; 9 ή εις τέλος το έλεος αυτού αποκόψει; συνετέλεσε ρήμα από γενεάς εις γενεάν; 10 μη επιλήσεται του οικτειρήσαι ο Θεός; ή συνέξει εν τη οργή αυτού τους οικτιρμούς αυτού; (διάψαλμα). 11 και είπα· νυν ηρξάμην, αύτη η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου. 12 εμνήσθην των έργων Κυρίου, ότι μνησθήσομαι από της αρχής των θαυμασίων σου 13 και μελετήσω εν πάσι τοις έργοις σου και εν τοις επιτηδεύμασί σου αδολεσχήσω. 14 ο Θεός, εν τω αγίω η οδός σου· τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; 15 συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια, εγνώρισας εν τοις λαοίς την δύναμίν σου· 16 ελυτρώσω εν τω βραχίονί σου τον λαόν σου, τους υιούς Ιακώβ και Ιωσήφ. (διάψαλμα). 17 είδοσάν σε ύδατα, ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα και εφοβήθησαν, εταράχθησαν άβυσσοι, 18 πλήθος ήχους υδάτων, φωνήν έδωκαν αι νεφέλαι, και γαρ τα βέλη σου διαπορεύονται· 19 φωνή της βροντής σου εν τω τροχω, έφαναν αι αστραπαί σου τη οικουμένη, εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη. 20 εν τη θαλάσση αι οδοί σου, και αι τρίβοι σου εν ύδασι πολλοίς, και τα ίχνη σου ου γνωσθήσονται. 21 ωδήγησας ως πρόβατα τον λαόν σου εν χειρί Μωϋσή και Ααρών.

ΟΖ (ΟΗ) 77.

Συνέσεως τω Ασάφ.

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ, λαός μου, τω νόμω μου, κλίνατε το ους υμών εις τα ρήματα του στόματός μου· 2 ανοίξω εν παραβολαίς το στόμα μου, φθέγξομαι προβλήματα απ ‘ αρχής. 3 όσα ηκούσαμεν και έγνωμεν αυτά και οι πατέρες ημών διηγήσαντο ημίν, 4 ουκ εκρύβη από των τέκνων αυτών εις γενεάν ετέραν, απαγγέλλοντες τας αινέσεις Κυρίου και τας δυναστείας αυτού και τα θαυμάσια αυτού, α εποίησε. 5 και ανέστησε μαρτύριον εν Ιακώβ και νόμον έθετο εν Ισραήλ, όσα ενετείλατο τοις πατράσιν ημών του γνωρίσαι αυτά τοις υιοίς αυτών, 6 όπως αν γνω γενεά ετέρα, υιοί οι τεχθησόμενοι, και αναστήσονται και απαγγελούσιν αυτά τοις υιοίς αυτών· 7 ίνα θώνται επί τον Θεόν την ελπίδα αυτών και μη επιλάθωνται των έργων του Θεού και τας εντολάς αυτού εκζητήσωσιν· 8 ίνα μη γένωνται ως οι πατέρες αυτών, γενεά σκολιά και παραπικραίνουσα, γενεά, ήτις ου κατηύθυνε την καρδίαν εαυτής και ουκ επιστώθη μετά του Θεού το πνεύμα αυτής. 9 υιοί Εφραίμ εντείνοντες και βάλλοντες τόξοις εστράφησαν εν ημέρα πολέμου. 10 ουκ εφύλαξαν την διαθήκην του Θεού και εν τω νόμω αυτού ουκ ηβουλήθησαν πορεύεσθαι. 11 και επελάθοντο των ευεργεσιών αυτού και των θαυμασίων αυτού, ων έδειξεν αυτοίς, 12 εναντίον των πατέρων αυτών α εποίησε θαυμάσια εν γη Αιγύπτω, εν πεδίω Τάνεως. 13 διέρρηξε θάλασσαν και διήγαγεν αυτούς, παρέστησεν ύδατα ωσεί ασκόν 14 και ωδήγησεν αυτούς εν νεφέλη ημέρας και όλην την νύκτα εν φωτισμω πυρός. 15 διέρρηξε πέτραν εν ερήμω και επότισεν αυτούς ως εν αβύσσω πολλή 16 και εξήγαγεν ύδωρ εκ πέτρας και κατήγαγεν ως ποταμούς ύδατα. 17 και προσέθεντο έτι του αμαρτάνειν αυτω, παρεπίκραναν τον Ύψιστον εν ανύδρω 18 και εξεπείρασαν τον Θεόν εν ταις καρδίαις αυτών, του αιτήσαι βρώματα ταις ψυχαίς αυτών 19 και κατελάλησαν του Θεού και είπαν· μη δυνήσεται ο Θεός ετοιμάσαι τράπεζαν εν ερήμω; 20 επεί επάταξε πέτραν και ερρύησαν ύδατα και χείμαρροι κατεκλύσθησαν, μη και άρτον δύναται δούναι ή ετοιμάσαι τράπεζαν τω λαω αυτού; 21 δια τούτο ήκουσε Κύριος και ανεβάλετο, και πυρ ανήφθη εν Ιακώβ, και οργή ανέβη επί τον Ισραήλ, 22 ότι ουκ επίστευσαν εν τω Θεω ουδέ ήλπισαν επί το σωτήριον αυτού. 23 και ενετείλατο νεφέλαις υπεράνωθεν και θύρας ουρανού ανέωξε 24 και έβρεξεν αυτοίς μάννα φαγείν και άρτον ουρανού έδωκεν αυτοίς· 25 άρτον αγγέλων έφαγεν άνθρωπος, επισιτισμόν απέστειλεν αυτοίς εις πλησμονήν. 26 απήρε Νότον εξ ουρανού και επήγαγεν εν τη δυνάμει αυτού Λίβα 27 και έβρεξεν επ ‘ αυτούς ωσεί χουν σάρκας και ωσεί άμμον θαλασσών πετεινά πτερωτά, 28 και επέπεσον εν μέσω παρεμβολής αυτών κύκλω των σκηνωμάτων αυτών, 29 και έφαγον και ενεπλήσθησαν σφόδρα, και την επιθυμίαν αυτών ήνεγκεν αυτοίς, 30 ουκ εστερήθησαν από της επιθυμίας αυτών. έτι της βρώσεως ούσης εν τω στόματι αυτών, 31 και η οργή του Θεού ανέβη επ ‘ αυτούς, και απέκτεινεν εν τοις πλείοσιν αυτών, και τους εκλεκτούς του Ισραήλ συνεπόδισεν. 32 εν πάσι τούτοις ήμαρτον έτι και ουκ επίστευσαν εν τοις θαυμασίοις αυτού, 33 και εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι αυτών και τα έτη αυτών μετά σπουδής. 34 όταν απέκτειναν αυτούς, τότε εξεζήτουν αυτόν και επέστρεφον και ώρθριζον προς τον Θεόν 35 και εμνήσθησαν ότι ο Θεός βοηθός αυτών εστι και ο Θεός ο Ύψιστος λυτρωτής αυτών εστι. 36 και ηγάπησαν αυτόν εν τω στόματι αυτών και τη γλώσση αυτών εψεύσαντο αυτω, 37 η δε καρδία αυτών ουκ ευθεία μετ ‘ αυτού, ουδέ επιστώθησαν εν τη διαθήκη αυτού. 38 αυτός δε εστιν οικτίρμων και ιλάσκεται ταις αμαρτίαις αυτών και ου διαφθερεί και πληθυνεί του αποστρέψαι τον θυμόν αυτού και ουχί εκκαύσει πάσαν την οργήν αυτού. 39 και εμνήσθη ότι σάρξ εισι, πνεύμα πορευόμενον και ουκ επιστρέφον. 40 ποσάκις παρεπίκραναν αυτόν εν τη ερήμω, παρώργισαν αυτόν εν γη ανύδρω; 41 και επέστρεψαν και επείρασαν τον Θεόν και τον άγιον του Ισραήλ παρώξυναν. 42 και ουκ εμνήσθησαν της χειρός αυτού, ημέρας, ης ελυτρώσατο αυτούς εκ χειρός θλίβοντος, 43 ως έθετο εν Αιγύπτω τα σημεία αυτού και τα τέρατα αυτού εν πεδίω Τάνεως. 44 και μετέστρεψεν εις αίμα τους ποταμούς αυτών και τα ομβρήματα αυτών, όπως μη πίωσιν· 45 εξαπέστειλεν εις αυτούς κυνόμυιαν, και κατέφαγεν αυτούς, και βάτραχον, και διέφθειρεν αυτούς· 46 και έδωκε τη ερυσίβη τους καρπούς αυτών και τους πόνους αυτών τη ακρίδι· 47 απέκτεινεν εν χαλάζη την άμπελον αυτών και τας συκαμίνους αυτών εν τη πάχνη· 48 και παρέδωκεν εις χάλαζαν τα κτήνη αυτών και την ύπαρξιν αυτών τω πυρί· 49 εξαπέστειλεν εις αυτούς οργήν θυμού αυτού, θυμόν και οργήν και θλίψιν, αποστολήν δι ‘ αγγέλων πονηρών. 50 ωδοποίησε τρίβον τη οργή αυτού και ουκ εφείσατο από θανάτου των ψυχών αυτών και τα κτήνη αυτών εις θάνατον συνέκλεισε 51 και επάταξε παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω, απαρχήν παντός πόνου αυτών εν τοις σκηνώμασι Χαμ, 52 και απήρεν ως πρόβατα τον λαόν αυτού και ανήγαγεν αυτούς ωσεί ποίμνιον εν ερήμω 53 και ωδήγησεν αυτούς επ ‘ ελπίδι, και ουκ εδειλίασαν, και τους εχθρούς αυτών εκάλυψε θάλασσα. 54 και εισήγαγεν αυτούς εις όρος αγιάσματος αυτού, όρος τούτο, ό εκτήσατο η δεξιά αυτού, 55 και εξέβαλεν από προσώπου αυτών έθνη και εκληροδότησεν αυτούς εν σχοινίω κληροδοσίας και κατεσκήνωσεν εν τοις σκηνώμασιν αυτών τας φυλάς του Ισραήλ. 56 και επείρασαν και παρεπίκραναν τον Θεόν τον Ύψιστον και τα μαρτύρια αυτού ουκ εφυλάξαντο 57 και απέστρεψαν και ηθέτησαν, καθώς και οι πατέρες αυτών, μετεστράφησαν εις τόξον στρεβλόν 58 και παρώργισαν αυτόν εν τοις βουνοίς αυτών, και εν τοις γλυπτοίς αυτών παρεζήλωσαν αυτόν. 59 ήκουσεν ο Θεός και υπερείδε και εξουδένωσε σφόδρα τον Ισραήλ. 60 και απώσατο την σκηνήν Σιλώμ, σκήνωμα, ό κατεσκήνωσεν εν ανθρώποις. 61 και παρέδωκεν εις αιχμαλωσίαν την ισχύν αυτών και την καλλονήν αυτών εις χείρα εχθρών 62 και συνέκλεισεν εν ρομφαία τον λαόν αυτού και την κληρονομίαν αυτού υπερείδε. 63 τους νεανίσκους αυτών κατέφαγε πυρ, και αι παρθένοι αυτών ουκ επενθήθησαν· 64 οι ιερείς αυτών εν ρομφαία έπεσον, και αι χήραι αυτών ου κλαυθήσονται. 65 και εξηγέρθη ως ο υπνών Κύριος, ως δυνατός κεκραιπαληκώς εξ οίνου, 66 και επάταξε τους εχθρούς αυτού εις τα οπίσω, όνειδος αιώνιον έδωκεν αυτοίς. 67 και απώσατο το σκήνωμα Ιωσήφ και την φυλήν Εφραίμ ουκ εξελέξατο· 68 και εξελέξατο την φυλήν Ιούδα, το όρος το Σιών, ό ηγάπησε, 69 και ωκοδόμησεν ως μονοκέρωτος το αγίασμα αυτού, εν τη γη εθεμελίωσεν αυτήν εις τον αιώνα. 70 και εξελέξατο Δαυϊδ τον δούλον αυτού και ανέλαβεν αυτόν εκ των ποιμνίων των προβάτων, 71 εξόπισθεν των λοχευομένων έλαβεν αυτόν ποιμαίνειν Ιακώβ τον δούλον αυτού και Ισραήλ την κληρονομίαν αυτού 72 και εποίμανεν αυτούς εν τη ακακία της καρδίας αυτού, και εν τη συνέσει των χειρών αυτού ωδήγησεν αυτούς.

ΟΗ (ΟΘ) 78.

Ψαλμός τω Ασάφ.

Ο ΘΕΟΣ, ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον. 2 έθεντο τα θνησιμαία των δούλων σου βρώματα τοις πετεινοίς του ουρανού, τας σάρκας των οσίων σου τοις θηρίοις της γης· 3 εξέχεαν το αίμα αυτών ωσεί ύδωρ κύκλω Ιερουσαλήμ, και ουκ ην ο θάπτων. 4 εγενήθημεν όνειδος τοις γείτοσιν ημών, μυκτηρισμός και χλευασμός τοις κύκλω ημών. 5 έως πότε, Κύριε, οργισθήση εις τέλος, εκκαυθήσεται ως πυρ ο ζήλός σου; 6 έκχεον την οργήν σου επί τα έθνη τα μη γινώσκοντά σε και επί βασιλείας, αι το όνομά σου ουκ επεκαλέσαντο, 7 ότι κατέφαγον τον Ιακώβ, και τον τόπον αυτού ηρήμωσαν. 8 μη μνησθής ημών ανομιών αρχαίων· ταχύ προκαταλαβέτωσαν ημάς οι οικτιρμοί σου, Κύριε, ότι επτωχεύσαμεν σφόδρα. 9 βοήθησον ημίν, ο Θεός, ο σωτήρ ημών· ένεκεν της δόξης του ονόματός σου, Κύριε, ρύσαι ημάς και ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών ένεκα του ονόματός σου, 10 μη ποτε είπωσι τα έθνη· που έστιν ο Θεός αυτών; και γνωσθήτω εν τοις έθνεσιν ενώπιον των οφθαλμών ημών η εκδίκησις του αίματος των δούλων σου του εκκεχυμένου. 11 εισελθέτω ενώπιόν σου ο στεναγμός των πεπεδημένων, κατά την μεγαλωσύνην του βραχίονός σου περιποίησαι τους υιούς των τεθανατωμένων. 12 απόδος τοις γείτοσιν ημών επταπλασίονα εις τον κόλπον αυτών τον ονειδισμόν αυτών, ον ωνείδισάν σε, Κύριε. 13 ημείς δε λαός σου και πρόβατα νομής σου ανθομολογησόμεθά σοι εις τον αιώνα, εις γενεάν και γενεάν εξαγγελούμεν την αίνεσίν σου.

ΟΘ (Π) 79.

Εις το τέλος, υπέρ των αλλοιωθησομένων· μαρτύριον τω Ασάφ, ψαλμός υπέρ του Ασσυρίου.

2 Ο ΠΟΙΜΑΙΝΩΝ τον Ισραήλ, πρόσχες, ο οδηγών ωσεί πρόβατα τον Ιωσήφ. ο καθήμενος επί των Χερουβίμ, εμφάνηθι. 3 εναντίον Εφραίμ και Βενιαμίν και Μανασσή εξέγειρον την δυναστείαν σου και ελθέ εις το σώσαι ημάς. 4 ο Θεός, επίστρεψον ημάς και επίφανον το πρόσωπόν σου και σωθησόμεθα. 5 Κύριε ο Θεός των δυνάμεων, έως πότε οργίζη επί την προσευχήν των δούλων σου; 6 ψωμιείς ημάς άρτον δακρύων; και ποτιείς ημάς εν δάκρυσιν εν μέτρω; 7 έθου ημάς εις αντιλογίαν τοις γείτοσιν ημών, και οι εχθροί ημών εμυκτήρισαν ημάς. 8 Κύριε ο Θεός των δυνάμεων, επίστρεψον ημάς και επίφανον το πρόσωπόν σου, και σωθησόμεθα. (διάψαλμα). 9 άμπελον εξ Αιγύπτου μετηρας, εξέβαλες έθνη και κατεφύτευσας αυτήν· 10 ωδοποίησας έμπροσθεν αυτής και κατεφύτευσας τας ρίζας αυτής, και επλήρωσε την γην. 11 εκάλυψεν όρη η σκιά αυτής και αι αναδενδράδες αυτής τας κέδρους του Θεού· 12 εξέτεινε τα κλήματα αυτής έως θαλάσσης και έως ποταμών τας παραφυάδας αυτής. 13 ινατί καθείλες τον φραγμόν αυτής και τρυγώσιν αυτήν πάντες οι παραπορευόμενοι την οδόν; 14 ελυμήνατο αυτήν ύς εκ δρυμού, και μονιός άγριος κατενεμήσατο αυτήν. 15 ο Θεός των δυνάμεων, επίστρεψον δη, και επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην 16 και κατάρτισαι αυτήν, ην εφύτευσεν η δεξιά σου, και επί υιόν ανθρώπου, ον εκραταίωσας σεαυτω. 17 εμπεπυρισμένη πυρί και ανεσκαμμένη· από επιτιμήσεως του προσώπου σου απολούνται. 18 γενηθήτω η χείρ σου επ ‘ άνδρα δεξιάς σου και επί υιόν ανθρώπου, ον εκραταίωσας σεαυτω· 19 και ου μη αποστώμεν από σου, ζωώσεις ημάς, και το όνομά σου επικαλεσόμεθα. 20 Κύριε, ο Θεός των δυνάμεων, επίστρεψον ημάς και επίφανον το πρόσωπόν σου, και σωθησόμεθα.

Π (ΠΑ) 80.

Εις το τέλος, υπέρ των ληνών· ψαλμός τω Ασάφ.

2 ΑΓΑΛΛΙΑΣΘΕ τω Θεω τω βοηθω ημών, αλαλάξατε τω Θεω Ιακώβ· 3 λάβετε ψαλμόν και δότε τύμπανον, ψαλτήριον τερπνόν μετά κιθάρας· 4 σαλπίσατε εν νεομηνία σάλπιγγι, εν ευσήμω ημέρα εορτής υμών· 5 ότι πρόσταγμα τω Ισραήλ εστι και κρίμα τω Θεω Ιακώβ. 6 μαρτύριον εν τω Ιωσήφ έθετο αυτόν εν τω εξελθείν αυτόν εκ γης Αιγύπτου· γλώσσαν, ην ουκ έγνω, ήκουσεν· 7 απέστησεν από άρσεων τον νώτον αυτού, αι χείρες αυτού εν τω κοφίνω εδούλευσαν. 8 εν θλίψει επεκαλέσω με, και ερρυσάμην σε· επήκουσά σου εν αποκρύφω καταιγίδος, εδοκίμασά σε επί ύδατος αντιλογίας. (διάψαλμα). 9 άκουσον, λαός μου, και διαμαρτύρομαί σοι, Ισραήλ, εάν ακούσης μου, 10 ουκ έσται εν σοί Θεός πρόσφατος, ουδέ προσκυνήσεις Θεω αλλοτρίω· 11 εγώ γαρ ειμι Κύριος ο Θεός σου ο αναγαγών σε εκ γης Αιγύπτου· πλάτυνον το στόμα σου, και πληρώσω αυτό. 12 και ουκ ήκουσεν ο λαός μου της φωνής μου, και Ισραήλ ου προσέσχε μοι· 13 και εξαπέστειλα αυτούς κατά τα επιτηδεύματα των καρδιών αυτών, πορεύσονται εν τοις επιτηδεύμασιν αυτών. 14 ει ο λαός μου ήκουσέ μου, Ισραήλ ταις οδοίς μου ει επορεύθη, 15 εν τω μηδενί αν τους εχθρούς αυτών εταπείνωσα και επί τους θλίβοντας αυτούς επέβαλον αν την χείρά μου. 16 οι εχθροί Κυρίου εψεύσαντο αυτω, και έσται ο καιρός αυτών εις τον αιώνα. 17 και εψώμισεν αυτούς εκ στέατος πυρού και εκ πέτρας μέλι εχόρτασεν αυτούς.

ΠΑ (ΠΒ) 81.

Ψαλμός τω Ασάφ.

Ο ΘΕΟΣ έστη εν συναγωγή θεών, εν μέσω δε θεούς διακρινεί. 2 έως πότε κρίνετε αδικίαν και πρόσωπα αμαρτωλών λαμβάνετε; (διάψαλμα). 3 κρίνατε ορφανω και πτωχω, ταπεινόν και πένητα δικαιώσατε· 4 εξέλεσθε πένητα και πτωχόν, εκ χειρός αμαρτωλού ρύσασθε αυτόν. 5 ουκ έγνωσαν ουδέ συνήκαν, εν σκότει διαπορεύονται· σαλευθήσονται πάντα τα θεμέλια της γης. 6 εγώ είπα· θεοί εστε και υιοί Υψίστου πάντες· 7 υμείς δε ως άνθρωποι αποθνήσκετε και ως εις των αρχόντων πίπτετε. 8 ανάστα, ο Θεός, κρίνων την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι.

ΠΒ (ΠΓ) 82.

 Ωδη ψαλμού τω Ασάφ.

2 Ο ΘΕΟΣ, τις ομοιωθήσεταί σοι; μη σιγήσης μηδέ καταπραϋνης, ο Θεός· 3 ότι ιδού οι εχθροί σου ήχησαν, και οι μισούντές σε ήραν κεφαλήν, 4 επί τον λαόν σου κατεπανουργεύσαντο γνώμην και εβουλεύσαντο κατά των αγίων σου· 5 είπαν· δεύτε και εξολοθρεύσωμεν αυτούς εξ έθνους, και ου μη μνησθή το όνομα Ισραήλ έτι. 6 ότι εβουλεύσαντο εν ομονοία επί το αυτό, κατά σου διαθήκην διέθεντο 7 τα σκηνώματα των Ιδουμαίων και οι Ισμαηλίται, Μωάβ και οι Αγαρηνοί, 8 Γεβάλ και Αμμών και Αμαλήκ και αλλόφυλοι μετά των κατοικούντων Τύρον. 9 και γαρ και Ασσούρ συμπαρεγένετο μετ ‘ αυτών, εγενήθησαν εις αντίληψιν τοις υιοίς Λωτ. (διάψαλμα). 10 ποίησον αυτοίς ως τη Μαδιάμ και τω Σισάρα, ως τω Ιαβείμ εν τω χειμάρρω Κεισών· 11 εξωλοθρεύθησαν εν Αενδώρ, εγενήθησαν ωσεί κόπρος τη γη. 12 θού τους άρχοντας αυτών ως τον ‘Ωρήβ και Ζήβ και Ζεβεέ και Σαλμανά πάντας τους άρχοντας αυτών, 13 οίτινες είπαν· Κληρονομήσωμεν εαυτοίς το αγιαστήριον του Θεού. 14 ο Θεός μου, θού αυτούς ως τροχόν, ως καλάμην κατά πρόσωπον ανέμου· 15 ωσεί πυρ, ό διαφλέξει δρυμόν, ωσεί φλόξ, ή κατακαύσει όρη, 16 ούτως καταδιώξεις αυτούς εν τη καταιγίδι σου, και εν τη οργή σου συνταράξεις αυτούς. 17 πλήρωσον τα πρόσωπα αυτών ατιμίας, και ζητήσουσι το όνομά σου, Κύριε. 18 αισχυνθήτωσαν και ταραχθήτωσαν εις τον αιώνα του αιώνος και εντραπήτωσαν και απολέσθωσαν 19 και γνώτωσαν ότι όνομά σοι Κύριος· συ μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.

ΠΓ (ΠΔ) 83.

Εις το τέλος, υπέρ των ληνών· τοις υιοίς Κορέ ψαλμός.

2 ΩΣ ΑΓΑΠΗΤΑ τα σκηνώματά σου, Κύριε των δυνάμεων. 3 επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του Κυρίου, η καρδία μου και η σάρξ μου ηγαλλιάσαντο επί Θεόν ζώντα. 4 και γαρ στρουθίον εύρεν εαυτω οικίαν και τρυγών νοσσιάν εαυτη, ου θήσει τα νοσσία εαυτής, τα θυσιαστήριά σου, Κύριε των δυνάμεων, ο Βασιλεύς μου και ο Θεός μου. 5 μακάριοι οι κατοικούντες εν τω οίκω σου, εις τους αιώνας των αιώνων αινέσουσί σε. (διάψαλμα). 6 μακάριος ανήρ, ω εστιν η αντίληψις αυτού παρά σοί· αναβάσεις εν τη καρδία αυτού διέθετο 7 εις την κοιλάδα του κλαυθμώνος, εις τον τόπον, ον έθετο· και γαρ ευλογίας δώσει ο νομοθετών. 8 πορεύσονται εκ δυνάμεως εις δύναμιν, οφθήσεται ο Θεός των θεών εν Σιών. 9 Κύριε ο Θεός των δυνάμεων, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι, ο Θεός Ιακώβ. (διάψαλμα). 10 υπερασπιστά ημών, ίδε, ο Θεός, και επίβλεψον εις το πρόσωπον του χριστού σου. 11 ότι κρείσσων ημέρα μία εν ταις αυλαίς σου υπέρ χιλιάδας· εξελεξάμην παραρριπτείσθαι εν τω οίκω του Θεού μου μάλλον ή οικείν με εν σκηνώμασιν αμαρτωλών. 12 ότι έλεος και αλήθειαν αγαπά Κύριος ο Θεός, χάριν και δόξαν δώσει· Κύριος ου στερήσει τα αγαθά τοις πορευομένοις εν ακακία. 13 Κύριε, ο Θεός των δυνάμεων, μακάριος άνθρωπος ο ελπίζων επί σε.

ΠΔ (ΠΕ) 84.

Εις το τέλος· τοις υιοίς Κορέ ψαλμός.

2 ΕΥΔΟΚΗΣΑΣ, Κύριε, την γην σου, απέστρεψας την αιχμαλωσίαν Ιακώβ· 3 αφήκας τας ανομίας τω λαω σου, εκάλυψας πάσας τας αμαρτίας αυτών. (διάψαλμα). 4 κατέπαυσας πάσαν την οργήν σου, απέστρεψας από οργής θυμού σου. 5 επίστρεψον ημάς, ο Θεός των σωτηρίων ημών, και απόστρεψον τον θυμόν σου αφ ‘ ημών. 6 μη εις τους αιώνας οργισθής ημίν; ή διατενείς την οργήν σου από γενεάς εις γενεάν; 7 ο Θεός, συ επιστρέψας ζωώσεις ημάς, και ο λαός σου ευφρανθήσεται επί σοί. 8 δείξον ημίν, Κύριε, το έλεός σου και το σωτήριόν σου δώης ημίν. 9 ακούσομαι τι λαλήσει εν εμοί Κύριος ο Θεός, ότι λαλήσει ειρήνην επί τον λαόν αυτού και επί τους οσίους αυτού και επί τους επιστρέφοντας καρδίαν επ ‘ αυτόν. 10 πλήν εγγύς των φοβουμένων αυτόν το σωτήριον αυτού του κατασκηνώσαι δόξαν εν τη γη ημών. 11 έλεος και αλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη και ειρήνη κατεφίλησαν· 12 αλήθεια εκ της γης ανέτειλε, και δικαιοσύνη εκ του ουρανού διέκυψε. 13 και γαρ ο Κύριος δώσει χρηστότητα, και η γη ημών δώσει τον καρπόν αυτής· 14 δικαιοσύνη εναντίον αυτού προπορεύσεται και θήσει εις οδόν τα διαβήματα αυτού.

ΠΕ (ΠΣΤ) 85.

Προσευχή τω Δαυϊδ.

ΚΛΙΝΟΝ, Κύριε, το ους σου και επάκουσόν μου, ότι πτωχός και πένης ειμί εγώ. 2 φύλαξον την ψυχήν μου, ότι όσιός ειμι· σώσον τον δούλόν σου, ο Θεός μου, τον ελπίζοντα επί σε. 3 ελέησόν με, Κύριε, ότι προς σε κεκράξομαι όλην την ημέραν. 4 εύφρανον την ψυχήν του δούλου σου, ότι προς σε, Κύριε, ήρα την ψυχήν μου. 5 ότι συ, Κύριε, χρηστός και επιεικής και πολυέλεος πάσι τοις επικαλουμένοις σε. 6 ενώτισαι, Κύριε, την προσευχήν μου και πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου. 7 εν ημέρα θλίψεώς μου εκέκραξα προς σε, ότι επήκουσάς μου. 8 ουκ έστιν όμοιός σοι εν θεοίς, Κύριε, και ουκ έστι κατά τα έργα σου. 9 πάντα τα έθνη, όσα εποίησας, ήξουσι και προσκυνήσουσιν ενώπιόν σου, Κύριε, και δοξάσουσι το όνομά σου. 10 ότι μέγας ει συ και ποιών θαυμάσια, συ ει Θεός μόνος. 11 οδήγησόν με, Κύριε, εν τη οδω σου, και πορεύσομαι εν τη αληθεία σου· ευφρανθήτω η καρδία μου του φοβείσθαι το όνομά σου. 12 εξομολογήσομαί σοι, Κύριε ο Θεός μου, εν όλη καρδία μου, και δοξάσω το όνομά σου εις τον αιώνα. 13 ότι το έλεός σου μέγα επ ‘ εμέ και ερρύσω την ψυχήν μου εξ άδου κατωτάτου. 14 ο Θεός, παράνομοι επανέστησαν επ ‘ εμέ, και συναγωγή κραταιών εζήτησαν την ψυχήν μου και ου προέθεντό σε ενώπιον αυτών. 15 και συ, Κύριε ο Θεός μου, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός. 16 επίβλεψον επ ‘ εμέ και ελέησόν με, δος το κράτος σου τω παιδί σου και σώσον τον υιόν της παιδίσκης σου. 17 ποίησον μετ ‘ εμού σημείον εις αγαθόν, και ιδέτωσαν οι μισούντές με και αισχυνθήτωσαν, ότι συ, Κύριε, εβοήθησάς μοι και παρεκάλεσάς με.

ΠΣΤ (ΠΖ) 86.

Τοις υιοίς Κορέ ψαλμός ωδής.

ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΟΙ αυτού εν τοις όρεσι τοις αγίοις· 2 αγαπά Κύριος τας πύλας Σιών υπέρ πάντα τα σκηνώματα Ιακώβ. 3 δεδοξασμένα ελαλήθη περί σου η πόλις του Θεού. (διάψαλμα). 4 μνησθήσομαι Ραάβ και Βαβυλώνος τοις γινώσκουσί με· και ιδού αλλόφυλοι και Τύρος και λαός των Αιθιόπων, ούτοι εγενήθησαν εκεί. 5 μήτηρ Σιών, ερεί άνθρωπος, και άνθρωπος εγενήθη εν αυτη, και αυτός εθεμελίωσεν αυτήν ο Ύψιστος. 6 Κύριος διηγήσεται εν γραφή λαών και αρχόντων τούτων των γεγενημένων εν αυτη. (διάψαλμα). 7 ως ευφραινομένων πάντων η κατοικία εν σοί.

ΠΖ (ΠΗ) 87.

 Ωδη ψαλμού τοις υιοίς Κορέ· εις το τέλος, υπέρ μαελέθ

του αποκριθήναι· συνέσεως Αιμάν τω Ισραηλίτη.

2 ΚΥΡΙΕ ο Θεός της σωτηρίας μου, ημέρας εκέκραξα και εν νυκτί εναντίον σου· 3 εισελθέτω ενώπιόν σου η προσευχή μου, κλίνον το ους σου εις την δέησίν μου. 4 ότι επλήσθη κακών η ψυχή μου, και η ζωή μου τω άδη ήγγισε· 5 προσελογίσθην μετά των καταβαινόντων εις λάκκον, εγενήθην ωσεί άνθρωπος αβοήθητος εν νεκροίς ελεύθερος, 6 ωσεί τραυματίαι καθεύδοντες εν τάφω, ων ουκ εμνήσθης έτι και αυτοί εκ της χειρός σου απώσθησαν. 7 έθεντό με εν λάκκω κατωτάτω, εν σκοτεινοίς και εν σκιά θανάτου. 8 επ ‘ εμέ επεστηρίχθη ο θυμός σου, και πάντας τους μετεωρισμούς σου επήγαγες επ ‘ εμέ. (διάψαλμα). 9 εμάκρυνας τους γνωστούς μου απ ‘ εμού, έθεντό με βδέλυγμα εαυτοίς, παρεδόθην και ουκ εξεπορευόμην. 10 οι οφθαλμοί μου ησθένησαν από πτωχείας· εκέκραξα προς σε, Κύριε, όλην την ημέραν, διεπέτασα προς σε τας χείράς μου· 11 μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια; ή ιατροί αναστήσουσι, και εξομολογήσονταί σοι; 12 μη διηγήσεταί τις εν τω τάφω το έλεός σου και την αλήθειάν σου εν τη απωλεία; 13 μη γνωσθήσεται εν τω σκότει τα θαυμάσιά σου και η δικαιοσύνη σου εν γη επιλελησμένη; 14 καγώ προς σε, Κύριε, εκέκραξα, και το πρωϊ η προσευχή μου προφθάσει σε. 15 ινατί, Κύριε, απωθή την ψυχήν μου, αποστρέφεις το πρόσωπόν σου απ ‘ εμού; 16 πτωχός ειμι εγώ και εν κόποις εκ νεότητός μου, υψωθείς δε εταπεινώθην και εξηπορήθην. 17 επ ‘ εμέ διήλθον αι οργαί σου, οι φοβερισμοί σου εξετάραξάν με, 18 εκύκλωσάν με ωσεί ύδωρ όλην την ημέραν, περιέσχον με άμα. 19 εμάκρυνας απ ‘ εμού φίλον και πλησίον και τους γνωστούς μου από ταλαιπωρίας.

ΠΗ (ΠΘ) 88.

Συνέσεως Αιθάμ τω Ισραηλίτη.

2 ΤΑ ΕΛΕΗ σου, Κύριε, εις τον αιώνα άσομαι, εις γενεάν και γενεάν απαγγελώ την αλήθειάν σου εν τω στόματί μου, 3 ότι είπας· εις τον αιώνα έλεος οικοδομηθήσεται· εν τοις ουρανοίς ετοιμασθήσεται η αλήθειά σου· 4 διεθέμην διαθήκην τοις εκλεκτοίς μου, ώμοσα Δαυϊδ τω δούλω μου· 5 έως του αιώνος ετοιμάσω το σπέρμα σου και οικοδομήσω εις γενεάν και γενεάν τον θρόνον σου. (διάψαλμα). 6 εξομολογήσονται οι ουρανοί τα θαυμάσιά σου, Κύριε, και την αλήθειάν σου εν εκκλησία αγίων. 7 ότι τις εν νεφέλαις ισωθήσεται τω Κυρίω; και τις ομοιωθήσεται τω Κυρίω εν υιοίς Θεού; 8 ο Θεός ενδοξαζόμενος εν βουλή αγίων, μέγας και φοβερός επί πάντας τους περικύκλω αυτού. 9 Κύριε ο Θεός των δυνάμεων, τις όμοιός σοι; δυνατός ει, Κύριε, και η αλήθειά σου κύκλω σου. 10 συ δεσπόζεις του κράτους της θαλάσσης, τον δε σάλον των κυμάτων αυτής συ καταπραϋνεις. 11 συ εταπείνωσας ως τραυματίαν υπερήφανον, εν τω βραχίονι της δυνάμεώς σου διεσκόρπισας τους εχθρούς σου. 12 σοί εισιν οι ουρανοί, και σή εστιν η γη· την οικουμένην και το πλήρωμα αυτής συ εθεμελίωσας. 13 τον βορράν και την θάλασσαν συ έκτισας, Θαβώρ και Ερμών εν τω ονόματί σου αγαλλιάσονται. 14 σός ο βραχίων μετά δυναστείας· κραταιωθήτω η χείρ σου, υψωθήτω η δεξιά σου. 15 δικαιοσύνη και κρίμα ετοιμασία του θρόνου σου, έλεος και αλήθεια προπορεύσονται προ προσώπου σου. 16 μακάριος ο λαός ο γινώσκων αλαλαγμόν· Κύριε, εν τω φωτί του προσώπου σου πορεύσονται 17 και εν τω ονόματί σου αγαλλιάσονται όλην την ημέραν και εν τη δικαιοσύνη σου υψωθήσονται. 18 ότι καύχημα της δυνάμεως αυτών συ ει, και εν τη ευδοκία σου υψωθήσεται το κέρας ημών. 19 ότι του Κυρίου η αντίληψις και του αγίου Ισραήλ βασιλέως ημών. 20 τότε ελάλησας εν οράσει τοις υιοίς σου και είπας· εθέμην βοήθειαν επί δυνατόν, ύψωσα εκλεκτόν εκ του λαού μου· 21 εύρον Δαυϊδ τον δούλόν μου, εν ελέει αγίω μου έχρισα αυτόν. 22 η γαρ χείρ μου συναντιλήψεται αυτω και ο βραχίων μου κατισχύσει αυτόν· 23 ουκ ωφελήσει εχθρός εν αυτω, και υιος ανομίας ου προσθήσει του κακώσαι αυτόν. 24 και συγκόψω από προσώπου αυτού τους εχθρούς αυτού και τους μισούντας αυτόν τροπώσομαι. 25 και η αλήθειά μου και το έλεός μου μετ ‘ αυτού, και εν τω ονόματί μου υψωθήσεται το κέρας αυτού. 26 και θήσομαι εν θαλάσση χείρα αυτού και εν ποταμοίς δεξιάν αυτού. 27 αυτός επικαλέσεταί με· πατήρ μου ει συ, Θεός μου και αντιλήπτωρ της σωτηρίας μου· 28 καγώ πρωτότοκον θήσομαι αυτόν, υψηλόν παρά τοις βασιλεύσι της γης. 29 εις τον αιώνα φυλάξω αυτω το έλεός μου, και η διαθήκη μου πιστή αυτω· 30 και θήσομαι εις τον αιώνα του αιώνος το σπέρμα αυτού και τον θρόνον αυτού ως τας ημέρας του ουρανού. 31 εάν εγκαταλίπωσιν οι υιοί αυτού τον νόμον μου και τοις κρίμασί μου μη πορευθώσιν, 32 εάν τα δικαιώματά μου βεβηλώσωσι και τας εντολάς μου μη φυλάξωσιν, 33 επισκέψομαι εν ράβδω τας ανομίας αυτών και εν μάστιξι τας αδικίας αυτών· 34 το δε έλεός μου ου μη διασκεδάσω απ ‘ αυτών, ουδ ‘ ου μη αδικήσω εν τη αληθεία μου, 35 ουδ ‘ ου μη βεβηλώσω την διαθήκην μου και τα εκπορευόμενα δια των χειλέων μου ου μη αθετήσω. 36 άπαξ ώμοσα εν τω αγίω μου, ει τω Δαυϊδ ψεύσομαι· 37 το σπέρμα αυτού εις τον αιώνα μενεί και ο θρόνος αυτού ως ο ήλιος εναντίον μου 38 και ως η σελήνη κατηρτισμένη εις τον αιώνα· και ο μάρτυς εν ουρανω πιστός. (διάψαλμα). 39 συ δε απώσω και εξουδένωσας, ανεβάλου τον χριστόν σου· 40 κατέστρεψας την διαθήκην του δούλου σου, εβεβήλωσας εις την γην το αγίασμα αυτού. 41 καθείλες πάντας τους φραγμούς αυτού, έθου τα οχυρώματα αυτού δειλίαν· 42 διήρπασαν αυτόν πάντες οι διοδεύοντες οδόν, εγενήθη όνειδος τοις γείτοσιν αυτού. 43 ύψωσας την δεξιάν των θλιβόντων αυτόν, εύφρανας πάντας τους εχθρούς αυτού. 44 απέστρεψας την βοήθειαν της ρομφαίας αυτού και ουκ αντελάβου αυτού εν τω πολέμω. 45 κατέλυσας από καθαρισμού αυτού, τον θρόνον αυτού εις την γην κατέρραξας. 46 εσμίκρυνας τας ημέρας του χρόνου αυτού, κατέχεας αυτού αισχύνην. (διάψαλμα). 47 έως πότε, Κύριε, αποστρέφη εις τέλος, εκκαυθήσεται ως πυρ η οργή σου; 48 μνήσθητι τις μου η υπόστασις· μη γαρ ματαίως έκτισας πάντας τους υιούς των ανθρώπων; 49 τις εστιν άνθρωπος, ος ζήσεται, και ουκ όψεται θάνατον; ρύσεται την ψυχήν αυτού εκ χειρός άδου; (διάψαλμα). 50 που εστι τα ελέη σου τα αρχαία, Κύριε, α ώμοσας τω Δαυϊδ εν τη αληθεία σου; 51 μνήσθητι, Κύριε, του ονειδισμού των δούλων σου, ου υπέσχον εν τω κόλπω πολλών εθνών, 52 ου ωνείδισαν οι εχθροί σου, Κύριε, ου ωνείδισαν το αντάλλαγμα του χριστού σου. 53 ευλογητός Κύριος εις τον αιώνα. γένοιτο γένοιτο.

ΠΘ (#) 89.

Προσευχή του Μωυσή ανθρώπου του Θεού.

ΚΥΡΙΕ, καταφυγή εγενήθης ημίν εν γενεά και γενεά· 2 προ του όρη γενηθήναι και πλασθήναι την γην και την οικουμένην, και από του αιώνος και έως του αιώνος συ ει. 3 μη αποστρέψης άνθρωπον εις ταπείνωσιν· και είπας· επιστρέψατε υιοί των ανθρώπων. 4 ότι χίλια έτη εν οφθαλμοίς σου ως ημέρα η εχθές, ήτις διήλθε, και φυλακή εν νυκτί. 5 τα εξουδενώματα αυτών έτη έσονται. το πρωϊ ωσεί χλόη παρέλθοι, 6 το πρωϊ ανθήσαι και παρέλθοι, το εσπέρας αποπέσοι, σκληρυνθείη και ξηρανθείη. 7 ότι εξελίπομεν εν τη οργή σου και εν τω θυμω σου εταράχθημεν. 8 έθου τας ανομίας ημών εναντίον σου· αιών ημών εις φωτισμόν του προσώπου σου. 9 ότι πάσαι αι ημέραι ημών εξέλιπον, και εν τη οργή σου εξελίπομεν· τα έτη ημών ωσεί αράχνη εμελέτων. 10 αι ημέραι των ετών ημών εν αυτοίς εβδομήκοντα έτη, εάν δε εν δυναστείαις, ογδοήκοντα έτη, και το πλείον αυτών κόπος και πόνος· ότι επήλθε πραότης εφ ‘ ημάς, και παιδευθησόμεθα. 11 τις γινώσκει το κράτος της οργής σου και από του φόβου σου τον θυμόν σου εξαριθμήσασθαι; 12 την δεξιάν σου ούτω γνώρισόν μοι και τους πεπαιδευμένους τη καρδία εν σοφία. 13 επίστρεψον, Κύριε· έως πότε; και παρακλήθητι επί τοις δούλοις σου. 14 ενεπλήσθημεν το πρωϊ του ελέους σου, Κύριε, και ηγαλλιασάμεθα και ευφράνθημεν εν πάσαις ταις ημέραις ημών· ευφρανθείημεν 15 ανθ ‘ ων ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ων είδομεν κακά. 16 και ίδε επί τους δούλους σου και επί τα έργα σου και οδήγησον τους υιούς αυτών, 17 και έστω η λαμπρότης Κυρίου του Θεού ημών εφ ‘ ημάς, και τα έργα των χειρών ημών κατεύθυνον εφ ‘ ημάς και το έργον των χειρών ημών κατεύθυνον.

# (#Α) 90.

Αίνος ωδής τω Δαυϊδ.

Ο ΚΑΤΟΙΚΩΝ εν βοηθεία του Υψίστου, εν σκέπη του Θεού του ουρανού αυλισθήσεται. 2 ερεί τω Κυρίω· αντιλήπτωρ μου ει και καταφυγή μου, ο Θεός μου, και ελπιώ επ ‘ αυτόν, 3 ότι αυτός ρύσεταί σε εκ παγίδος θηρευτών και από λόγου ταραχώδους. 4 εν τοις μεταφρένοις αυτού επισκιάσει σοι, και υπό τας πτέρυγας αυτού ελπιείς· όπλω κυκλώσει σε η αλήθεια αυτού. 5 ου φοβηθήση από φόβου νυκτερινού, από βέλε η αλήθμένου ημέρας, 6 από πράγματος εν σκότει διαπορευομένου, από συμπτώματος και δαιμονίου μεσημβρινού. 7 πεσείται εκ του κλίτους σου χιλιάς και μυριάς εκ δεξιών σου, προς σε δε ουκ εγγιεί· 8 πλήν τοις οφθαλμοίς σου κατανοήσεις και ανταπόδοσιν αμαρτωλών όψει. 9 ότι συ, Κύριε, η ελπίς μου· τον Ύψιστον έθου καταφυγήν σου. 10 ου προσελεύσεται προς σε κακά, και μάστιξ ουκ εγγιεί εν τω σκηνώματί σου. 11 ότι τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου του διαφυλάξαι σε εν πάσαις ταις οδοίς σου· 12 επί χειρών αρούσί σε, μήποτε προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου· 13 επί ασπίδα και βασιλίσκον επιβήση και καταπατήσεις λέοντα και δράκοντα. 14 ότι επ ‘ εμέ ήλπισε, και ρύσομαι αυτόν· σκεπάσω αυτόν, ότι έγνω το όνομά μου. 15 κεκράξεται προς με, και επακούσομαι αυτού, μετ ‘ αυτού ειμι εν θλίψει· εξελούμαι αυτόν, και δοξάσω αυτόν. 16 μακρότητα ημερών εμπλήσω αυτόν και δείξω αυτω το σωτήριόν μου.

#Α (#Β) 91.

Ψαλμός ωδής, εις την ημέραν του σαββάτου.

2 ΑΓΑΘΟΝ το εξομολογείσθαι τω Κυρίω και ψάλλειν τω ονόματί σου, Ύψιστε, 3 του αναγγέλλειν τω πρωϊ το έλεός σου και την αλήθειάν σου κατά νύκτα 4 εν δεκαχόρδω ψαλτηρίω μετ ‘ ωδής εν κιθάρα. 5 ότι εύφρανάς με, Κύριε, εν τοις ποιήμασί σου, και εν τοις έργοις των χειρών σου αγαλλιάσομαι. 6 ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε· σφόδρα εβαθύνθησαν οι διαλογισμοί σου. 7 ανήρ άφρων ου γνώσεται, και ασύνετος ου συνήσει ταύτα. 8 εν τω ανατείλαι αμαρτωλούς ωσεί χόρτον και διέκυψαν πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν, όπως αν εξολοθρευθώσιν εις τον αιώνα του αιώνος. 9 συ δε Ύψιστος εις τον αιώνα, Κύριε· 10 ότι ιδού οι εχθροί σου, Κύριε, ιδού οι εχθροί σου απολούνται, και διασκορπισθήσονται πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν, 11 και υψωθήσεται ως μονοκέρωτος το κέρας μου και το γήράς μου εν ελαίω πίονι· 12 και επείδεν ο οφθαλμός μου εν τοις εχθροίς μου, και εν τοις επανισταμένοις επ ‘ εμέ πονηρευομένοις ακούσατε το ους μου. 13 δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, ωσεί η κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται. 14 πεφυτευμένοι εν τω οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν· 15 έτι πληθυνθήσονται εν γήρει πίονι και ευπαθούντες έσονται του αναγγείλαι 16 ότι ευθής Κύριος ο Θεός ημών και ουκ έστιν αδικία εν αυτω.

#Β (#Γ) 92.

Εις την ημέραν του προσαββάτου, ότε κατώκισται η γη·

αίνος ωδής τω Δαυϊδ.

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν και περιεζώσατο· και γαρ εστερέωσε την οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται. 2 έτοιμος ο θρόνος σου από τότε, από του αιώνος συ ει. 3 επήραν οι ποταμοί, Κύριε, επήραν οι ποταμοί φωνάς αυτών· αρούσιν οι ποταμοί επιτρίψεις αυτών. 4 από φωνών υδάτων πολλών θαυμαστοί οι μετεωρισμοί της θαλάσσης, θαυμαστός εν υψηλοίς ο Κύριος. 5 τα μαρτύριά σου επιστώθησαν σφόδρα· τω οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε, εις μακρότητα ημερών.

#Γ (#Δ) 93.

Ψαλμός τω Δαυϊδ, τετράδι σαββάτου.

ΘΕΟΣ εκδικήσεων Κύριος, Θεός εκδικήσεων επαρρησιάσατο. 2 υψώθητι ο κρίνων την γην, απόδος ανταπόδοσιν τοις υπερηφάνοις. 3 έως πότε αμαρτωλοί, Κύριε, έως πότε αμαρτωλοί καυχήσονται, 4 φθέγξονται και λαλήσουσιν αδικίαν, λαλήσουσι πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν; 5 τον λαόν σου, Κύριε, εταπείνωσαν και την κληρονομίαν σου εκάκωσαν, 6 χήραν και ορφανόν απέκτειναν, και προσήλυτον εφόνευσαν 7 και είπαν· ουκ όψεται Κύριος, ουδέ συνήσει ο Θεός του Ιακώβ. 8 σύνετε δη, άφρονες εν τω λαω· και, μωροί, ποτέ φρονήσατε. 9 ο φυτεύσας το ους ουχί ακούει; ή ο πλάσας τον οφθαλμόν ουχί κατανοεί; 10 ο παιδεύων έθνη ουχί ελέγξει; ο διδάσκων άνθρωπον γνώσιν; 11 Κύριος γινώσκει τους διαλογισμούς των ανθρώπων ότι εισί μάταιοι. 12 μακάριος ο άνθρωπος, ον αν παιδεύσης, Κύριε, και εκ του νόμου σου διδάξης αυτόν 13 του πραϋναι αυτόν αφ ‘ ημερών πονηρών, έως ου ορυγή τω αμαρτωλω βόθρος. 14 ότι ουκ απώσεται Κύριος τον λαόν αυτού και την κληρονομίαν αυτού ουκ εγκαταλείψει, 15 έως ου δικαιοσύνη επιστρέψη εις κρίσιν και εχόμενοι αυτής πάντες οι ευθείς τη καρδία. (διάψαλμα). 16 τις αναστήσεταί μοι επί πονηρευομένοις; ή τις συμπαραστήσεταί μοι επί τους εργαζομένους την ανομίαν; 17 ει μη ότι Κύριος εβοήθησέ μοι, παρά βραχύ παρώκησε τω άδη η ψυχή μου. 18 ει έλεγον· σεσάλευται ο πούς μου, το έλεός σου, Κύριε, εβοήθει μοι. 19 Κύριε, κατά το πλήθος των οδυνών μου εν τη καρδία μου αι παρακλήσεις σου εύφραναν την ψυχήν μου. 20 μη συμπροσέστω σοι θρόνος ανομίας, ο πλάσσων κόπον επί πρόσταγμα. 21 θηρεύσουσιν επί ψυχήν δικαίου και αίμα αθωον καταδικάσονται. 22 και εγένετό μοι Κύριος εις καταφυγήν και ο Θεός μου εις βοηθόν ελπίδος μου· 23 και αποδώσει αυτοίς Κύριος την ανομίαν αυτών, και κατά την πονηρίαν αυτών αφανιεί αυτούς Κύριος ο Θεός.

#Δ (#Ε) 94.

Αίνος ωδής τω Δαυϊδ.

ΔΕΥΤΕ αγαλλιασώμεθα τω Κυρίω, αλαλάξωμεν τω Θεω τω Σωτήρι ημών· 2 προφθάσωμεν το πρόσωπον αυτού εν εξομολογήσει και εν ψαλμοίς αλαλάξωμεν αυτω. 3 ότι Θεός μέγας Κύριος και Βασιλεύς μέγας επί πάσαν την γην· 4 ότι εν τη χειρί αυτού τα πέρατα της γης, και τα ύψη των ορέων αυτού εισιν· 5 ότι αυτού εστιν η θάλασσα, και αυτός εποίησεν αυτήν, και την ξηράν αι χείρες αυτού έπλασαν. 6 δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτω και κλαύσωμεν εναντίον Κυρίου, του ποιήσαντος ημάς· 7 ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών, και ημείς λαός νομής αυτού και πρόβατα χειρός αυτού. 8 σήμερον, εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών, ως εν τω παραπικρασμω κατά την ημέραν του πειρασμού εν τη ερήμω, 9 ου επείρασάν με οι πατέρες υμών, εδοκίμασάν με και είδον τα έργα μου. 10 τεσσαράκοντα έτη προσώχθισα τη γενεά εκείνη και είπα· αεί πλανώνται τη καρδία, αυτοί δε ουκ έγνωσαν τας οδούς μου, 11 ως ώμοσα εν τη οργή μου· ει εισελεύσονται εις την κατάπαυσίν μου.

#Ε (#ΣΤ) 95.

 Οτε ο οίκος ωκοδομείτο μετά την αιχμαλωσίαν· ωδή τω Δαυϊδ.

ΑΣΑΤΕ τω Κυρίω άσμα καινόν, άσατε τω Κυρίω πάσα η γη· 2 άσατε τω Κυρίω· ευλογήσατε το όνομα αυτού, ευαγγελίζεσθε ημέραν εξ ημέρας το σωτήριον αυτού· 3 αναγγείλατε εν τοις έθνεσι την δόξαν αυτού, εν πάσι τοις λαοίς τα θαυμάσια αυτού. 4 ότι μέγας Κύριος και αινετός σφόδρα, φοβερός εστιν υπέρ πάντας τους θεούς· 5 ότι πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια, ο δε Κύριος τους ουρανούς εποίησεν. 6 εξομολόγησις και ωραιότης ενώπιον αυτού. αγιωσύνη και μεγαλοπρέπεια εν τω αγιάσματι αυτού. 7 ενέγκατε τω Κυρίω, αι πατριαί των εθνών, ενέγκατε τω Κυρίω δόξαν και τιμήν· 8 ενέγκατε τω Κυρίω δόξαν ονόματι αυτού, άρατε θυσίας και εισπορεύεσθε εις τας αυλάς αυτού· 9 προσκυνήσατε τω Κυρίω εν αυλή αγία αυτού, σαλευθήτω από προσώπου αυτού πάσα η γη. 10 είπατε εν τοις έθνεσιν· ο Κύριος εβασίλευσε, και γαρ κατώρθωσε την οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται, κρινεί λαούς εν ευθύτητι. 11 ευφραινέσθωσαν οι ουρανοί και αγαλλιάσθω η γη, σαλευθήτω η θάλασσα και το πλήρωμα αυτής· 12 χαρήσεται τα πεδία και πάντα τα εν αυτοίς· τότε αγαλλιάσονται πάντα τα ξύλα του δρυμού 13 προ προσώπου του Κυρίου, ότι έρχεται, ότι έρχεται κρίναι την γην. κρινεί την οικουμένην εν δικαιοσύνη και λαούς εν τη αληθεία αυτού.

#ΣΤ (#Ζ) 96.

Τω Δαυϊδ, ότε η γη αυτού καθίσταται.

Ο ΚΥΡΙΟΣ εβασίλευσεν, αγαλλιάσθω η γη, ευφρανθήτωσαν νήσοι πολλαί. 2 νέφη και γνόφος κύκλω αυτού, δικαιοσύνη και κρίμα κατόρθωσις του θρόνου αυτού. 3 πυρ εναντίον αυτού προπορεύσεται και φλογιεί κύκλω τους εχθρούς αυτού· 4 έφαναν αι αστραπαί αυτού τη οικουμένη, είδε και εσαλεύθη η γη. 5 τα όρη ωσεί κηρός ετάκησαν από προσώπου Κυρίου, από προσώπου Κυρίου πάσης της γης. 6 ανήγγειλαν οι ουρανοί την δικαιοσύνην αυτού, και είδοσαν πάντες οι λαοί την δόξαν αυτού. 7 αισχυνθήτωσαν πάντες οι προσκυνούντες τοις γλυπτοίς, οι εγκαυχώμενοι εν τοις ειδώλοις αυτών· προσκυνήσατε αυτω, πάντες οι άγγελοι αυτού. 8 ήκουσε και ευφράνθη η Σιών, και ηγαλλιάσαντο αι θυγατέρες της Ιουδαίας ένεκεν των κριμάτων σου, Κύριε· 9 ότι συ ει Κύριος ύψιστος επί πάσαν την γην, σφόδρα υπερυψώθης υπέρ πάντας τους θεούς. 10 οι αγαπώντες τον Κύριον, μισείτε πονηρά· φυλάσσει Κύριος τας ψυχάς των οσίων αυτού, εκ χειρός αμαρτωλών ρύσεται αυτούς. 11 φως ανέτειλε τω δικαίω και τοις ευθέσι τη καρδία ευφροσύνη. 12 ευφράνθητε, δίκαιοι, εν τω Κυρίω, και εξομολογείσθε τη μνήμη της αγιωσύνης αυτού.

#Ζ (#Η) 97.

Ψαλμός τω Δαυϊδ.

ΑΣΑΤΕ τω Κυρίω άσμα καινόν, ότι θαυμαστά εποίησεν ο Κύριος· έσωσεν αυτόν η δεξιά αυτού και ο βραχίων ο άγιος αυτού. 2 εγνώρισε Κύριος το σωτήριον αυτού, εναντίον των εθνών απεκάλυψε την δικαιοσύνην αυτού. 3 εμνήσθη του ελέους αυτού τω Ιακώβ και της αληθείας αυτού τω οίκω Ισραήλ· είδοσαν πάντα τα πέρατα της γης το σωτήριον του Θεού ημών. 4 αλαλάξατε τω Θεω, πάσα η γη, άσατε και αγαλλιάσθε και ψάλατε· 5 ψάλατε τω Κυρίω εν κιθάρα, εν κιθάρα και φωνή ψαλμού· 6 εν σάλπιγξιν ελαταίς και φωνή σάλπιγγος κερατίνης αλαλάξατε ενώπιον του Βασιλέως Κυρίου. 7 σαλευθήτω η θάλασσα και το πλήρωμα αυτής, η οικουμένη και πάντες οι κατοικούντες εν αυτη. 8 ποταμοί κροτήσουσι χειρί επί το αυτό, τα όρη αγαλλιάσονται, 9 ότι ήκει κρίναι την γην· κρινεί την οικουμένην εν δικαιοσύνη και λαούς εν ευθύτητι.

#Η (#Θ) 98.

Ψαλμός τω Δαυϊδ.

Ο ΚΥΡΙΟΣ εβασίλευσεν, οργιζέσθωσαν λαοί· ο καθήμενος επί των Χερουβίμ, σαλευθήτω η γη. 2 Κύριος εν Σιών μέγας και υψηλός εστιν επί πάντας τους λαούς. 3 εξομολογησάσθωσαν τω ονόματί σου τω μεγάλω, ότι φοβερόν και άγιόν εστι. 4 και τιμή βασιλέως κρίσιν αγαπά· συ ητοίμασας ευθύτητας, κρίσιν και δικαιοσύνην εν Ιακώβ συ εποίησας. 5 υψούτε Κύριον τον Θεόν ημών και προσκυνείτε τω υποποδίω των ποδών αυτού, ότι άγιός εστι. 6 Μωυσής και Ααρών εν τοις ιερεύσιν αυτού, και Σαμουήλ εν τοις επικαλουμένοις το όνομα αυτού· επεκαλούντο τον Κύριον, και αυτός εισήκουσεν αυτών, 7 εν στύλω νεφέλης ελάλει προς αυτούς· ότι εφύλασσον τα μαρτύρια αυτού και τα προστάγματα αυτού, α έδωκεν αυτοίς. 8 Κύριε ο Θεός ημών, συ επήκουσε αυτών· ο Θεός, συ ευίλατος εγίνου αυτοίς και εκδικών επί πάντα τα επιτηδεύματα αυτών. 9 υψούτε Κύριον τον Θεόν ημών και προσκυνείτε εις όρος άγιον αυτού, ότι άγιος Κύριος ο Θεός ημών.

#Θ (Ρ) 99.

Ψαλμός εις εξομολόγησιν.

ΑΛΑΛΑΞΑΤΕ τω Κυρίω, πάσα η γη, 2 δουλεύσατε τω Κυρίω εν ευφροσύνη, εισέλθετε ενώπιον αυτού εν αγαλλιάσει. 3 γνώτε ότι Κύριος, αυτός εστιν ο Θεός ημών, αυτός εποίησεν ημάς και ουχ ημείς· ημείς δε λαός αυτού και πρόβατα της νομής αυτού. 4 εισέλθετε εις τας πύλας αυτού εν εξομολογήσει, εις τας αυλάς αυτού εν ύμνοις. εξομολογείσθε αυτω, αινείτε το όνομα αυτού, 5 ότι χρηστός Κύριος, εις τον αιώνα το έλεος αυτού, και έως γενεάς και γενεάς η αλήθεια αυτού.

Ρ (ΡΑ) 100.

Ψαλμός τω Δαυϊδ.

ΕΛΕΟΣ και κρίσιν άσομαί σοι, Κύριε· 2 ψαλώ και συνήσω εν οδω αμώμω· πότε ήξεις προς με; διεπορευόμην εν ακακία καρδίας μου εν μέσω του οίκου μου. 3 ου προεθέμην προ οφθαλμών μου πράγμα παράνομον, ποιούντας παραβάσεις εμίσησα· ουκ εκολλήθη μοι καρδία σκαμβή. 4 εκκλίνοντος απ ‘ εμού του πονηρού ουκ εγίνωσκον. 5 τον καταλαλούντα λάθρα τον πλησίον αυτού, τούτον εξεδίωκον· υπερηφάνω οφθαλμω και απλήστω καρδία, τούτω ου συνήσθιον. 6 οι οφθαλμοί μου επί τους πιστούς της γης του συγκαθήσθαι αυτούς μετ ‘ εμού· πορευόμενος εν οδω αμώμω, ούτός μοι ελειτούργει. 7 ου κατώκει εν μέσω της οικίας μου ποιών υπερηφανίαν, λαλών άδικα ου κατεύθυνεν ενώπιον των οφθαλμών μου. 8 εις τας πρωίας απέκτεινον πάντας τους αμαρτωλούς της γης του εξολοθρεύσαι εκ πόλεως Κυρίου πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν.

ΡΑ (ΡΒ) 101.

Προσευχή τω πτωχω, όταν ακηδιάση και εναντίον Κυρίου

εκχέη την δέησιν αυτού.

2 ΚΥΡΙΕ, εισάκουσον της προσευχής μου, και η κραυγή μου προς σε ελθέτω. 3 μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ ‘ εμού· εν ή αν ημέρα θλίβωμαι, κλίνον προς με το ους σου· εν ή αν ημέρα επικαλέσωμαί σε, ταχύ επάκουσόν μου, 4 ότι εξέλιπον ωσεί καπνός αι ημέραι μου, και τα οστά μου ωσεί φρύγιον συνεφρύγησαν. 5 επλήγην ωσεί χόρτος και εξηράνθη η καρδία μου, ότι επελαθόμην του φαγείν τον άρτον μου. 6 από φωνής του στεναγμού μου εκολλήθη το οστούν μου τη σαρκί μου. 7 ωμοιώθην πελεκάνι ερημικω, εγενήθην ωσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω, 8 ηγρύπνησα και εγενόμην ως στρουθίον μονάζον επί δώματος. 9 όλην την ημέραν ωνείδιζόν με οι εχθροί μου, και οι επαινούντές με κατ ‘ εμού ώμνυον. 10 ότι σποδόν ωσεί άρτον έφαγον και το πόμα μου μετά κλαυθμού εκίρνων 11 από προσώπου της οργής σου και του θυμού σου, ότι επάρας κατέρραξάς με. 12 αι ημέραι μου ωσεί σκιά εκλίθησαν, καγώ ωσεί χόρτος εξηράνθην. 13 συ δε, Κύριε, εις τον αιώνα μένεις, και το μνημόσυνόν σου εις γενεάν και γενεάν. 14 συ αναστάς οικτειρήσεις την Σιών, ότι καιρός του οικτειρήσαι αυτήν, ότι ήκει καιρός· 15 ότι ευδόκησαν οι δούλοί σου τους λίθους αυτής, και τον χουν αυτής οικτειρήσουσι. 16 και φοβηθήσονται τα έθνη το όνομά σου, Κύριε, και πάντες οι βασιλείς της γης την δόξαν σου, 17 ότι οικοδομήσει Κύριος την Σιών και οφθήσεται εν τη δόξη αυτού. 18 επέβλεψεν επί την προσευχήν των ταπεινών και ουκ εξουδένωσε την δέησιν αυτών. 19 γραφήτω αύτη εις γενεάν ετέραν, και λαός ο κτιζόμενος αινέσει τον Κύριον. 20 ότι εξέκυψεν εξ ύψους αγίου αυτού, Κύριος εξ ουρανού επί την γην επέβλεψε 21 του ακούσαι του στεναγμού των πεπεδημένων, του λύσαι τους υιούς των τεθανατωμένων, 22 του αναγγείλαι εν Σιών το όνομα Κυρίου και την αίνεσιν αυτού εν Ιερουσαλήμ 23 εν τω συναχθήναι λαούς επί το αυτό και βασιλείς του δουλεύειν τω Κυρίω. 24 απεκρίθη αυτω εν οδω ισχύος αυτού· την ολιγότητα των ημερών μου ανάγγειλόν μοι· 25 μη αναγάγης με εν ημίσει ημερών μου· εν γενεά γενεών τα έτη σου. 26 κατ ‘ αρχάς συ, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου εισιν οι ουρανοί· 27 αυτοί απολούνται, συ δε διαμένεις, και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται, και ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς και αλλαγήσονται· 28 συ δε ο αυτός ει, και τα έτη σου ουκ εκλείψουσιν. 29 οι υιοί των δούλων σου κατασκηνώσουσι, και το σπέρμα αυτών εις τον αιώνα κατευθυνθήσεται.

ΡΒ (ΡΓ) 102.

Τω Δαυϊδ.

ΕΥΛΟΓΕΙ, η ψυχή μου, τον Κύριον και, πάντα τα εντός μου, το όνομα το άγιον αυτού· 2 ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον και μη επιλανθάνου πάσας τας ανταποδόσεις αυτού· 3 τον ευιλατεύοντα πάσας τας ανομίας σου, τον ιώμενον πάσας τας νόσους σου· 4 τον λυτρούμενον εκ φθοράς την ζωήν σου, τον στεφανούντά σε εν ελέει και οικτιρμοίς· 5 τον εμπιπλώντα εν αγαθοίς την επιθυμίαν σου, ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου. 6 ποιών ελεημοσύνας ο Κύριος και κρίμα πάσι τοις αδικουμένοις. 7 εγνώρισε τας οδούς αυτού τω Μωυσή, τοις υιοίς Ισραήλ τα θελήματα αυτού. 8 οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος· 9 ουκ εις τέλος οργισθήσεται, ουδέ εις τον αιώνα μηνιεί· 10 ου κατά τας ανομίας ημών εποίησεν ημίν, ουδέ κατά τας αμαρτίας ημών ανταπέδωκεν ημίν, 11 ότι κατά το ύψος του ουρανού από της γης εκραταίωσε Κύριος το έλεος αυτού επί τους φοβουμένους αυτόν· 12 καθόσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών, εμάκρυνεν αφ ‘ ημών τας ανομίας ημών. 13 καθώς οικτείρει πατήρ υιούς, ωκτείρησε Κύριος τους φοβουμένους αυτόν, 14 ότι αυτός έγνω το πλάσμα ημών, εμνήσθη ότι Χους εσμεν. 15 άνθρωπος, ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού· ωσεί άνθος του αγρού, ούτως εξανθήσει· 16 ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτω, και ουχ υπάρξει και ουκ επιγνώσεται έτι τον τόπον αυτού. 17 το δε έλεος του Κυρίου από του αιώνος και έως του αιώνος επί τους φοβουμένους αυτόν, και η δικαιοσύνη αυτού επί υιοίς υιών 18 τοις φυλάσσουσι την διαθήκην αυτού και μεμνημένοις των εντολών αυτού του ποιήσαι αυτάς. 19 Κύριος εν τω ουρανω ητοίμασε τον θρόνον αυτού, και η βασιλεία αυτού πάντων δεσπόζει. 20 ευλογείτε τον Κύριον, πάντες οι άγγελοι αυτού, δυνατοί ισχύϊ ποιούντες τον λόγον αυτού του ακούσαι της φωνής των λόγων αυτού. 21 ευλογείτε τον Κύριον, πάσαι αι δυνάμεις αυτού, λειτουργοί αυτού ποιούντες το θέλημα αυτού· 22 ευλογείτε τον Κύριον, πάντα τα έργα αυτού, εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού· ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον.

ΡΓ (ΡΔ) 103.

Τω Δαυϊδ.

ΕΥΛΟΓΕΙ, η ψυχή μου, τον Κύριον. Κύριε ο Θεός μου, εμεγαλύνθης σφόδρα, εξομολόγησιν και μεγαλοπρέπειαν ενεδύσω 2 αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον, εκτείνων τον ουρανόν ωσεί δέρριν· 3 ο στεγάζων εν ύδασι τα υπερωα αυτού, ο τιθείς νέφη την επίβασιν αυτού, ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων· 4 ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα. 5 ο θεμελιών την γην επί την ασφάλειαν αυτής, ου κλιθήσεται εις τον αιώνα του αιώνος. 6 άβυσσος ως ιμάτιον το περιβόλαιον αυτού, επί των ορέων στήσονται ύδατα· 7 από επιτιμήσεώς σου φεύξονται, από φωνής βροντής σου δειλιάσουσιν. 8 αναβαίνουσιν όρη και καταβαίνουσι πεδία εις τον τόπον ον εθεμελίωσας αυτά· 9 όριον έθου, ό ου παρελεύσονται, ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γην. 10 ο εξαποστέλλων πηγάς εν φάραγξιν, ανά μέσον των ορέων διελεύσονται ύδατα· 11 ποτιούσι πάντα τα θηρία του αγρού, προσδέξονται όναγροι εις δίψαν αυτών· 12 επ ‘ αυτά τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσει, εκ μέσου των πετρών δώσουσι φωνήν. 13 ποτίζων όρη εκ των υπερώων αυτού, από καρπού των έργων σου χορτασθήσεται η γη. 14 ο εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσι και χλόην τη δουλεία των ανθρώπων του εξαγαγείν άρτον εκ της γης· 15 και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου του ιλαρύναι πρόσωπον εν ελαίω, και άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει. 16 χορτασθήσονται τα ξύλα του πεδίου, αι κέδροι του Λιβάνου, ας εφύτευσας. 17 εκεί στρουθία εννοσσεύσουσι, του ερωδιού η οικία ηγείται αυτών. 18 όρη τα υψηλά ταις ελάφοις, πέτρα καταφυγή τοις λαγωοίς. 19 εποίησε σελήνην εις καιρούς, ο ήλιος έγνω την δύσιν αυτού. 20 έθου σκότος, και εγένετο νύξ· εν αυτη διελεύσονται πάντα τα θηρία του δρυμού. 21 σκύμνοι ωρυόμενοι του αρπάσαι και ζητήσαι παρά τω Θεω βρώσιν αυτοίς. 22 ανέτειλεν ο ήλιος, και συνήχθησαν και εις τας μάνδρας αυτών κοιτασθήσονται. 23 εξελεύσεται άνθρωπος επί το έργον αυτού και επί την εργασίαν αυτού έως εσπέρας. 24 ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε· πάντα εν σοφία εποίησας, επληρώθη η γη της κτίσεώς σου. 25 αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος, εκεί ερπετά, ων ουκ έστιν αριθμός, ζωα μικρά μετά μεγάλων· 26 εκεί πλοία διαπορεύονται, δράκων ούτος, ον έπλασας εμπαίζειν αυτη. 27 πάντα προς σε προσδοκώσι, δούναι την τροφήν αυτών εις εύκαιρον. 28 δόντος σου αυτοίς συλλέξουσιν, ανοίξαντός σου την χείρα, τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος. 29 αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον ταραχθήσονται· αντανελείς το πνεύμα αυτών, και εκλείψουσι και εις τον χουν αυτών επιστρέψουσιν. 30 εξαποστελείς το πνεύμά σου, και κτισθήσονται, και ανακαινιείς το πρόσωπον της γης. 31 ήτω η δόξα Κυρίου εις τους αιώνας, ευφρανθήσεται Κύριος επί τοις έργοις αυτού· 32 ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν, ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται. 33 άσω τω Κυρίω εν τη ζωή μου, ψαλώ τω Θεω μου έως υπάρχω· 34 ηδυνθείη αυτω η διαλογή μου, εγώ δε ευφρανθήσομαι επί τω Κυρίω. 35 εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ωστε μη υπάρχειν αυτούς. ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον.

ΡΔ (ΡΕ) 104.

 Αλληλούϊα.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τω Κυρίω και επικαλείσθε το όνομα αυτού, απαγγείλατε εν τοις έθνεσι τα έργα αυτού· 2 άσατε αυτω και ψάλατε αυτω, διηγήσασθε πάντα τα θαυμάσια αυτού. 3 επαινείσθε εν τω ονόματι τω αγίω αυτού. ευφρανθήτω καρδία ζητούντων τον Κύριον· 4 ζητήσατε τον Κύριον και κραταιώθητε, ζητήσατε το πρόσωπον αυτού διαπαντός. 5 μνήσθητε των θαυμασίων αυτού, ων εποίησε, τα τέρατα αυτού και τα κρίματα του στόματος αυτού, 6 σπέρμα Αβραάμ δούλοι αυτού, υιοί Ιακώβ εκλεκτοί αυτού. 7 αυτός Κύριος ο Θεός ημών, εν πάση τη γη τα κρίματα αυτού. 8 εμνήσθη εις τον αιώνα διαθήκης αυτού, λόγου, ου ενετείλατο εις χιλίας γενεάς, 9 ον διέθετο τω Αβραάμ, και του όρκου αυτού τω Ισαάκ 10 και έστησεν αυτόν τω Ιακώβ εις πρόσταγμα και τω Ισραήλ εις διαθήκην αιώνιον 11 λέγων· σοί δώσω την γην Χαναάν σχοίνισμα κληρονομίας υμών. 12 εν τω είναι αυτούς αριθμω βραχείς, ολιγοστούς και παροίκους εν αυτη 13 και διήλθον εξ έθνους εις έθνος, και εκ βασιλείας εις λαόν έτερον. 14 ουκ αφήκεν άνθρωπον αδικήσαι αυτούς και ήλεγξεν υπέρ αυτών βασιλείς· 15 μη άπτεσθε των χριστών μου και εν τοις προφήταις μου μη πονηρεύεσθε. 16 και εκάλεσε λιμόν επί την γην, παν στήριγμα άρτου συνέτριψεν· 17 απέστειλεν έμπροσθεν αυτών άνθρωπον, εις δούλον επράθη Ιωσήφ. 18 εταπείνωσαν εν πέδαις τους πόδας αυτού, σίδηρον διήλθεν η ψυχή αυτού 19 μέχρι του ελθείν τον λόγον αυτού, το λόγιον του Κυρίου επύρωσεν αυτόν. 20 απέστειλε βασιλεύς και έλυσεν αυτόν, άρχων λαού, και αφήκεν αυτόν. 21 κατέστησεν αυτόν κύριον του οίκου αυτού και άρχοντα πάσης της κτήσεως αυτού 22 του παιδεύσαι τους άρχοντας αυτού ως εαυτόν και τους πρεσβυτέρους αυτού σοφίσαι. 23 και εισήλθεν Ισραήλ εις Αίγυπτον, και Ιακώβ παρώκησεν εν γη Χαμ. 24 και ηύξησε τον λαόν αυτού σφόδρα και εκραταίωσεν αυτόν υπέρ τους εχθρούς αυτού. 25 μετέστρεψε την καρδίαν αυτού του μισήσαι τον λαόν αυτού, του δολιούσθαι εν τοις δούλοις αυτού. 26 εξαπέστειλε Μωϋσήν τον δούλον αυτού, Ααρών, ον εξελέξατο εαυτω. 27 έθετο εν αυτοίς τους λόγους των σημείων αυτού και των τεράτων αυτού εν γη Χαμ. 28 εξαπέστειλε σκότος και εσκότασεν, ότι παρεπίκραναν τους λόγους αυτού· 29 μετέστρεψε τα ύδατα αυτών εις αίμα, και απέκτεινε τους ιχθύας αυτών. 30 εξήρψεν η γη αυτών βατράχους εν τοις ταμιείοις των βασιλέων αυτών. 31 είπε, και ήλθε κυνόμυια και σκνίπες εν πάσι τοις ορίοις αυτών. 32 έθετο τας βροχάς αυτών χάλαζαν, πυρ καταφλέγον εν τη γη αυτών, 33 και επάταξε τας αμπέλους αυτών και τας συκάς αυτών και συνέτριψε παν ξύλον ορίου αυτών. 34 είπε και ήλθεν ακρίς, και βρούχος, ου ουκ ην αριθμός, 35 και κατέφαγε πάντα τον χόρτον εν τη γη αυτών, και κατέφαγε τον καρπόν της γης αυτών. 36 και επάταξε παν πρωτότοκον εν τη γη αυτών, απαρχήν παντός πόνου αυτών. 37 και εξήγαγεν αυτούς εν αργυρίω και χρυσίω, και ουκ ην εν ταις φυλαίς αυτών ο ασθενών. 38 ευφράνθη Αίγυπτος εν τη εξόδω αυτών, ότι επέπεσεν ο φόβος αυτών επ ‘ αυτούς. 39 διεπέτασε νεφέλην εις σκέπην αυτοίς και πυρ του φωτίσαι αυτοίς την νύκτα. 40 ήτησαν, και ήλθεν ορτυγομήτρα, και άρτον ουρανού ενέπλησεν αυτούς· 41 διέρρηξε πέτραν, και ερρύησαν ύδατα, επορεύθησαν εν ανύδροις ποταμοί. 42 ότι εμνήσθη του λόγου του αγίου αυτού του προς Αβραάμ τον δούλον αυτού 43 και εξήγαγε τον λαόν αυτού εν αγαλλιάσει και τους εκλεκτούς αυτού εν ευφροσύνη. 44 και έδωκεν αυτοίς χώρας εθνών, και πόνους λαών κατεκληρονόμησαν, 45 όπως αν φυλάξωσι τα δικαιώματα αυτού, και τον νόμον αυτού εκζητήσωσιν.

ΡΕ (Ρ) 105.

 Αλληλούϊα.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τω Κυρίω, ότι χρηστός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού. 2 τις λαλήσει τας δυναστείας του Κυρίου, ακουστάς ποιήσει πάσας τας αινέσεις αυτού; 3 μακάριοι οι φυλάσσοντες κρίσιν και ποιούντες δικαιοσύνην εν παντί καιρω. 4 μνήσθητι ημών, Κύριε, εν τη ευδοκία του λαού σου, επίσκεψαι ημάς εν τω σωτηρίω σου 5 του ιδείν εν τη χρηστότητι των εκλεκτών σου, του ευφρανθήναι εν τη ευφροσύνη του έθνους σου, του επαινείσθαι μετά της κληρονομίας σου. 6 ημάρτομεν μετά των πατέρων ημών, ηνομήσαμεν, ηδικήσαμεν. 7 οι πατέρες ημών εν Αιγύπτω ου συνήκαν τα θαυμάσιά σου και ουκ εμνήσθησαν του πλήθους του ελέους σου και παρεπίκραναν αναβαίνοντες εν τη ερυθρά θαλάσση. 8 και έσωσεν αυτούς ένεκεν του ονόματος αυτού του γνωρίσαι την δυναστείαν αυτού· 9 και επετίμησε τη ερυθρά θαλάσση, και εξηράνθη, και ωδήγησεν αυτούς εν αβύσσω ως εν ερήμω· 10 και έσωσεν αυτούς εκ χειρός μισούντος και ελυτρώσατο αυτούς εκ χειρός εχθρών· 11 εκάλυψεν ύδωρ τους θλίβοντας αυτούς, εις εξ αυτών ουχ υπελείφθη. 12 και επίστευσαν τοις λόγοις αυτού και ήσαν την αίνεσιν αυτού. 13 ετάχυναν, επελάθοντο των έργων αυτού, ουχ υπέμειναν την βουλήν αυτού· 14 και επεθύμησαν επιθυμίαν εν τη ερήμω και επείρασαν τον Θεόν εν ανύδρω. 15 και έδωκεν αυτοίς το αίτημα αυτών, και εξαπέστειλε πλησμονήν εις τας ψυχάς αυτών. 16 και παρώργισαν Μωυσήν εν τη παρεμβολή, τον Ααρών τον άγιον Κυρίου· 17 ηνοίχθη η γη και κατέπιε Δαθάν και εκάλυψεν επί την συναγωγήν Αβειρών· 18 και εξεκαύθη πυρ εν τη συναγωγή αυτών, φλόξ κατέφλεξεν αμαρτωλούς. 19 και εποίησαν μόσχον εν Χωρήβ και προσεκύνησαν τω γλυπτω. 20 και ηλλάξαντο την δόξαν αυτών εν ομοιώματι μόσχου εσθίοντος χόρτον. 21 και επελάθοντο του Θεού του σώζοντος αυτούς, του ποιήσαντος μεγάλα εν Αιγύπτω, 22 θαυμαστά εν γη Χαμ, φοβερά επί θαλάσσης ερυθράς. 23 και είπε του εξολοθρεύσαι αυτούς, ει μη Μωυσής ο εκλεκτός αυτού έστη εν τη θραύσει ενώπιον αυτού του αποστρέψαι τον θυμόν αυτού του μη εξολοθρεύσαι αυτούς. 24 και εξουδένωσαν γην επιθυμητήν, ουκ επίστευσαν τω λόγω αυτού· 25 και εγόγγυσαν εν τοις σκηνώμασιν αυτών, ουκ εισήκουσαν της φωνής Κυρίου. 26 και επήρε την χείρα αυτού επ ‘ αυτούς του καταβαλείν αυτούς εν τη ερήμω 27 και του καταβαλείν το σπέρμα αυτών εν τοις έθνεσι και διασκορπίσαι αυτούς εν ταις χώραις. 28 και ετελέσθησαν τω Βεελφεγώρ και έφαγον θυσίας νεκρών· 29 και παρώξυναν αυτόν εν τοις επιτηδεύμασιν αυτών, και επληθύνθη εν αυτοίς η πτώσις. 30 και έστη Φινεές και εξιλάσατο, και εκόπασεν η θραύσις· 31 και ελογίσθη αυτω εις δικαιοσύνην εις γενεάν και γενεάν έως του αιώνος. 32 και παρώργισαν αυτόν επί ύδατος αντιλογίας και εκακώθη Μωυσής δι ‘ αυτούς, 33 ότι παρεπίκραναν το πνεύμα αυτού, και διέστειλεν εν τοις χείλεσιν αυτού. 34 ουκ εξωλόθρευσαν τα έθνη, α είπε Κύριος αυτοίς, 35 και εμίγησαν εν τοις έθνεσι και έμαθον τα έργα αυτών· 36 και εδούλευσαν τοις γλυπτοίς αυτών, και εγενήθη αυτοίς εις σκάνδαλον· 37 και έθυσαν τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών τοις δαιμονίοις 38 και εξέχεαν αίμα αθωον, αίμα υιών αυτών και θυγατέρων, ων έθυσαν τοις γλυπτοίς Χαναάν και εφονοκτονήθη η γη εν τοις αίμασι 39 και εμιάνθη εν τοις έργοις αυτών, και επόρνευσαν εν τοις επιτηδεύμασιν αυτών. 40 και ωργίσθη θυμω Κύριος επί τον λαόν αυτού και εβδελύξατο την κληρονομίαν αυτού· 41 και παρέδωκεν αυτούς εις χείρας εχθρών, και εκυρίευσαν αυτών οι μισούντες αυτούς. 42 και έθλιψαν αυτούς οι εχθροί αυτών, και εταπεινώθησαν υπό τας χείρας αυτών. 43 πλεονάκις ερρύσατο αυτούς, αυτοί δε παρεπίκραναν αυτόν εν τη βουλή αυτών και εταπεινώθησαν εν ταις ανομίαις αυτών. 44 και είδε Κύριος εν τω θλίβεσθαι αυτούς, εν τω αυτόν εισακούσαι της δεήσεως αυτών· 45 και εμνήσθη της διαθήκης αυτού και μετεμελήθη κατά το πλήθος του ελέους αυτού 46 και έδωκεν αυτούς εις οικτιρμούς εναντίον πάντων των αιχμαλωτευσάντων αυτούς. 47 σώσον ημάς, Κύριε ο Θεός ημών, και επισυνάγαγε ημάς εκ των εθνών του εξομολογήσασθαι τω ονόματί σου τω αγίω, του εγκαυχάσθαι εν τη αινέσει σου. 48 ευλογητός Κύριος ο Θεός Ισραήλ από του αιώνος και έως του αιώνος. και ερεί πας ο λαός· γένοιτο γένοιτο.

ΡΣΤ (ΡΖ) 106.

 Αλληλούϊα.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τω Κυρίω, ότι χρηστός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 2 ειπάτωσαν οι λελυτρωμένοι υπό Κυρίου, ους ελυτρώσατο εκ χειρός εχθρού. 3 εκ των χωρών συνήγαγεν αυτούς, από ανατολών και δυσμών και βορρά και θαλάσσης. 4 επλανήθησαν εν τη ερήμω εν γη ανύδρω, οδόν πόλεως κατοικητηρίου ουχ εύρον, 5 πεινώντες και διψώντες, η ψυχή αυτών εν αυτοίς εξέλιπε· 6 και εκέκραξαν προς Κύριον εν τω θλίβεσθαι αυτούς, και εκ των αναγκών αυτών ερρύσατο αυτούς 7 και ωδήγησεν αυτούς εις οδόν ευθείαν του πορευθήναι εις πόλιν κατοικητηρίου. 8 εξομολογησάσθωσαν τω Κυρίω τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τοις υιοίς των ανθρώπων, 9 ότι εχόρτασε ψυχήν κενήν και πεινώσαν ενέπλησεν αγαθών. 10 καθημένους εν σκότει και σκιά θανάτου, πεπεδημένους εν πτωχεία και σιδήρω, 11 ότι παρεπίκραναν τα λόγια του Θεού, και την βουλήν του Υψίστου παρώξυναν, 12 και εταπεινώθη εν κόποις η καρδία αυτών, ησθένησαν, και ουκ ην ο βοηθών· 13 και εκέκραξαν προς Κύριον εν τω θλίβεσθαι αυτούς, και εκ των αναγκών αυτών έσωσεν αυτούς 14 και εξήγαγεν αυτούς εκ σκότους και σκιάς θανάτου και τους δεσμούς αυτών διέρρηξεν. 15 εξομολογησάσθωσαν τω Κυρίω τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τοις υιοίς των ανθρώπων, 16 ότι συνέτριψε πύλας χαλκάς και μοχλούς σιδηρούς συνέθλασεν. 17 αντελάβετο αυτών εξ οδού ανομίας αυτών, δια γαρ τας ανομίας αυτών εταπεινώθησαν· 18 παν βρώμα εβδελύξατο η ψυχή αυτών, και ήγγισαν έως των πυλών του θανάτου· 19 και εκέκραξαν προς Κύριον εν τω θλίβεσθαι αυτούς, και εκ των αναγκών αυτών έσωσεν αυτούς, 20 απέστειλε τον λόγον αυτού και ιάσατο αυτούς και ερρύσατο αυτούς εκ των διαφθορών αυτών. 21 εξομολογησάσθωσαν τω Κυρίω τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τοις υιοίς των ανθρώπων 22 και θυσάτωσαν αυτω θυσίαν αινέσεως και εξαγγειλάτωσαν τα έργα αυτού εν αγαλλιάσει. 23 οι καταβαίνοντες εις θάλασσαν εν πλοίοις, ποιούντες εργασίαν εν ύδασι πολλοίς, 24 αυτοί είδον τα έργα Κυρίου και τα θαυμάσια αυτού εν τω βυθω. 25 είπε, και έστη πνεύμα καταιγίδος, και υψώθη τα κύματα αυτής· 26 αναβαίνουσιν έως των ουρανών και καταβαίνουσιν έως των αβύσσων, η ψυχή αυτών εν κακοίς ετήκετο· 27 εταράχθησαν, εσαλεύθησαν ως ο μεθύων, και πάσα η σοφία αυτών κατεπόθη· 28 και εκέκραξαν προς Κύριον εν τω θλίβεσθαι αυτούς, και εκ των αναγκών αυτών εξήγαγεν αυτούς 29 και επέταξε τη καταιγίδι, και έστη εις αύραν, και εσίγησαν τα κύματα αυτής· 30 και ευφράνθησαν, ότι ησύχασαν, και ωδήγησεν αυτούς επί λιμένα θελήματος αυτού. 31 εξομολογησάσθωσαν τω Κυρίω τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τοις υιοίς των ανθρώπων. 32 υψωσάτωσαν αυτόν εν εκκλησία λαού και εν καθέδρα πρεσβυτέρων αινεσάτωσαν αυτόν. 33 έθετο ποταμούς εις έρημον και διεξόδους υδάτων εις δίψαν, 34 γην καρποφόρον εις άλμην από κακίας των κατοικούντων εν αυτη. 35 έθετο έρημον εις λίμνας υδάτων και γην άνυδρον εις διεξόδους υδάτων. 36 και κατώκισεν εκεί πεινώντας, και συνεστήσαντο πόλεις κατοικεσίας 37 και έσπειραν αγρούς και εφύτευσαν αμπελώνας και εποίησαν καρπόν γεννήματος, 38 και ευλόγησεν αυτούς, και επληθύνθησαν σφόδρα, και τα κτήνη αυτών ουκ εσμίκρυνε. 39 και ωλιγώθησαν και εκακώθησαν από θλίψεως κακών και οδύνης. 40 εξεχύθη εξουδένωσις επ ‘ άρχοντας αυτών, και επλάνησεν αυτούς εν αβάτω και ουχ οδω. 41 και εβοήθησε πένητι εκ πτωχείας και έθετο ως πρόβατα πατριάς. 42 όψονται ευθείς και ευφρανθήσονται, και πάσα ανομία εμφράξει το στόμα αυτής. 43 τις σοφός και φυλάξει ταύτα και συνήσει τα ελέη του Κυρίου;

ΡΖ (ΡΗ) 107.

 Ωδη ψαλμού τω Δαυϊδ.

2 ΕΤΟΙΜΗ η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου, άσομαι και ψαλώ εν τη δόξη μου. 3 εξεγέρθητι, ψαλτήριον και κιθάρα· εξεγερθήσομαι όρθρου. 4 εξομολογήσομαί σοι εν λαοίς, Κύριε, ψαλώ σοι εν έθνεσιν, 5 ότι μέγα επάνω των ουρανών το έλεός σου και έως των νεφελών η αλήθειά σου. 6 υψώθητι επί τους ουρανούς, ο Θεός, και επί πάσαν την γην η δόξα σου. 7 όπως αν ρυσθώσιν οι αγαπητοί σου, σώσον τη δεξιά σου και επάκουσόν μου. 8 ο Θεός ελάλησεν εν τω αγίω αυτού· υψωθήσομαι και διαμεριώ Σίκιμα, και την κοιλάδα των σκηνών διαμετρήσω· 9 εμός εστι Γαλαάδ, και εμός εστι Μανασσής, και Εφραίμ αντίληψις της κεφαλής μου, Ιούδας βασιλεύς μου, 10 Μωάβ λέβης της ελπίδος μου, επί την Ιδουμαίαν επιβαλώ το υπόδημά μου, εμοί αλλόφυλοι υπετάγησαν. 11 τις απάξει με εις πόλιν περιοχής; ή τις οδηγήσει με έως της Ιδουμαίας; 12 ουχί συ, ο Θεός, ο απωσάμενος ημάς; και ουκ εξελεύση, ο Θεός, εν ταις δυνάμεσιν ημών; 13 δος ημίν βοήθειαν εκ θλίψεως, και ματαία σωτηρία ανθρώπου. 14 εν τω Θεω ποιήσωμεν δύναμιν, και αυτός εξουδενώσει τους εχθρούς ημών.

ΡΗ (ΡΘ) 108.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

Ο Θεός, την αίνεσίν μου μη παρασιωπήσης, 2 ότι στόμα αμαρτωλού και στόμα δολίου επ ‘ εμέ ηνοίχθη, ελάλησαν κατ ‘ εμού γλώσση δολία 3 και λόγοις μίσους εκύκλωσάν με και επολέμησάν με δωρεάν. 4 αντί του αγαπάν με ενδιέβαλλόν με, εγώ δε προσηυχόμην· 5 και έθεντο κατ ‘ εμού κακά αντί αγαθών και μίσος αντί της αγαπήσεώς μου. 6 κατάστησον επ ‘ αυτόν αμαρτωλόν, και διάβολος στήτω εκ δεξιών αυτού· 7 εν τω κρίνεσθαι αυτόν εξέλθοι καταδεδικασμένος, και η προσευχή αυτού γενέσθω εις αμαρτίαν. 8 γενηθήτωσαν αι ημέραι αυτού ολίγαι, και την επισκοπήν αυτού λάβοι έτερος. 9 γενηθήτωσαν οι υιοί αυτού ορφανοί και η γυνή αυτού χήρα· 10 σαλευόμενοι μεταναστήτωσαν οι υιοί αυτού και επαιτησάτωσαν, εκβληθήτωσαν εκ των οικοπέδων αυτών. 11 εξερευνησάτω δανειστής πάντα, όσα υπάρχει αυτω, και διαρπασάτωσαν αλλότριοι τους πόνους αυτού· 12 μη υπαρξάτω αυτω αντιλήπτωρ, μηδέ γενηθήτω οικτίρμων τοις ορφανοίς αυτού· 13 γενηθήτω τα τέκνα αυτού εις εξολόθρευσιν, εν γενεά μια εξαλειφθείη το όνομα αυτού. 14 αναμνησθείη η ανομία των πατέρων αυτού έναντι Κυρίου, και η αμαρτία της μητρός αυτού μη εξαλειφθείη· 15 γενηθήτωσαν εναντίον Κυρίου διαπαντός, και εξολοθρευθείη εκ γης το μνημόσυνον αυτών, 16 ανθ ‘ ων ουκ εμνήσθη ποιήσαι έλεος και κατεδίωξεν άνθρωπον πένητα και πτωχόν και κατανενυγμένον τη καρδία του θανατώσαι. 17 και ηγάπησε κατάραν, και ήξει αυτω· και ουκ ηθέλησεν ευλογίαν, και μακρυνθήσεται απ ‘ αυτού. 18 και ενεδύσατο κατάραν ως ιμάτιον, και εισήλθεν ωσεί ύδωρ εις τα έγκατα αυτού και ωσεί έλαιον εν τοις οστέοις αυτού. 19 γενηθήτω αυτω ως ιμάτιον, ό περιβάλλεται, και ωσεί ζώνη, ην διαπαντός περιζώννυται. 20 τούτο το έργον των ενδιαβαλλόντων με παρά Κυρίου και των λαλούντων πονηρά κατά της ψυχής μου. 21 και συ, Κύριε Κύριε, ποίησον μετ ‘ εμού ένεκεν του ονόματός σου, ότι χρηστόν το έλεός σου. ρύσαί με, 22 ότι πτωχός και πένης ειμί εγώ, και η καρδία μου τετάρακται εντός μου. 23 ωσεί σκιά εν τω εκκλίναι αυτήν αντανηρέθην, εξετινάχθην ωσεί ακρίδες. 24 τα γόνατά μου ησθένησαν από νηστείας, και η σάρξ μου ηλλοιώθη δι ‘ έλαιον. 25 καγώ εγενήθην όνειδος αυτοίς· είδοσάν με, εσάλευσαν κεφαλάς αυτών. 26 βοήθησόν μοι, Κύριε ο Θεός μου, και σώσόν με κατά το έλεός σου. 27 και γνώτωσαν ότι η χείρ σου αύτη και συ, Κύριε, εποίησας αυτήν. 28 καταράσονται αυτοί, και συ ευλογήσεις· οι επανιστάμενοί μοι αισχυνθήτωσαν, ο δε δούλός σου ευφρανθήσεται. 29 ενδυσάσθωσαν οι ενδιαβάλλοντές με εντροπήν και περιβαλέσθωσαν ως διπλοϊδα αισχύνην αυτών. 30 εξομολογήσομαι τω Κυρίω σφόδρα εν τω στόματί μου και εν μέσω πολλών αινέσω αυτόν, 31 ότι παρέστη εκ δεξιών πένητος του σώσαι εκ των καταδιωκόντων την ψυχήν μου.

ΡΘ (ΡΙ) 109.

Ψαλμός τω Δαυϊδ.

ΕΙΠΕΝ ο Κύριος τω Κυρίω μου· κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. 2 ράβδον δυνάμεως εξαποστελεί σοι Κύριος εκ Σιών, και κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου. 3 μετά σου η αρχή εν ημέρα της δυνάμεώς σου εν ταις λαμπρότησι των αγίων σου· εκ γαστρός προ εωσφόρου εγέννησά σε. 4 ώμοσε Κύριος και ου μεταμεληθήσεται· συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. 5 Κύριος εκ δεξιών σου συνέθλασεν εν ημέρα οργής αυτού βασιλείς· 6 κρινεί εν τοις έθνεσι, πληρώσει πτώματα, συνθλάσει κεφαλάς επί γης πολλών. 7 εκ χειμάρρου εν οδω πίεται· δια τούτο υψώσει κεφαλήν.

ΡΙ (ΡΙΑ) 110.

 Αλληλούϊα.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΜΑΙ σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου εν βουλή ευθέων και συναγωγή. 2 μεγάλα τα έργα Κυρίου, εξεζητημένα εις πάντα τα θελήματα αυτού· 3 εξομολόγησις και μεγαλοπρέπεια το έργον αυτού, και η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα του αιώνος. 4 μνείαν εποιήσατο των θαυμασίων αυτού, ελεήμων και οικτίρμων ο Κύριος· 5 τροφήν έδωκε τοις φοβουμένοις αυτόν, μνησθήσεται εις τον αιώνα διαθήκης αυτού. 6 ισχύν έργων αυτού ανήγγειλε τω λαω αυτού του δούναι αυτοίς κληρονομίαν εθνών. 7 έργα χειρών αυτού αλήθεια και κρίσις· πισταί πάσαι αι εντολαί αυτού, 8 εστηριγμέναι εις τον αιώνα του αιώνος, πεποιημέναι εν αληθεία και ευθύτητι. 9 λύτρωσιν απέστειλε τω λαω αυτού, ενετείλατο εις τον αιώνα διαθήκην αυτού· άγιον και φοβερόν το όνομα αυτού. 10 αρχή σοφίας φόβος Κυρίου, σύνεσις δε αγαθή πάσι τοις ποιούσιν αυτήν. η αίνεσις αυτού μένει εις τον αιώνα του αιώνος.

ΡΙΑ (ΡΙΒ) 111.

 Αλληλούϊα.

ΜΑΚΑΡΙΟΣ ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον, εν ταις εντολαίς αυτού θελήσει σφόδρα· 2 δυνατόν εν τη γη έσται το σπέρμα αυτού, γενεά ευθέων ευλογηθήσεται. 3 δόξα και πλούτος εν τω οίκω αυτού, και η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα του αιώνος. 4 εξανέτειλεν εν σκότει φως τοις ευθέσιν ελεήμων και οικτίρμων και δίκαιος. 5 χρηστός ανήρ ο οικτείρων και κιχρών· οικονομήσει τους λόγους αυτού εν κρίσει, 6 ότι εις τον αιώνα ου σαλευθήσεται, εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος. 7 από ακοής πονηράς ου φοβηθήσεται· ετοίμη η καρδία αυτού ελπίζειν επί Κύριον. 8 εστήρικται η καρδία αυτού, ου μη φοβηθή, έως ου επίδη επί τους εχθρούς αυτού· 9 εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησιν· η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα του αιώνος, το κέρας αυτού υψωθήσεται εν δόξη. 10 αμαρτωλός όψεται και οργισθήσεται, τους οδόντας αυτού βρύξει και τακήσεται· επιθυμία αμαρτωλού απολείται.

ΡΙΒ (ΡΙΓ) 112.

 Αλληλούϊα.

ΑΙΝΕΙΤΕ, παίδες, Κύριον, αινείτε το όνομα Κυρίου· 2 είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος. 3 από ανατολών ηλίου μέχρι δυσμών αινετόν το όνομα Κυρίου. 4 υψηλός επί πάντα τα έθνη ο Κύριος, επί τους ουρανούς η δόξα αυτού. 5 τις ως Κύριος ο Θεός ημών; ο εν υψηλοίς κατοικών 6 και τα ταπεινά εφορών εν τω ουρανω και εν τη γη, 7 ο εγείρων από γης πτωχόν και από κοπρίας ανυψών πένητα 8 του καθίσαι αυτόν μετά αρχόντων, μετά αρχόντων λαού αυτού· 9 ο κατοικίζων στείραν εν οίκω, μητέρα επί τέκνοις ευφραινομένην.

ΡΙΓ (ΡΙΔ) 113.

 Αλληλούϊα.

ΕΝ ΕΞΟΔ† Ισραήλ εξ Αιγύπτου, οίκου Ιακώβ εκ λαού βαρβάρου, 2 εγενήθη Ιουδαία αγίασμα αυτού, Ισραήλ εξουσία αυτού. 3 η θάλασσα είδε και έφυγεν, ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω· 4 τα όρη εσκίρτησαν ωσεί κριοί και οι βουνοί ως αρνία προβάτων. 5 τι σοί εστι, θάλασσα, ότι έφυγες, και συ, Ιορδάνη, ότι εστράφης εις τα οπίσω; 6 τα όρη, ότι εσκιρτήσατε ωσεί κριοί, και οι βουνοί ως αρνία προβάτων; 7 από προσώπου Κυρίου εσαλεύθη η γη, από προσώπου του Θεού Ιακώβ 8 του στρέψαντος την πέτραν εις λίμνας υδάτων και την ακρότομον εις πηγάς υδάτων. 9 μη ημίν, Κύριε, μη ημίν, αλλ ‘ ή τω ονόματί σου δος δόξαν, επί τω ελέει σου και τη αληθεία σου, 10 μήποτε είπωσι τα έθνη· που εστιν ο Θεός αυτών; 11 ο δε Θεός ημών εν τω ουρανω και εν τη γη πάντα, όσα ηθέλησεν, εποίησε. 12 τα είδωλα των εθνών, αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων· 13 στόμα έχουσι, και ου λαλήσουσιν, οφθαλμούς έχουσι, και ουκ όψονται, 14 ώτα έχουσι, και ουκ ακούσονται, ρίνας έχουσι, και ουκ οσφρανθήσονται, 15 χείρας έχουσι, και ου ψηλαφήσουσι, πόδας έχουσι και ου περιπατήσουσιν, ου φωνήσουσιν εν τω λάρυγγι αυτών. 16 όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά και πάντες οι πεποιθότες επ ‘ αυτοίς. 17 οίκος Ισραήλ ήλπισεν επί Κύριον· βοηθός και υπερασπιστής αυτών εστιν. 18 οίκος Ααρών ήλπισεν επί Κύριον· βοηθός και υπερασπιστής αυτών εστιν. 19 οι φοβούμενοι τον Κύριον ήλπισαν επί Κύριον· βοηθός και υπερασπιστής αυτών εστιν. 20 Κύριος μνησθείς ημών ευλόγησεν ημάς, ευλόγησε τον οίκον Ισραήλ, ευλόγησε τον οίκον Ααρών, 21 ευλόγησε τους φοβουμένους τον Κύριον, τους μικρούς μετά των μεγάλων. 22 προσθείη Κύριος εφ ‘ υμάς, εφ ‘ υμάς και επί τους υιούς υμών. 23 ευλογημένοι υμείς τω Κυρίω τω ποιήσαντι τον ουρανόν και την γην. 24 ο ουρανός του ουρανού τω Κυρίω, την δε γην έδωκε τοις υιοίς των ανθρώπων. 25 ουχ οι νεκροί αινέσουσί σε, Κύριε, ουδέ πάντες οι καταβαίνοντες εις άδου, 26 αλλ ‘ ημείς οι ζώντες ευλογήσομεν τον Κύριον, από του νυν, και έως του αιώνος.

ΡΙΔ (ΡΙΕ) 114.

 Αλληλούϊα.

ΗΓΑΠΗΣΑ, ότι εισακούσεται Κύριος της φωνής της δεήσεώς μου, 2 ότι έκλινε το ους αυτού εμοί, και εν ταις ημέραις μου επικαλέσομαι. 3 περιέσχον με ωδίνες θανάτου, κίνδυνοι άδου εύροσάν με· θλίψιν και οδύνην εύρον, 4 και το όνομα Κυρίου επεκαλεσάμην· ω Κύριε, ρύσαι την ψυχήν μου. 5 ελεήμων ο Κύριος και δίκαιος, και ο Θεός ημών ελεεί. 6 φυλάσσων τα νήπια ο Κύριος· εταπεινώθην, και έσωσέ με. 7 επίστρεψον, ψυχή μου, εις την ανάπαυσίν σου, ότι Κύριος ευηργέτησέ σε, 8 ότι εξείλετο την ψυχήν μου εκ θανάτου, τους οφθαλμούς μου από δακρύων και τους πόδας μου από ολισθήματος. 9 ευαρεστήσω ενώπιον Κυρίου, εν χώρα ζώντων.

ΡΙΕ (ΡΙΣΤ) 115.

 Αλληλούϊα.

ΕΠΙΣΤΕΥΣΑ, διό ελάλησα· εγώ δε εταπεινώθην σφόδρα. 2 εγώ δε είπα εν τη εκστάσει μου· πας άνθρωπος ψεύστης. 3 τι ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων, ων ανταπέδωκέ μοι; 4 ποτήριον σωτηρίου λήψομαι και το όνομα Κυρίου επικαλέσομαι. 5 τας ευχάς μου τω Κυρίω αποδώσω εναντίον παντός του λαού αυτού. 6 τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος των οσίων αυτού. 7 ω Κύριε, εγώ δούλος σός, εγώ δούλος σός και υιος της παιδίσκης σου. διέρρηξας τους δεσμούς μου, 8 σοί θύσω θυσίαν αινέσεως και εν ονόματι Κυρίου επικαλέσομαι. 9 τας ευχάς μου τω Κυρίω αποδώσω εναντίον παντός του λαού αυτού, 10 εν αυλαίς οίκου Κυρίου εν μέσω σου, Ιερουσαλήμ.

ΡΙΣΤ (ΡΙΖ) 116.

 Αλληλούϊα.

ΑΙΝΕΙΤΕ τον Κύριον, πάντα τα έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί, 2 ότι εκραταιώθη το έλεος αυτού εφ ‘ ημάς, και η αλήθεια του Κυρίου μένει εις τον αιώνα.

ΡΙΖ (ΡΙΗ) 117.

 Αλληλούϊα.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τω Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού. 2 ειπάτω δη οίκος Ισραήλ ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 3 ειπάτω δη οίκος Ααρών ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 4 ειπάτωσαν δη πάντες οι φοβούμενοι τον Κύριον ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού. 5 εκ θλίψεως επεκαλεσάμην τον Κύριον, και επήκουσέ μου εις πλατυσμόν. 6 Κύριος εμοί βοηθός, και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος. 7 Κύριος εμοί βοηθός, καγώ επόψομαι τους εχθρούς μου. 8 αγαθόν πεποιθέναι επί Κύριον ή πεποιθέναι επ ‘ άνθρωπον· 9 αγαθόν ελπίζειν επί Κύριον ή ελπίζειν επ ‘ άρχουσι. 10 πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς· 11 κυκλώσαντες εκύκλωσάν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς. 12 εκύκλωσάν με ωσεί μέλισσαι κηρίον και εξεκαύθησαν ως πυρ εν ακάνθαις, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς. 13 ωσθείς ανετράπην του πεσείν, και ο Κύριος αντελάβετό μου. 14 ισχύς μου και ύμνησίς μου ο Κύριος και εγένετό μοι εις σωτηρίαν. 15 φωνή αγαλλιάσεως και σωτηρίας εν σκηναίς δικαίων· δεξιά Κυρίου εποίησε δύναμιν, 16 δεξιά Κυρίου ύψωσέ με, δεξιά Κυρίου εποίησε δύναμιν. 17 ουκ αποθανούμαι, αλλά ζήσομαι και διηγήσομαι τα έργα Κυρίου. 18 παιδεύων επαίδευσέ με ο Κύριος και τω θανάτω ου παρέδωκέ με. 19 ανοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης· εισελθών εν αυταίς εξομολογήσομαι τω Κυρίω. 20 αύτη η πύλη του Κυρίου, δίκαιοι εισελεύσονται εν αυτη. 21 εξομολογήσομαί σοι, ότι επήκουσάς μου και εγένου μοι εις σωτηρίαν. 22 λίθον, ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας· 23 παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών. 24 αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος· αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτη. 25 ω Κύριε, σώσον δη, ω Κύριε, ευόδωσον δη. 26 ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου· ευλογήκαμεν υμάς εξ οίκου Κυρίου. 27 Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν· συστήσασθε εορτήν εν τοις πυκάζουσιν έως των κεράτων του θυσιαστηρίου. 28 Θεός μου ει συ, και εξομολογήσομαί σοι· Θεός μου ει συ, και υψώσω σε· εξομολογήσομαί σοι, ότι επήκουσάς μου και εγένου μοι εις σωτηρίαν. 29 εξομολογείσθε τω Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.

ΡΙΗ (ΡΙΘ) 118.

 Αλληλούϊα.

ΜΑΚΑΡΙΟΙ οι άμωμοι εν οδω οι πορευόμενοι εν νόμω Κυρίου. 2 μακάριοι οι εξερευνώντες τα μαρτύρια αυτού· εν όλη καρδία εκζητήσουσιν αυτόν. 3 ου γαρ οι εργαζόμενοι την ανομίαν εν ταις οδοίς αυτού επορεύθησαν. 4 συ ενετείλω τας εντολάς σου του φυλάξασθαι σφόδρα. 5 όφελον κατευθυνθείησαν αι οδοί μου του φυλάξασθαι τα δικαιώματά σου. 6 τότε ου μη αισχυνθώ εν τω με επιβλέπειν επί πάσας τας εντολάς σου. 7 εξομολογήσομαί σοι εν ευθύτητι καρδίας εν τω μεμαθηκέναι με τα κρίματα της δικαιοσύνης σου. 8 τα δικαιώματά σου φυλάξω· μη με εγκαταλίπης έως σφόδρα. - 9 Εν τίνι κατορθώσει νεώτερος την οδόν αυτού; εν τω φυλάξασθαι τους λόγους σου. 10 εν όλη καρδία μου εξεζήτησά σε· μη απώση με από των εντολών σου. 11 εν τη καρδία μου έκρυψα τα λόγιά σου, όπως αν μη αμάρτω σοι. 12 ευλογητός ει, Κύριε· δίδαξόν με τα δικαιώματά σου. 13 εν τοις χείλεσί μου εξήγγειλα πάντα τα κρίματα του στόματός σου. 14 εν τη οδω των μαρτυρίων σου ετέρφθην ως επί παντί πλούτω. 15 εν ταις εντολαίς σου αδολεσχήσω και κατανοήσω τας οδούς σου. 16 εν τοις δικαιώμασί σου μελετήσω, ουκ επιλήσομαι των λόγων σου. - 17 Ανταπόδος τω δούλω σου· ζήσομαι και φυλάξω τους λόγους σου. 18 αποκάλυψον τους οφθαλμούς μου, και κατανοήσω τα θαυμάσια εκ του νόμου σου. 19 πάροικος εγώ ειμι εν τη γη· μη αποκρύψης απ ‘ εμού τας εντολάς σου. 20 επεπόθησεν η ψυχή μου του επιθυμήσαι τα κρίματά σου εν παντί καιρω. 21 επετίμησας υπερηφάνοις· επικατάρατοι οι εκκλίνοντες από των εντολών σου. 22 περίελε απ ‘ εμού όνειδος και εξουδένωσιν, ότι τα μαρτύριά σου εξεζήτησα. 23 και γαρ εκάθισαν άρχοντες και κατ ‘ εμού κατελάλουν, ο δε δούλός σου ηδολέσχει εν τοις δικαιώμασί σου. 24 και γαρ τα μαρτύριά σου μελέτη μου εστι, και αι συμβουλίαι μου τα δικαιώματά σου. - 25 Εκολλήθη τω εδάφει η ψυχή μου· ζήσόν με κατά τον λόγον σου. 26 τας οδούς μου εξήγγειλα, και επήκουσάς μου· δίδαξόν με τα δικαιώματά σου. 27 οδόν δικαιωμάτων σου συνέτισόν με, και αδολεσχήσω εν τοις θαυμασίοις σου. 28 ενύσταξεν η ψυχή μου από ακηδίας· βεβαίωσόν με εν τοις λόγοις σου. 29 οδόν αδικίας απόστησον απ ‘ εμού και τω νόμω σου ελέησόν με. 30 οδόν αληθείας ηρετισάμην και τα κρίματά σου ουκ επελαθόμην. 31 εκολλήθην τοις μαρτυρίοις σου, Κύριε· μη με καταισχύνης. 32 οδόν εντολών σου έδραμον, όταν επλάτυνας την καρδίαν μου.- 33 Νομοθέτησόν με, Κύριε, την οδόν των δικαιωμάτων σου, και εκζητήσω αυτήν διαπαντός. 34 συνέτισόν με, και εξερευνήσω τον νόμον σου και φυλάξω αυτόν εν όλη καρδία μου. 35 οδήγησόν με εν τη τρίβω των εντολών σου, ότι αυτήν ηθέλησα. 36 κλίνον την καρδίαν μου εις τα μαρτύριά σου και μη εις πλεονεξίαν. 37 απόστρεψον τους οφθαλμούς μου του μη ιδείν ματαιότητα, εν τη οδω σου ζήσόν με. 38 στήσον τω δούλω σου το λόγιόν σου εις τον φόβον σου. 39 περίελε τον ονειδισμόν μου, ον υπώπτευσα· ότι τα κρίματά σου χρηστά. 40 ιδού επεθύμησα τας εντολάς σου· εν τη δικαιοσύνη σου ζήσόν με. - 41 Και έλθοι επ ‘ εμέ το έλεός σου, Κύριε, το σωτήριόν σου κατά τον λόγον σου. 42 και αποκριθήσομαι τοις ονειδίζουσί μοι λόγον, ότι ήλπισα επί τοις λόγοις σου. 43 και μη περιέλης εκ του στόματός μου λόγον αληθείας έως σφόδρα, ότι επί τοις κρίμασί σου επήλπισα. 44 και φυλάξω τον νόμον σου διαπαντός, εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος. 45 και επορευόμην εν πλατυσμω, ότι τας εντολάς σου εξεζήτησα. 46 και ελάλουν εν τοις μαρτυρίοις σου εναντίον βασιλέων και ουκ ησχυνόμην. 47 και εμελέτων εν ταις εντολαίς σου, ας ηγάπησα σφόδρα. 48 και ήρα τας χείράς μου προς τας εντολάς σου ας ηγάπησα, και ηδολέσχουν εν τοις δικαιώμασί σου. - 49 Μνήσθητι των λόγων σου τω δούλω σου, ων επήλπισάς με. 50 αύτη με παρεκάλεσεν εν τη ταπεινώσει μου, ότι το λόγιόν σου έζησέ με. 51 υπερήφανοι παρηνόμουν έως σφόδρα, από δε του νόμου σου ουκ εξέκλινα. 52 εμνήσθην των κριμάτων σου απ ‘ αιώνος, Κύριε, και παρεκλήθην. 53 αθυμία κατέσχε με από αμαρτωλών των εγκαταλιμπανόντων τον νόμον σου. 54 ψαλτά ήσάν μοι τα δικαιώματά σου εν τόπω παροικίας μου. 55 εμνήσθην εν νυκτί του ονόματός σου, Κύριε, και εφύλαξα τον νόμον σου. 56 αύτη εγενήθη μοι, ότι τα δικαιώματά σου εξεζήτησα. - 57 Μερίς μου ει, Κύριε, είπα του φυλάξασθαι τον νόμον σου. 58 εδεήθην του προσώπου σου εν όλη καρδία μου· ελέησόν με κατά το λόγιόν σου. 59 διελογισάμην τας οδούς σου και επέστρεψα τους πόδας μου εις τα μαρτύριά σου. 60 ητοιμάσθην και ουκ εταράχθην του φυλάξασθαι τας εντολάς σου. 61 σχοινία αμαρτωλών περιεπλάκησάν μοι, και του νόμου σου ουκ επελαθόμην. 62 μεσονύκτιον εξηγειρόμην του εξομολογείσθαί σοι επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου. 63 μέτοχος εγώ ειμι πάντων των φοβουμένων σε και των φυλασσόντων τας εντολάς σου. 64 του ελέους σου, Κύριε, πλήρης η γη· τα δικαιώματά σου δίδαξόν με. - 65 Χρηστότητα εποίησας μετά του δούλου σου, Κύριε, κατά τον λόγον σου. 66 χρηστότητα και παιδείαν και γνώσιν δίδαξόν με, ότι ταις εντολαίς σου επίστευσα. 67 προ του με ταπεινωθήναι εγώ επλημμέλησα, δια τούτο το λόγιόν σου εφύλαξα. 68 χρηστός ει συ, Κύριε, και εν τη χρηστότητί σου δίδαξόν με τα δικαιώματά σου. 69 επληθύνθη επ ‘ εμέ αδικία υπερηφάνων, εγώ δε εν όλη καρδία μου εξερευνήσω τας εντολάς σου. 70 ετυρώθη ως γάλα η καρδία αυτών, εγώ δε τον νόμον σου εμελέτησα. 71 αγαθόν μοι ότι εταπείνωσάς με, όπως αν μάθω τα δικαιώματά σου. 72 αγαθός μοι ο νόμος του στόματός σου υπέρ χιλιάδας χρυσίου και αργυρίου. - 73 Αι χείρές σου εποίησάν με και έπλασάν με· συνέτισόν με και μαθήσομαι τας εντολάς σου. 74 οι φοβούμενοί σε όψονταί με και ευφρανθήσονται, ότι εις τους λόγους σου επήλπισα. 75 έγνων, Κύριε, ότι δικαιοσύνη τα κρίματά σου, και αληθεία εταπείνωσάς με. 76 γενηθήτω δη το έλεός σου του παρακαλέσαι με κατά το λόγιόν σου τω δούλω σου. 77 ελθέτωσάν μοι οι οικτιρμοί σου, και ζήσομαι, ότι ο νόμος σου μελέτη μου εστιν. 78 αισχυνθήτωσαν υπερήφανοι, ότι αδίκως ηνόμησαν εις εμέ· εγώ δε αδολεσχήσω εν ταις εντολαίς σου. 79 επιστρεψάτωσάν με οι φοβούμενοί σε και οι γινώσκοντες τα μαρτύριά σου. 80 γενηθήτω η καρδία μου άμωμος εν τοις δικαιώμασί σου, όπως αν μη αισχυνθώ. - 81 Εκλείπει εις το σωτήριόν σου η ψυχή μου, εις τους λόγους σου επήλπισα. 82 εξέλιπον οι οφθαλμοί μου εις το λόγιόν σου λέγοντες· πότε παρακαλέσεις με; 83 ότι εγενήθην ως ασκός εν πάχνη· τα δικαιώματά σου ουκ επελαθόμην. 84 πόσαι εισίν αι ημέραι του δούλου σου; πότε ποιήσεις μοι εκ των καταδιωκόντων με κρίσιν; 85 διηγήσαντό μοι παράνομοι αδολεσχίας, αλλ ‘ ουχ ως ο νόμος σου, Κύριε. 86 πάσαι αι εντολαί σου αλήθεια· αδίκως κατεδίωξάν με, βοήθησόν μοι. 87 παρά βραχύ συνετέλεσάν με εν τη γη, εγώ δε ουκ εγκατέλιπον τας εντολάς σου. 88 κατά το έλεός σου ζήσόν με, και φυλάξω τα μαρτύρια του στόματός σου. - 89 Εις τον αιώνα, Κύριε, ο λόγος σου διαμένει εν τω ουρανω. 90 εις γενεάν και γενεάν η αλήθειά σου· εθεμελίωσας την γην και διαμένει. 91 τη διατάξει σου διαμένει ημέρα, ότι τα σύμπαντα δούλα σά. 92 ει μη ότι ο νόμος σου μελέτη μου εστι, τότε αν απωλόμην εν τη ταπεινώσει μου. 93 εις τον αιώνα ου μη επιλάθωμαι των δικαιωμάτων σου, ότι εν αυτοίς έζησάς με. 94 σός ειμι εγώ, σώσόν με, ότι τα δικαιώματά σου εξεζήτησα. 95 εμέ υπέμειναν αμαρτωλοί του απολέσαι με· τα μαρτύριά σου συνήκα. 96 πάσης συντελείας είδον πέρας· πλατεία η εντολή σου σφόδρα. - 97 Ως ηγάπησα τον νόμον σου, Κύριε· όλην την ημέραν μελέτη μου εστιν. 98 υπέρ τους εχθρούς μου εσόφισάς με την εντολήν σου, ότι εις τον αιώνα εμή εστιν. 99 υπέρ πάντας τους διδάσκοντάς με συνήκα, ότι τα μαρτύριά σου μελέτη μου εστιν. 100 υπέρ πρεσβυτέρους συνήκα, ότι τας εντολάς σου εξεζήτησα. 101 εκ πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τους πόδας μου, όπως αν φυλάξω τους λόγους σου. 102 από των κριμάτων σου ουκ εξέκλινα, ότι συ ενομοθέτησάς με. 103 ως γλυκέα τω λάρυγγί μου τα λόγιά σου, υπέρ μέλι τω στόματί μου. 104 από των εντολών σου συνήκα· δια τούτο εμίσησα πάσαν οδόν αδικίας. - 105 Λύχνος τοις ποσί μου ο νόμος σου και φως ταις τρίβοις μου. 106 ώμοσα και έστησα του φυλάξασθαι τα κρίματα της δικαιοσύνης σου. 107 εταπεινώθην έως σφόδρα· Κύριε, ζήσόν με κατά τον λόγον σου. 108 τα εκούσια του στόματός μου ευδόκησον δη, Κύριε, και τα κρίματά σου δίδαξόν με. 109 η ψυχή μου εν ταις χερσί σου διαπαντός, και του νόμου σου ουκ επελαθόμην. 110 έθεντο αμαρτωλοί παγίδα μοι, και εκ των εντολών σου ουκ επλανήθην. 111 εκληρονόμησα τα μαρτύριά σου εις τον αιώνα, ότι αγαλλίαμα της καρδίας μου εισιν. 112 έκλινα την καρδίαν μου του ποιήσαι τα δικαιώματά σου εις τον αιώνα δι ‘ αντάμειψιν. - 113 Παρανόμους εμίσησα, τον δε νόμον σου ηγάπησα. 114 βοηθός μου, και αντιλήπτωρ μου ει συ· εις τους λόγους σου επήλπισα. 115 εκκλίνατε απ ‘ εμού, πονηρευόμενοι, και εξερευνήσω τας εντολάς του Θεού μου.116 αντιλαβού μου κατά το λόγιόν σου, και ζήσόν με, και μη καταισχύνης με από της προσδοκίας μου. 117 βοήθησόν μοι, και σωθήσομαι και μελετήσω εν τοις δικαιώμασί σου διαπαντός. 118 εξουδένωσας πάντας τους αποστατούντας από των δικαιωμάτων σου, ότι άδικον το ενθύμημα αυτών. 119 παραβαίνοντας ελογισάμην πάντας τους αμαρτωλούς της γης· δια τούτο ηγάπησα τα μαρτύριά σου. 120 καθήλωσον εκ του φόβου σου τας σάρκας μου· από γαρ των κριμάτων σου εφοβήθην. - 121 Εποίησα κρίμα και δικαιοσύνην· μη παραδως με τοις αδικούσί με. 122 έκδεξαι τον δούλόν σου εις αγαθόν· μη συκοφαντησάτωσάν με υπερήφανοι. 123 οι οφθαλμοί μου εξέλιπον εις το σωτήριόν σου και εις το λόγιον της δικαιοσύνης σου. 124 ποίησον μετά του δούλου σου κατά το έλεός σου και τα δικαιώματά σου δίδαξόν με. 125 δούλός σου ειμι εγώ· συνέτισόν με, και γνώσομαι τα μαρτύριά σου. 126 καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω· διεσκέδασαν τον νόμον σου. 127 δια τούτο ηγάπησα τας εντολάς σου υπέρ χρυσίον και τοπάζιον. 128 δια τούτο προς πάσας τας εντολάς σου κατωρθούμην, πάσαν οδόν άδικον εμίσησα. - 129 Θαυμαστά τα μαρτύριά σου· δια τούτο εξηρεύνησεν αυτά η ψυχή μου. 130 η δήλωσις των λόγων σου φωτιεί και συνετιεί νηπίους. 131 το στόμα μου ήνοιξα και είλκυσα πνεύμα, ότι τας εντολάς σου επεπόθουν. 132 Επίβλεψον επ ‘ εμέ και ελέησόν με κατά το κρίμα των αγαπώντων το όνομά σου. 133 τα διαβήματά μου κατεύθυνον κατά το λόγιόν σου, και μη κατακυριευσάτω μου πάσα ανομία. 134 λύτρωσαί με από συκοφαντίας ανθρώπων, και φυλάξω τας εντολάς σου. 135 το πρόσωπόν σου επίφανον επί τον δούλόν σου και δίδαξόν με τα δικαιώματά σου. 136 διεξόδους υδάτων κατέδυσαν οι οφθαλμοί μου, επεί ουκ εφύλαξα τον νόμον σου. - 137 Δίκαιος ει, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου. 138 ενετείλω δικαιοσύνην τα μαρτύριά σου και αλήθειαν σφόδρα. 139 εξέτηξέ με ο ζήλός σου, ότι επελάθοντο των λόγων σου οι εχθροί μου. 140 πεπυρωμένον το λόγιόν σου σφόδρα, και ο δούλός σου ηγάπησεν αυτό. 141 νεώτερος εγώ ειμι και εξουδενωμένος· τα δικαιώματά σου ουκ επελαθόμην. 142 η δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια. 143 θλίψεις και ανάγκαι εύροσάν με· αι εντολαί σου μελέτη μου. 144 δικαιοσύνη τα μαρτύριά σου εις τον αιώνα· συνέτισόν με, και ζήσομαι. - 145 Εκέκραξα εν όλη καρδία μου· επάκουσόν μου, Κύριε, τα δικαιώματά σου εκζητήσω. 146 εκέκραξά σοι· σώσόν με, και φυλάξω τα μαρτύριά σου. 147 προέφθασα εν αωρία και εκέκραξα, εις τους λόγους σου επήλπισα. 148 προέφθασαν οι οφθαλμοί μου προς όρθρον του μελετάν τα λόγιά σου. 149 της φωνής μου άκουσον, Κύριε, κατά το έλεός σου, κατά το κρίμά σου ζήσόν με. 150 προσήγγισαν οι καταδιώκοντές με ανομία, από δε του νόμου σου εμακρύνθησαν. 151 εγγύς ει, Κύριε, και πάσαι αι οδοί σου αλήθεια. 152 κατ ‘ αρχάς έγνων εκ των μαρτυρίων σου, ότι εις τον αιώνα εθεμελίωσας αυτά. - 153 Ίδε την ταπείνωσίν μου και εξελού με, ότι του νόμου σου ουκ επελαθόμην. 154 κρίνον την κρίσιν μου και λύτρωσαί με· δια τον λόγον σου ζήσόν με. 155 μακράν από αμαρτωλών σωτηρία, ότι τα δικαιώματά σου ουκ εξεζήτησαν. 156 οι οικτιρμοί σου πολλοί, Κύριε· κατά το κρίμά σου ζήσόν με. 157 πολλοί οι εκδιώκοντές με και θλίβοντές με· εκ των μαρτυρίων σου ουκ εξέκλινα. 158 είδον ασυνετούντας και εξετηκόμην, ότι τα λόγιά σου ουκ εφυλάξαντο. 159 ίδε, ότι τας εντολάς σου ηγάπησα· Κύριε, εν τω ελέει σου ζήσόν με. 160 αρχή των λόγων σου αλήθεια, και εις τον αιώνα πάντα τα κρίματα της δικαιοσύνης σου. - 161 Άρχοντες κατεδίωξάν με δωρεάν, και από των λόγων σου εδειλίασεν η καρδία μου. 162 αγαλλιάσομαι εγώ επί τα λόγιά σου ως ο ευρίσκων σκύλα πολλά. 163 αδικίαν εμίσησα και εβδελυξάμην, τον δε νόμον σου ηγάπησα. 164 επτάκις της ημέρας ήνεσά σε επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου. 165 ειρήνη πολλή τοις αγαπώσι τον νόμον σου, και ουκ έστιν αυτοίς σκάνδαλον. 166 προσεδόκων το σωτήριόν σου, Κύριε, και τας εντολάς σου ηγάπησα. 167 εφύλαξεν η ψυχή μου τα μαρτύριά σου και ηγάπησεν αυτά σφόδρα. 168 εφύλαξα τας εντολάς σου και τα μαρτύριά σου, ότι πάσαι αι οδοί μου εναντίον σου, Κύριε. - 169 Εγγισάτω η δέησίς μου ενώπιόν σου, Κύριε· κατά το λόγιόν σου συνέτισόν με. 170 εισέλθοι το αξίωμά μου ενώπιόν σου, Κύριε· κατά το λόγιόν σου ρύσαί με. 171 εξερεύξαιντο τα χείλη μου ύμνον, όταν διδάξης με τα δικαιώματά σου. 172 φθέγξαιτο η γλώσσά μου τα λόγιά σου, ότι πάσαι αι εντολαί σου δικαιοσύνη. 173 γενέσθω η χείρ σου του σώσαί με, ότι τας εντολάς σου ηρετισάμην. 174 επεπόθησα το σωτήριόν σου, Κύριε, και ο νόμος σου μελέτη μου εστι. 175 ζήσεται η ψυχή μου και αινέσει σε, και τα κρίματά σου βοηθήσει μοι. 176 επλανήθην ως πρόβατον απολωλός· ζήτησον τον δούλόν σου, ότι τας εντολάς σου ουκ επελαθόμην.

ΡΙΘ (ΡΚ) 119.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΠΡΟΣ Κύριον εν τω θλίβεσθαί με εκέκραξα, και εισήκουσέ μου. 2 Κύριε, ρύσαι την ψυχήν μου από χειλέων αδίκων και από γλώσσης δολίας. 3 τι δοθείη σοι και τι προστεθείη σοι προς γλώσσαν δολίαν; 4 τα βέλη του δυνατού ηκονημένα, συν τοις άνθραξι τοις ερημικοίς. 5 οίμοι! ότι η παροικία μου εμακρύνθη, κατεσκήνωσα μετά των σκηνωμάτων Κηδάρ. 6 πολλά παρώκησεν η ψυχή μου. 7 μετά των μισούντων την ειρήνην ήμην ειρηνικός· όταν ελάλουν αυτοίς, επολέμουν με δωρεάν.

ΡΚ (ΡΚΑ) 120.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΗΡΑ τους οφθαλμούς μου εις τα όρη, όθεν ήξει η βοήθειά μου. 2 η βοήθειά μου παρά Κυρίου του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην. 3 μη δώης εις σάλον τον πόδα σου, μηδέ νυστάξη ο φυλάσσων σε. 4 ιδού ου νυστάξει ουδέ υπνώσει ο φυλάσσων τον Ισραήλ. 5 Κύριος φυλάξει σε, Κύριος σκέπη σοι επί χείρα δεξιάν σου· 6 ημέρας ο ήλιος ου συγκαύσει σε, ουδέ η σελήνη την νύκτα. 7 Κύριος φυλάξει σε από παντός κακού, φυλάξει την ψυχήν σου ο Κύριος. 8 Κύριος φυλάξει την είσοδόν σου και την έξοδόν σου από του νυν και έως του αιώνος.

ΡΚΑ (ΡΚΒ) 121.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΕΥΦΡΑΝΘΗΝ επί τοις ειρηκόσι μοι· εις οίκον Κυρίου πορευσόμεθα. 2 εστώτες ήσαν οι πόδες ημών εν ταις αυλαίς σου, Ιερουσαλήμ. 3 Ιερουσαλήμ οικοδομουμένη ως πόλις, ης η μετοχή αυτής επί το αυτό. 4 εκεί γαρ ανέβησαν αι φυλαί, φυλαί Κυρίου, μαρτύριον τω Ισραήλ, του εξομολογήσασθαι τω ονόματι Κυρίου· 5 ότι εκεί εκάθισαν θρόνοι εις κρίσιν, θρόνοι επί οίκον Δαυϊδ. 6 ερωτήσατε δη τα εις ειρήνην την Ιερουσαλήμ, και ευθηνία τοις αγαπώσί σε· 7 γενέσθω δη ειρήνη εν τη δυνάμει σου και ευθηνία εν ταις πυργοβάρεσί σου. 8 ένεκα των αδελφών μου και των πλησίον μου, ελάλουν δη ειρήνην περί σου· 9 ένεκα του οίκου Κυρίου του Θεού ημών, εξεζήτησα αγαθά σοι.

ΡΚΒ (ΡΚΓ) 122.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΠΡΟΣ σε ήρα τους οφθαλμούς μου τον κατοικούντα εν τω ουρανω. 2 ιδού ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας των κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας της κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών προς Κύριον τον Θεόν ημών, έως ου οικτειρήσαι ημάς. 3 ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, 4 επί πλείον επλήσθη η ψυχή ημών. Τό όνειδος τοις ευθηνούσι, και η εξουδένωσις τοις υπερηφάνοις.

ΡΚΓ (ΡΚΔ) 123.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΕΙ ΜΗ ότι Κύριος ην εν ημίν, ειπάτω δη Ισραήλ· 2 ει μη ότι Κύριος ην εν ημίν εν τω επαναστήναι ανθρώπους εφ ‘ ημάς, 3 άρα ζώντας αν κατέπιον ημάς εν τω οργισθήναι τον θυμόν αυτών εφ ‘ ημάς· 4 άρα το ύδωρ αν κατεπόντισεν ημάς, χείμαρρον διήλθεν η ψυχή ημών· 5 άρα διήλθεν η ψυχή ημών το ύδωρ το ανυπόστατον. 6 ευλογητός Κύριος, ος ουκ έδωκεν ημάς εις θήραν τοις οδούσιν αυτών. 7 η ψυχή ημών ως στρουθίον ερρύσθη εκ της παγίδος των θηρευόντων· η παγίς συνετρίβη, και ημείς ερρύσθημεν. 8 η βοήθεια ημών εν ονόματι Κυρίου του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην.

ΡΚΔ (ΡΚΕ) 124.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΟΙ ΠΕΠΟΙΘΟΤΕΣ επί Κύριον ως όρος Σιών· ου σαλευθήσεται εις τον αιώνα ο κατοικών Ιερουσαλήμ. 2 όρη κύκλω αυτής, και ο Κύριος κύκλω του λαού αυτού από του νυν και έως του αιώνος. 3 ότι ουκ αφήσει Κύριος την ράβδον των αμαρτωλών επί τον κλήρον των δικαίων, όπως αν μη εκτείνωσιν οι δίκαιοι εν ανομίαις χείρας αυτών. 4 αγάθυνον, Κύριε, τοις αγαθοίς και τοις ευθέσι τη καρδία· 5 τους δε εκκλίνοντας εις τας στραγγαλιάς απάξει Κύριος μετά των εργαζομένων την ανομίαν ειρήνη επί τον Ισραήλ.

ΡΚΕ (ΡΚΣΤ) 125.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΕΝ Τ† επιστρέψαι Κύριον την αιχμαλωσίαν Σιών εγενήθημεν ωσεί παρακεκλημένοι. 2 τότε επλήσθη χαράς το στόμα ημών και η γλώσσα ημών αγαλλιάσεως. τότε ερούσιν εν τοις έθνεσιν· εμεγάλυνε Κύριος του ποιήσαι μετ ‘ αυτών. 3 εμεγάλυνε Κύριος του ποιήσαι μεθ ‘ ημών, εγενήθημεν ευφραινόμενοι. 4 επίστρεψον, Κύριε, την αιχμαλωσίαν ημών ως χειμάρρους εν τω νότω. 5 οι σπείροντες εν δάκρυσιν εν αγαλλιάσει θεριούσι. 6 πορευόμενοι επορεύοντο και έκλαιον βάλλοντες τα σπέρματα αυτών· ερχόμενοι δε ήξουσιν εν αγαλλιάσει αίροντες τα δράγματα αυτών.

ΡΚΣΤ (ΡΚΖ) 126.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΕΑΝ μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες· εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων. 2 εις μάτην υμίν εστι το ορθρίζειν, εγείρεσθαι μετά το καθήσθαι, οι εσθίοντες άρτον οδύνης, όταν δω τοις αγαπητοίς αυτού ύπνον. 3 ιδού η κληρονομία Κυρίου υιοί, ο μισθός του καρπού της γαστρός. 4 ωσεί βέλη εν χειρί δυνατού, ούτως οι υιοί των εκτετιναγμένων. 5 μακάριος ος πληρώσει την επιθυμίαν αυτού εξ αυτών· ου καταισχυνθήσονται, όταν λαλώσι τοις εχθροίς αυτών εν πύλαις.

ΡΚΖ (ΡΚΗ) 127.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΜΑΚΑΡΙΟΙ πάντες οι φοβούμενοι τον Κύριον, οι πορευόμενοι εν ταις οδοίς αυτού. 2 τους πόνους των καρπών σου φάγεσαι· μακάριος ει, και καλώς σοι έσται. 3 η γυνή σου ως άμπελος ευθηνούσα εν τοις κλίτεσι της οικίας σου· οι υιοί σου ως νεόφυτα ελαιών κύκλω της τραπέζης σου. 4 ιδού ούτως ευλογηθήσεται άνθρωπος ο φοβούμενος τον Κύριον. 5 ευλογήσαι σε Κύριος εκ Σιών, και ίδοις τα αγαθά Ιερουσαλήμ πάσας τας ημέρας της ζωής σου· 6 και ίδοις υιούς των υιών σου. ειρήνη επί τον Ισραήλ.

ΡΚΗ (ΡΚΘ) 128.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΠΛΕΟΝΑΚΙΣ επολέμησάν με εκ νεότητός μου, ειπάτω δη Ισραήλ· 2 πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου, και γαρ ουκ ηδυνήθησάν μοι. 3 επί τον νώτόν μου ετέκταινον οι αμαρτωλοί, εμάκρυναν την ανομίαν αυτών. 4 Κύριος δίκαιος συνέκοψεν αυχένας αμαρτωλών. 5 αισχυνθήτωσαν και αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω πάντες οι μισούντες Σιών. 6 γενηθήτωσαν ωσεί χόρτος δωμάτων, ος προ του εκσπασθήναι εξηράνθη· 7 ου ουκ επλήρωσε την χείρα αυτού ο θερίζων και τον κόλπον αυτού ο τα δράγματα συλλέγων, 8 και ουκ είπαν οι παράγοντες· ευλογία Κυρίου εφ ‘ υμάς, ευλογήκαμεν υμάς εν ονόματι Κυρίου.

ΡΚΘ (ΡΛ) 129.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ εκέκραξά σοι, Κύριε· 2 Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου· γενηθήτω τα ώτά σου προσέχοντα εις την φωνήν της δεήσεώς μου. 3 εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε Κύριε, τις υποστήσεται; 4 ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν. 5 ένεκεν του ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τον λόγον σου. 6 ήλπισεν η ψυχή μου επί τον Κύριον από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός· από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τον Κύριον. 7 ότι παρά τω Κυρίω το έλεος και πολλή παρ ‘ αυτω λύτρωσις, 8 και αυτός λυτρώσεται τον Ισραήλ εκ πασών των ανομιών αυτού.

ΡΛ (ΡΛΑ) 130.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΚΥΡΙΕ, ουχ υψώθη η καρδία μου, ουδέ εμετεωρίσθησαν οι οφθαλμοί μου, ουδέ επορεύθην εν μεγάλοις, ουδέ εν θαυμασίοις υπέρ εμέ. 2 ει μη εταπεινοφρόνουν, αλλά ύψωσα την ψυχήν μου ως το απογεγαλακτισμένον επί την μητέρα αυτού, ως ανταποδώσεις επί την ψυχήν μου. 3 ελπισάτω Ισραήλ επί τον Κύριον, από του νυν και έως του αιώνος.

ΡΛΑ (ΡΛΒ) 131.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΜΝΗΣΘΗΤΙ, Κύριε, του Δαυϊδ και πάσης της πραότητος αυτού, 2 ως ώμοσε τω Κυρίω, ηύξατο τω Θεω Ιακώβ· 3 ει εισελεύσομαι εις σκήνωμα οίκου μου, ει αναβήσομαι επί κλίνης στρωμνής μου, 4 ει δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις μου νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις μου, 5 έως ου εύρω τόπον τω Κυρίω, σκήνωμα τω Θεω Ιακώβ. 6 ιδού ηκούσαμεν αυτήν εν Εφραθά, εύρομεν αυτήν εν τοις πεδίοις του δρυμού· 7 εισελευσόμεθα εις τα σκηνώματα αυτού, προσκυνήσομεν εις τον τόπον, ου έστησαν οι πόδες αυτού. 8 ανάστηθι, Κύριε, εις την ανάπαυσίν σου, συ και η κιβωτός του αγιάσματός σου· 9 οι ιερείς σου ενδύσονται δικαιοσύνην, και οι όσιοί σου αγαλλιάσονται. 10 ένεκεν Δαυϊδ του δούλου σου μη αποστρέψης το πρόσωπον του χριστού σου. 11 ώμοσε Κύριος τω Δαυϊδ αλήθειαν και ου μη αθετήσει αυτήν· εκ καρπού της κοιλίας σου θήσομαι επί του θρόνου σου· 12 εάν φυλάξωνται οι υιοί σου την διαθήκην μου και τα μαρτύριά μου ταύτα, α διδάξω αυτούς, και οι υιοί αυτών έως του αιώνος καθιούνται επί του θρόνου σου. 13 ότι εξελέξατο Κύριος την Σιών, ηρετίσατο αυτήν εις κατοικίαν εαυτω· 14 αύτη η κατάπαυσίς μου εις αιώνα αιώνος, ώδε κατοικήσω, ότι ηρετισάμην αυτήν· 15 την θύραν αυτής ευλογών ευλογήσω, τους πτωχούς αυτής χορτάσω άρτων, 16 τους ιερείς αυτής ενδύσω σωτηρίαν, και οι όσιοι αυτής αγαλλιάσει αγαλλιάσονται. 17 εκεί εξανατελώ κέρας τω Δαυϊδ, ητοίμασα λύχνον τω χριστω μου· 18 τους εχθρούς αυτού ενδύσω αισχύνην, επί δε αυτόν εξανθήσει το αγίασμά μου.

ΡΛΒ (ΡΛΓ) 132.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΙΔΟΥ δη τι καλόν ή τι τερπνόν, αλλ ‘ ή το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό; 2 ως μύρον επί κεφαλής το καταβαίνον επί πώγωνα, τον πώγωνα του Ααρών, το καταβαίνον επί την ώαν του ενδύματος αυτού· 3 ως δρόσος Αερμών η καταβαίνουσα επί τα όρη Σιών· ότι εκεί ενετείλατο Κύριος την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος.

ΡΛΓ (ΡΛΔ) 133.

 Ωδη των αναβαθμών.

ΙΔΟΥ δη ευλογείτε τον Κύριον, πάντες οι δούλοι Κυρίου οι εστώτες εν οίκω Κυρίου, εν αυλαίς οίκου Θεού ημών. 2 εν ταις νυξίν επάρατε τας χείρας υμών εις τα άγια και ευλογείτε τον Κύριον. 3 ευλογήσαι σε Κύριος εκ Σιών ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην.

ΡΛΔ (ΡΛΕ) 134.

 Αλληλούϊα.

ΑΙΝΕΙΤΕ το όνομα Κυρίου, αινείτε, δούλοι, Κύριον, 2 οι εστώτες εν οίκω Κυρίου, εν αυλαίς οίκου Θεού ημών. 3 αινείτε τον Κύριον, ότι αγαθός Κύριος· ψάλατε τω ονόματι αυτού, ότι καλόν· 4 ότι τον Ιακώβ εξελέξατο εαυτω ο Κύριος, Ισραήλ εις περιουσιασμόν εαυτω. 5 ότι εγώ έγνωκα ότι μέγας ο Κύριος, και ο Κύριος ημών παρά πάντας τους θεούς. 6 πάντα, όσα ηθέλησεν ο Κύριος εποίησεν εν τω ουρανω και εν τη γη, εν ταις θαλάσσαις και εν πάσαις ταις αβύσσοις· 7 ανάγων νεφέλας εξ εσχάτου της γης, αστραπάς εις υετόν εποίησεν· ο εξάγων ανέμους εκ θησαυρών αυτού, 8 ος επάταξε τα πρωτότοκα Αιγύπτου από ανθρώπου έως κτήνους. 9 εξαπέστειλε σημεία και τέρατα εν μέσω σου, Αίγυπτε, εν Φαραώ και εν πάσι τοις δούλοις αυτού. 10 ος επάταξεν έθνη πολλά και απέκτεινε βασιλείς κραταιούς. 11 τον Σηών βασιλέα των Αμορραίων και τον Ωγ βασιλέα της Βασάν και πάσας τας βασιλείας Χαναάν, 12 και έδωκε την γην αυτών κληρονομίαν, κληρονομίαν Ισραήλ λαω αυτού. 13 Κύριε, το όνομά σου εις τον αιώνα και το μνημόσυνόν σου εις γενεάν και γενεάν. 14 ότι κρινεί Κύριος τον λαόν αυτού και επί τοις δούλοις αυτού παρακληθήσεται. 15 τα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων· 16 στόμα έχουσι και ου λαλήσουσιν, οφθαλμούς έχουσι και ουκ όψονται, 17 ώτα έχουσι και ουκ ενωτισθήσονται, ουδέ γαρ εστι πνεύμα εν τω στόματι αυτών. 18 όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά και πάντες οι πεποιθότες επ ‘ αυτοίς. 19 οίκος Ισραήλ, ευλογήσατε τον Κύριον· οίκος Ααρών, ευλογήσατε τον Κύριον. 20 οίκος Λευϊ, ευλογήσατε τον Κύριον· οι φοβούμενοι τον Κύριον, ευλογήσατε τον Κύριον, 21 ευλογητός Κύριος εκ Σιών, ο κατοικών Ιερουσαλήμ.

ΡΛΕ (ΡΛ) 135.

 Αλληλούϊα.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τω Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 2 εξομολογείσθε τω Θεω των θεών, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 3 εξομολογείσθε τω Κυρίω των κυρίων, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 4 τω ποιήσαντι θαυμάσια μεγάλα μόνω, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 5 τω ποιήσαντι τους ουρανούς εν συνέσει, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 6 τω στερεώσαντι την γην επί των υδάτων, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 7 τω ποιήσαντι φώτα μεγάλα μόνω, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 8 τον ήλιον εις εξουσίαν της ημέρας, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 9 την σελήνην και τους αστέρας εις εξουσίαν της νυκτός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 10 τω πατάξαντι Αίγυπτον συν τοις πρωτοτόκοις αυτών, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού, 11 και εξαγαγόντι τον Ισραήλ εκ μέσου αυτών, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού, 12 εν χειρί κραταιά και εν βραχίονι υψηλω, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 13 τω καταδιελόντι την Ερυθράν θάλασσαν εις διαιρέσεις, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 14 και διαγαγόντι τον Ισραήλ δια μέσου αυτής, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού, 15 και εκτινάξαντι Φαραώ και την δύναμιν αυτού εις θάλασσαν Ερυθράν, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 16 τω διαγαγόντι τον λαόν αυτού εν τη ερήμω, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 17 τω πατάξαντι βασιλείς μεγάλους, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού, 18 και αποκτείναντι βασιλείς κραταιούς, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού, 19 τον Σηών βασιλέα των Αμορραίων, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού, 20 και τον Ωγ βασιλέα της Βασάν, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού, 21 και δόντι την γην αυτών κληρονομίαν, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού, 22 κληρονομίαν Ισραήλ δούλω αυτού, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού. 23 ότι εν τη ταπεινώσει ημών εμνήσθη ημών ο Κύριος, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού, 24 και ελυτρώσατο ημάς εκ των εχθρών ημών, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· 25 ο διδούς τροφήν πάση σαρκί, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού. 26 εξομολογείσθε τω Θεω του ουρανού, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.

ΡΛΣΤ (ΡΛΖ) 136.

Τω Δαυϊδ Ιερεμίου.

ΕΠΙ των ποταμών Βαβυλώνος εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών. 2 επί ταις ιτέαις εν μέσω αυτής εκρεμάσαμεν τα όργανα ημών· 3 ότι εκεί επηρώτησαν ημάς οι αιχμαλωτεύσαντες ημάς λόγους ωδών και οι απαγαγόντες ημάς ύμνον· άσατε ημίν εκ των ωδών Σιών. 4 Πως άσωμεν την ωδήν Κυρίου επί γης αλλοτρίας; 5 εάν επιλάθωμαί σου, Ιερουσαλήμ, επιλησθείη η δεξιά μου· 6 κολληθείη η γλώσσά μου τω λάρυγγί μου, εάν μη σου μνησθώ, εάν μη προανατάξωμαι την Ιερουσαλήμ ως εν αρχή της ευφροσύνης μου. 7 μνήσθητι, Κύριε, των υιών Εδώμ την ημέραν Ιερουσαλήμ των λεγόντων· εκκενούτε, εκκενούτε, έως των θεμελίων αυτής. 8 θυγάτηρ Βαβυλώνος η ταλαίπωρος, μακάριος ος ανταποδώσει σοι το ανταπόδομά σου, ό ανταπέδωκας ημίν· 9 μακάριος ος κρατήσει και εδαφιεί τα νήπιά σου προς την πέτραν.

ΡΛΖ (ΡΛΗ) 137.

Ψαλμός τω Δαυϊδ, Αγγαίου και Ζαχαρίου.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΜΑΙ σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, και εναντίον αγγέλων ψαλώ σοι, ότι ήκουσας πάντα τα ρήματα του στόματός μου. 2 προσκυνήσω προς ναόν άγιόν σου και εξομολογήσομαι τω ονόματί σου επί τω ελέει σου και τη αληθεία σου, ότι εμεγάλυνας επί παν το όνομα το άγιόν σου. 3 εν ή αν ημέρα επικαλέσωμαί σε, ταχύ επάκουσόν μου· πολυωρήσεις με εν ψυχή μου δυνάμει σου. 4 εξομολογησάσθωσάν σοι, Κύριε, πάντες οι βασιλείς της γης, ότι ήκουσαν πάντα τα ρήματα του στόματός σου. 5 και ασάτωσαν εν ταις ωδαίς Κυρίου, ότι μεγάλη η δόξα Κυρίου, 6 ότι υψηλός Κύριος και τα ταπεινά εφορά και τα υψηλά από μακρόθεν γινώσκει. 7 εάν πορευθώ εν μέσω θλίψεως, ζήσεις με· επ ‘ οργήν εχθρών μου εξέτεινας χείράς σου, και έσωσέ με η δεξιά σου. 8 Κύριος ανταποδώσει υπέρ εμού. Κύριε, το έλεός σου εις τον αιώνα, τα έργα των χειρών σου μη παρίδης.

ΡΛΗ (ΡΛΘ) 138.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

ΚΥΡΙΕ, εδοκίμασάς με, και έγνως με· 2 συ έγνως την καθέδραν μου και την έγερσίν μου, συ συνήκας τους διαλογισμούς μου από μακρόθεν· 3 την τρίβον μου και την σχοίνόν μου εξιχνίασας και πάσας τας οδούς μου προείδες, 4 ότι ουκ έστι δόλος εν γλώσση μου. 5 ιδού, Κύριε, συ έγνως πάντα, τα έσχατα και τα αρχαία· συ έπλασάς με και έθηκας επ ‘ εμέ την χείρά σου. 6 εθαυμαστώθη η γνώσίς σου εξ εμού· εκραταιώθη, ου μη δύνωμαι προς αυτήν. 7 που πορευθώ από του πνεύματός σου και από του προσώπου σου που φύγω; 8 εάν αναβώ εις τον ουρανόν, συ εκεί ει, εάν καταβώ εις τον άδην, πάρει· 9 εάν αναλάβοιμι τας πτέρυγάς μου κατ ‘ όρθρον και κατασκηνώσω εις τα έσχατα της θαλάσσης, 10 και γαρ εκεί η χείρ σου οδηγήσει με, και καθέξει με η δεξιά σου. 11 και είπα· άρα σκότος καταπατήσει με, και νύξ φωτισμός εν τη τρυφή μου· 12 ότι σκότος ου σκοτισθήσεται από σου, και νύξ ως ημέρα φωτισθήσεται· ως το σκότος αυτής, ούτως και το φως αυτής. 13 ότι συ εκτήσω τους νεφρούς μου, Κύριε, αντελάβου μου εκ γαστρός μητρός μου. 14 εξομολογήσομαί σοι, ότι φοβερώς εθαυμαστώθης· θαυμάσια τα έργα σου, και η ψυχή μου γινώσκει σφόδρα. 15 ουκ εκρύβη το οστούν μου από σου, ό εποίησας εν κρυφή, και η υπόστασίς μου εν τοις κατωτάτοις της γης· 16 το ακατέργαστόν μου είδον οι οφθαλμοί σου, και επί το βιβλίον σου πάντες γραφήσονται· ημέρας πλασθήσονται και ουθείς εν αυτοίς. 17 εμοί δε λίαν ετιμήθησαν οι φίλοι σου, ο Θεός, λίαν εκραταιώθησαν αι αρχαί αυτών· 18 εξαριθμήσομαι αυτούς, και υπέρ άμμον πληθυνθήσονται· εξηγέρθην και έτι ειμί μετά σου. 19 εάν αποκτείνης αμαρτωλούς, ο Θεός, άνδρες αιμάτων, εκκλίνατε απ ‘ εμού, 20 ότι ερισταί εστε εις διαλογισμούς· λήψονται εις ματαιότητα τας πόλεις σου. 21 ουχί τους μισούντάς σε, Κύριε, εμίσησα και επί τους εχθρούς σου εξετηκόμην; 22 τέλειον μίσος εμίσουν αυτούς, εις εχθρούς εγένοντό μοι. 23 δοκίμασόν με, ο Θεός, και γνώθι την καρδίαν μου, έτασόν με και γνώθι τας τρίβους μου. 24 και ίδε ει οδός ανομίας εν εμοί, και οδήγησόν με εν οδω αιωνία.

ΡΛΘ (ΡΜ) 139.

Εις το τέλος· ψαλμός τω Δαυϊδ.

2 ΕΞΕΛΟΥ με, Κύριε, εξ ανθρώπου πονηρού, από ανδρός αδίκου ρύσαί με, 3 οίτινες ελογίσαντο αδικίαν εν καρδία, όλην την ημέραν παρετάσσοντο πολέμους· 4 ηκόνησαν γλώσσαν αυτών ωσεί όφεως, ιός ασπίδων υπό τα χείλη αυτών. (διάψαλμα). 5 φύλαξόν με, Κύριε, εκ χειρός αμαρτωλού, από ανθρώπων αδίκων εξελού με, οίτινες διελογίσαντο του υποσκελίσαι τα διαβήματά μου· 6 έκρυψαν υπερήφανοι παγίδα μοι και σχοινία διέτειναν, παγίδα τοις ποσί μου, εχόμενα τρίβους σκάνδαλα έθεντό μοι. (διάψαλμα). 7 είπα τω Κυρίω· Θεός μου ει συ, ενώτισαι, Κύριε, την φωνήν της δεήσεώς μου. 8 Κύριε, Κύριε, δύναμις της σωτηρίας μου, επεσκίασας επί την κεφαλήν μου εν ημέρα πολέμου. 9 μη παραδως με, Κύριε, από της επιθυμίας μου αμαρτωλω· διελογίσαντο κατ ‘ εμού, μη εγκαταλίπης με, μήποτε υψωθώσιν. (διάψαλμα). 10 η κεφαλή του κυκλώματος αυτών, κόπος των χειλέων αυτών καλύψει αυτούς. 11 πεσούνται επ ‘ αυτούς άνθρακες, εν πυρί καταβαλείς αυτούς, εν ταλαιπωρίαις ου μη υποστώσιν. 12 ανήρ γλωσσώδης ου κατευθυνθήσεται επί της γης, άνδρα άδικον κακά θηρεύσει εις διαφθοράν. 13 έγνων ότι ποιήσει Κύριος την κρίσιν των πτωχών και την δίκην των πενήτων. 14 πλήν δίκαιοι εξομολογήσονται τω ονόματί σου, κατοικήσουσιν ευθείς συν τω προσώπω σου.

ΡΜ (ΡΜΑ) 140.

Ψαλμός τω Δαυϊδ.

ΚΥΡΙΕ, εκέκραξα προς σε, εισάκουσόν μου· πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου εν τω κεκραγέναι με προς σε. 2 κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου, έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή. 3 θού, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου. 4 μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας του προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις συν ανθρώποις εργαζομένοις την ανομίαν, και ου μη συνδυάσω μετά των εκλεκτών αυτών. 5 παιδεύσει με δίκαιος εν ελέει και ελέγξει με, έλαιον δε αμαρτωλού μη λιπανάτω την κεφαλήν μου· ότι έτι και η προσευχή μου εν ταις ευδοκίαις αυτών· 6 κατεπόθησαν εχόμενα πέτρας οι κριταί αυτών· ακούσονται τα ρήματά μου ότι ηδύνθησαν. 7 ωσεί πάχος γης ερράγη επί της γης, διεσκορπίσθη τα οστά αυτών παρά τον άδην. 8 ότι προς σε, Κύριε, Κύριε, οι οφθαλμοί μου· επί σοί ήλπισα, μη αντανέλης την ψυχήν μου. 9 φύλαξόν με από παγίδος, ης συνεστήσαντό μοι, και από σκανδάλων των εργαζομένων την ανομίαν. 10 πεσούνται εν αμφιβλήστρω αυτών οι αμαρτωλοί· κατά μόνας ειμί εγώ έως αν παρέλθω.

ΡΜΑ (ΡΜΒ) 141.

Συνέσεως τω Δαυϊδ, εν τω είναι αυτόν εν τω σπηλαίω· προσευχή.

2 ΦΩΝ… μου προς Κύριον εκέκραξα, φωνή μου προς Κύριον εδεήθην. 3 εκχεώ ενώπιον αυτού την δέησίν μου, την θλίψίν μου ενώπιον αυτού απαγγελώ. 4 εν τω εκλείπειν εξ εμού το πνεύμά μου, και συ έγνως τας τρίβους μου· εν οδω ταύτη, ή επορευόμην, έκρυψαν παγίδα μοι. 5 κατενόουν εις τα δεξιά και επέβλεπον, και ουκ ην ο επιγινώσκων με· απώλετο φυγή απ ‘ εμού, και ουκ έστιν ο εκζητών την ψυχήν μου. 6 εκέκραξα προς σε, Κύριε, είπα· συ ει η ελπίς μου, μερίς μου ει εν γη ζώντων. 7 πρόσχες προς την δέησίν μου, ότι εταπεινώθην σφόδρα· ρύσαί με εκ των καταδιωκόντων με, ότι εκραταιώθησαν υπέρ εμέ. 8 εξάγαγε εκ φυλακής την ψυχήν μου του εξομολογήσασθαι τω ονόματί σου· εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδως μοι.

ΡΜΒ (ΡΜΓ) 142.

Ψαλμός τω Δαυϊδ, ότε αυτόν ο υιος καταδιώκει.

ΚΥΡΙΕ, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου· 2 και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. 3 ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· 4 και ηκηδίασεν επ ‘ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. 5 εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. 6 διεπέτασα προς σε τας χείράς μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. (διάψαλμα). 7 ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου· μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ ‘ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. 8 ακουστόν ποίησόν μοι το πρωϊ το έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου· 9 εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, ότι προς σε κατέφυγον. 10 δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου· το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. 11 ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· 12 και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.

ΡΜΓ (ΡΜΔ) 143.

Τω Δαυϊδ, προς τον Γολιάδ.

ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ Κύριος ο Θεός μου ο διδάσκων τας χείράς μου εις παράταξιν, τους δακτύλους μου εις πόλεμον· 2 έλεός μου και καταφυγή μου, αντιλήπτωρ μου και ρύστης μου, υπερασπιστής μου, και επ ‘ αυτω ήλπισα, ο υποτάσσων τον λαόν μου υπ ‘ εμέ. 3 Κύριε, τι εστιν άνθρωπος ότι εγνώσθης αυτω, ή υιος ανθρώπου ότι λογίζη αυτω; 4 άνθρωπος ματαιότητι ωμοιώθη, αι ημέραι αυτού ωσεί σκιά παράγουσι. 5 Κύριε, κλίνον ουρανούς και κατάβηθι, άψαι των ορέων, και καπνισθήσονται. 6 άστραψον αστραπήν και σκορπιείς αυτούς, εξαπόστειλον τα βέλη σου και συνταράξεις αυτούς. 7 εξαπόστειλον την χείρά σου εξ ύψους, εξελού με και ρύσαί με εξ υδάτων πολλών, εκ χειρός υιών αλλοτρίων, 8 ων το στόμα ελάλησε ματαιότητα, και η δεξιά αυτών δεξιά αδικίας. 9 ο Θεός, ωδήν καινήν άσομαί σοι, εν ψαλτηρίω δεκαχόρδω ψαλώ σοι 10 τω διδόντι την σωτηρίαν τοις βασιλεύσι, τω λυτρουμένω Δαυϊδ τον δούλον αυτού εκ ρομφαίας πονηράς. 11 ρύσαί με και εξελού με εκ χειρός υιών αλλοτρίων, ων το στόμα ελάλησε ματαιότητα και η δεξιά αυτών δεξιά αδικίας. 12 ων οι υιοί ως νεόφυτα ιδρυμένα εν τη νεότητι αυτών, αι θυγατέρες αυτών κεκαλλωπισμέναι, περικεκοσμημέναι ως ομοίωμα ναού, 13 τα ταμιεία αυτών πλήρη, εξερευγόμενα εκ τούτου εις τούτο, τα πρόβατα αυτών πολύτοκα, πληθύνοντα εν ταις εξόδοις αυτών, 14 οι βόες αυτών παχείς, ουκ έστι κατάπτωμα φραγμού, ουδέ διέξοδος, ουδέ κραυγή εν ταις πλατείαις αυτών, 15 εμακάρισαν τον λαόν, ω ταύτά εστι· μακάριος ο λαός, ου Κύριος ο Θεός αυτού.

ΡΜΔ (ΡΜΕ) 144.

Αίνεσις του Δαυϊδ.

ΥΨΩΣΩ σε, ο Θεός μου ο βασιλεύς μου, και ευλογήσω το όνομά σου εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος. 2 καθ ‘ εκάστην ημέραν ευλογήσω σε και αινέσω το όνομά σου εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος. 3 μέγας Κύριος και αινετός σφόδρα, και της μεγαλωσύνης αυτού ουκ έστι πέρας. 4 γενεά και γενεά επαινέσει τα έργα σου και την δύναμίν σου απαγγελούσι. 5 την μεγαλοπρέπειαν της δόξης της αγιωσύνης σου λαλήσουσι και τα θαυμάσιά σου διηγήσονται. 6 και την δύναμιν των φοβερών σου ερούσι και την μεγαλωσύνην σου διηγήσονται. 7 μνήμην του πλήθους της χρηστότητός σου εξερεύξονται και τη δικαιοσύνη σου αγαλλιάσονται. 8 οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος. 9 χρηστός Κύριος τοις σύμπασι, και οι οικτιρμοί αυτού επί πάντα τα έργα αυτού. 10 εξομολογησάσθωσάν σοι, Κύριε, πάντα τα έργα σου, και οι όσιοί σου ευλογησάτωσάν σε. 11 δόξαν της βασιλείας σου ερούσι και την δυναστείαν σου λαλήσουσι 12 του γνωρίσαι τοις υιοίς των ανθρώπων την δυναστείαν σου και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας της βασιλείας σου. 13 η βασιλεία σου βασιλεία πάντων των αιώνων, και η δεσποτεία σου εν πάση γενεά και γενεά. 13α πιστός Κύριος εν πάσι τοις λόγοις αυτού και όσιος εν πάσι τοις έργοις αυτού. 14 υποστηρίζει Κύριος πάντας τους καταπίπτοντας και ανορθοί πάντας τους κατερραγμένους. 15 οι οφθαλμοί πάντων εις σε ελπίζουσι, και συ δίδως την τροφήν αυτών εν ευκαιρία. 16 ανοίγεις συ τας χείράς σου και εμπιπλάς παν ζωον ευδοκίας. 17 δίκαιος Κύριος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού και όσιος εν πάσι τοις έργοις αυτού. 18 εγγύς Κύριος πάσι τοις επικαλουμένοις αυτόν, πάσι τοις επικαλουμένοις αυτόν εν αληθεία. 19 θέλημα των φοβουμένων αυτόν ποιήσει και της δεήσεως αυτών εισακούσεται και σώσει αυτούς. 20 φυλάσσει Κύριος πάντας τους αγαπώντας αυτόν και πάντας τους αμαρτωλούς εξολοθρεύσει. 21 αίνεσιν Κυρίου λαλήσει το στόμα μου· και ευλογείτω πάσα σάρξ το όνομα το άγιον αυτού εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος.

ΡΜΕ (ΡΜΣΤ) 145.

 Αλληλούϊα· Αγγαίου και Ζαχαρίου.

ΑΙΝΕΙ, η ψυχή μου, τον Κύριον· 2 αινέσω Κύριον εν τη ζωή μου, ψαλώ τω Θεω μου έως υπάρχω. 3 μη πεποίθατε επ ‘ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ουκ έστι σωτηρία. 4 εξελεύσεται το πνεύμα αυτού. και επιστρέψει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού. 5 μακάριος ου ο Θεός Ιακώβ βοηθός αυτού, η ελπίς αυτού επί Κύριον τον Θεόν αυτού 6 τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς· τον φυλάσσοντα αλήθειαν εις τον αιώνα, 7 ποιούντα κρίμα τοις αδικουμένοις, διδόντα τροφήν τοις πεινώσι. Κύριος λύει πεπεδημένους, 8 Κύριος σοφοί τυφλούς, Κύριος ανορθοί κατερραγμένους, Κύριος αγαπά δικαίους, 9 Κύριος φυλάσσει τους προσηλύτους· ορφανόν και χήραν αναλήψεται και οδόν αμαρτωλών αφανιεί. 10 βασιλεύσει Κύριος εις τον αιώνα, ο Θεός σου, Σιών, εις γενεάν και γενεάν.

ΡΜΣΤ (ΡΜΖ) 146.

 Αλληλούϊα· Αγγαίου και Ζαχαρίου.

ΑΙΝΕΙΤΕ τον Κύριον, ότι αγαθόν ψαλμός· τω Θεω ημών ηδυνθείη αίνεσις. 2 οικοδομών Ιερουσαλήμ ο Κύριος, και τας διασποράς του Ισραήλ επισυνάξει, 3 ο ιώμενος τους συντετριμμένους την καρδίαν και δεσμεύων τα συντρίμματα αυτών, 4 ο αριθμών πλήθη άστρων, και πάσιν αυτοίς ονόματα καλών. 5 μέγας ο Κύριος ημών, και μεγάλη η ισχύς αυτού, και της συνέσεως αυτού ουκ έστιν αριθμός. 6 αναλαμβάνων πραείς ο Κύριος, ταπεινών δε αμαρτωλούς έως της γης. 7 εξάρξατε τω Κυρίω εν εξομολογήσει, ψάλατε τω Θεω ημών εν κιθάρα 8 τω περιβάλλοντι τον ουρανόν εν νεφέλαις, τω ετοιμάζοντι τη γη υετόν, τω εξανατέλλοντι εν όρεσι χόρτον και χλόην τη δουλεία των ανθρώπων, 9 διδόντι τοις κτήνεσι τροφήν αυτών και τοις νεοσσοίς των κοράκων τοις επικαλουμένοις αυτόν. 10 ουκ εν τη δυναστεία του ίππου θελήσει, ουδέ εν ταις κνήμαις του ανδρός ευδοκεί· 11 ευδοκεί Κύριος εν τοις φοβουμένοις αυτόν και εν πάσι τοις ελπίζουσιν επί το έλεος αυτού.

ΡΜΖ 147.

 Αλληλούϊα· Αγγαίου και Ζαχαρίου.

ΕΠΑΙΝΕΙ, Ιερουσαλήμ, τον Κύριον, αίνει τον Θεόν σου, Σιών, 2 ότι ενίσχυσε τους μοχλούς των πυλών σου, ευλόγησε τους υιούς σου εν σοί· 3 ο τιθείς τα όριά σου ειρήνην και στέαρ πυρού εμπιπλών σε· 4 ο αποστέλλων το λόγιον αυτού τη γη, έως τάχους δραμείται ο λόγος αυτού· 5 διδόντος χιόνα αυτού ωσεί έριον, ομίχλην ωσεί σποδόν πάσσοντος· 6 βάλλοντος κρύσταλλον αυτού ωσεί ψωμούς, κατά πρόσωπον ψύχους αυτού τις υποστήσεται; 7 εξαποστελεί τον λόγον αυτού και τήξει αυτά· πνεύσει το πνεύμα αυτού και ρυήσεται ύδατα. 8 ο απαγγέλλων τον λόγον αυτού τω Ιακώβ, δικαιώματα και κρίματα αυτού τω Ισραήλ. 9 ουκ εποίησεν ούτως παντί έθνει και τα κρίματα αυτού ουκ εδήλωσεν αυτοίς.

ΡΜΗ 148.

 Αλληλούϊα· Αγγαίου και Ζαχαρίου.

ΑΙΝΕΙΤΕ τον Κύριον εκ των ουρανών· αινείτε αυτόν εν τοις υψίστοις. 2 αινείτε αυτόν, πάντες οι άγγελοι αυτού· αινείτε αυτόν, πάσαι αι δυνάμεις αυτού. 3 αινείτε αυτόν ήλιος και σελήνη, αινείτε αυτόν πάντα τα άστρα και το φως. 4 αινείτε αυτόν οι ουρανοί των ουρανών και το ύδωρ το υπεράνω των ουρανών. 5 αινεσάτωσαν το όνομα Κυρίου, ότι αυτός είπε, και εγενήθησαν, αυτός ενετείλατο, και εκτίσθησαν. 6 έστησεν αυτά εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος· πρόσταγμα έθετο, και ου παρελεύσεται. 7 αινείτε τον Κύριον εκ της γης, δράκοντες και πάσαι άβυσσοι· 8 πυρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεύμα καταιγίδος, τα ποιούντα τον λόγον αυτού· 9 τα όρη και πάντες οι βουνοί, ξύλα καρποφόρα και πάσαι κέδροι· 10 τα θηρία και πάντα τα κτήνη, ερπετά και πετεινά πτερωτά· 11 βασιλείς της γης και πάντες λαοί, άρχοντες και πάντες κριταί γης· 12 νεανίσκοι και παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων· 13 αινεσάτωσαν το όνομα Κυρίου, ότι υψώθη το όνομα αυτού μόνου· η εξομολόγησις αυτού επί γης και ουρανού. 14 και υψώσει κέρας λαού αυτού· ύμνος πάσι τοις οσίοις αυτού, τοις υιοίς Ισραήλ, λαω εγγίζοντι αυτω.

ΡΜΘ 149.

 Αλληλούϊα.

ΑΣΑΤΕ τω Κυρίω άσμα καινόν, η αίνεσις αυτού εν εκκλησία οσίων. 2 ευφρανθήτω Ισραήλ επί τω ποιήσαντι αυτόν, και οι υιοί Σιών αγαλλιάσθωσαν επί τω βασιλεί αυτών. 3 αινεσάτωσαν το όνομα αυτού εν χορω, εν τυμπάνω και ψαλτηρίω ψαλάτωσαν αυτω, 4 ότι ευδοκεί Κύριος εν τω λαω αυτού και υψώσει πραείς εν σωτηρία. 5 καυχήσονται όσιοι εν δόξη και αγαλλιάσονται επί των κοιτών αυτών. 6 αι υψώσεις του Θεού εν τω λάρυγγι αυτών, και ύρομφαίαι δίστομοι εν ταις χερσίν αυτών 7 του ποιήσαι εκδίκησιν εν τοις έθνεσιν, ελεγμούς εν τοις λαοίς, 8 του δήσαι τους βασιλείς αυτών εν πέδαις και τους ενδόξους αυτών εν χειροπέδαις σιδηραίς, 9 του ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον· δόξα αύτη έσται πάσι τοις οσίοις αυτού.

ΡΝ 150.

 Αλληλούϊα.

ΑΙΝΕΙΤΕ τον Θεόν εν τοις αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι της δυνάμεως αυτού· 2 αινείτε αυτόν επί ταις δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά το πλήθος της μεγαλωσύνης αυτού. 3 αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα· 4 αινείτε αυτόν εν τυμπάνω και χορω, αινείτε αυτόν εν χορδαίς και οργάνω· 5 αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. 6 πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον. αλληλούϊα.

Ούτος ο ψαλμός ιδιόγραφος εις Δαυϊδ και έξωθεν του αριθμού· ότε εμονομάχησε τω Γολιάθ.

ΜΙΚΡΟΣ ήμην εν τοις αδελφοίς μου και νεώτερος εν τω οίκω του πατρός μου· εποίμαινον τα πρόβατα του πατρός μου. 2 αι χείρές μου εποίησαν όργανον, και οι δάκτυλοί μου ήρμοσαν ψαλτήριον. 3 και τις αναγγελεί τω Κυρίω μου; αυτός Κύριος, αυτός εισακούσει. 4 αυτός εξαπέστειλε τον άγγελον αυτού και ήρέ με εκ των προβάτων του πατρός μου και έχρισέ με εν τω ελαίω της χρίσεως αυτού. 5 οι αδελφοί μου καλοί και μεγάλοι, και ουκ ευδόκησεν εν αυτοίς ο Κύριος. 6 εξήλθον εις συνάντησιν τω αλλοφύλω, και επικατηράσατό με εν τοις ειδώλοις αυτού· 7 εγώ δε, σπασάμενος την παρ ‘ αυτού μάχαιραν, απεκεφάλισα αυτόν και ήρα όνειδος εξ υιών Ισραήλ.


Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
Technorati Digg This Stumble Stumble Facebook Twitter
!-

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

 

FACEBOOK

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ


Histats

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΩΝ

extreme

eXTReMe Tracker

pateriki


web stats by Statsie

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΟ FACEBOOK

 PATERIKI


CoolSocial

CoolSocial.net paterikiorthodoxia.com CoolSocial.net Badge

Τελευταία Σχόλια

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRANSLATE

+grab this

ON LINE

WEBTREND

Κατάλογος ελληνικών σελίδων
greek-sites.gr - Κατάλογος Ελληνικών Ιστοσελίδων

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

MYBLOGS

myblogs.gr

ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΛΟΣ - JOIN US

Καταθέστε τα σχόλια σας με ευπρέπεια ,ανώνυμα, παραπλανητικά,σχόλια δεν γίνονται δεκτά:
Η συμμετοχή σας προυποθέτει τούς Όρους Χρήσης

Please place your comments with propriety, anonymous, misleading, derogatory comments are not acceptable:
Your participation implies in the Terms of Use


| ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ © 2012. All Rights Reserved | Template by My Blogger | Menu designed by Nikos | Γιά Εμάς About | Όροι χρήσης Privacy | Back To Top |